Η συνάντηση του πρωθυπουργού με τον εκ γενετής τυφλό Κωνσταντίνο Τσαγκατάκη και η ευθύνη του κράτους στη μόνιμη ατιμωρησία όσων δυσκολεύουν τη ζωή των ΑΜΕΑ.
Πριν λίγες ημέρες στο ίνσταγκραμ του πρωθυπουργού ανέβηκαν κάποιες φωτογραφίες από τη συνάντηση του με τον εκ γενετής τυφλό Κωνσταντίνο μαζί με ένα μικρό κείμενο το οποίο κατέληγε με τον Κυριάκο τον Μητσοτάκη να δηλώνει «θα ειμαι δίπλα του όπως μπορώ».
Θα θεωρήσω ειλικρινή την πρόθεση του πρωθυπουργού και όχι απλώς μια προσπάθεια που σκοπό έχει να μας κάνει να πούμε «αχ, μωρέ τι καλός άνθρωπος είναι ο Κυριάκος». Και αφού τη θεωρήσω ειλικρινή θα του πω και τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να σταθεί δίπλα όχι μόνο στον Κωνσταντίνο αλλά και σε κάθε άνθρωπο με αναπηρία και τελικά σε όλους μας. Είναι απλό, αφορά κάτι που θα έπρεπε να είχε κάνει από την πρώτη μέρα που ανέλαβε τα καθήκοντά του και είναι απορίας άξιο γιατί δεν το έχει κάνει μέχρι τώρα: απελευθέρωση των πεζοδρομίων και των οδηγών τυφλών (ναι, είναι αυτές οι γραμμούλες που σημερα είναι μόνο διακοσμητικές). Απελευθέρωση από τα τραπεζοκαθίσματα, τα ΙΧ, τα δίτροχα, τα διαφημιστικά, τις στάσεις λεωφορείου, τις ζαρτινιέρες, τα σήματα οδικής κυκλοφορίας και οτιδήποτε άλλο κάνει αδύνατη τη μετακίνηση του Κωνσταντίνου και (με την άδεια της κυβέρνησης) τον μετατρέπει σε πολίτη δεύτερης κατηγορίας.
Φυσικά δεν χρειάζεται ο ίδιος ο Μητσοτάκης να ασχοληθεί προσωπικώς. Του θυμίζω ότι στο υπουργικό του συμβούλιο έχει τοποθετήσει έναν κύριο που φέρει τον (αυτοσαρκαστικό υποθέτω) τίτλο «Υπουργός Προστασίας του Πολίτη» και ο οποίος είναι απολύτως αρμόδιος για την επιβολή του νόμου. Αν ο πρωθυπουργός δεν τον θυμάται μπορεί να ρωτήσει κάποιον από το επιτελείο του. Καταλαβαινω ότι ο υπουργός σκοπεύει να βάλει για πρώτη φορά υποψηφιότητα και δεν θέλει να κακοκαρδίσει τους παραβατικούς, αλλά ίσως, αν ο πρωθυπουργός μπει στον κόπο να του εξηγήσει πως η δουλειά του δεν είναι μόνο να μαζεύει ψηφαλάκια ή να τουιτάρει, να αναγκαστεί να το κάνει. Μετά υπάρχουν οι υπουργοί Εσωτερικών και Ανάπτυξης που όλο και κάτι θα μπορούν να κάνουν με τους ανευθυνους μαγαζάτορες και την υποκοσμιακή συμπεριφορά τους στον δημόσιο χώρο.
Μετά ο πρωθυπουργός μπορεί να πει δύο τρία φωνήεντα στους δημάρχους τα οποία εκείνοι θα μεταφέρουν στους αντιδημάρχους οι οποιοι (αν τα φωνήεντα είναι καθαρά) θα τα μεταφέρουν στους υφισταμένους τους. Κι αν δεν παίρνουν από φωνήεντα οι δήμαρχοι, ο πρωθυπουργός μπορεί να εξηγήσει στον λαό που τον εξέλεξε ποιοι είναι αυτοί οι δήμαρχοι και γιατί το κάνουν. Κι επειδή όλοι καταλαβαίνουμε ότι η ανοχή στην παραβατικότητα συνήθως γίνεται και με το αζημίωτο, να μια ευκαιρία για τον πρωθυπουργό να δώσει εντολή σε υπηρεσίες καταπολέμησης της διαφθοράς να ασχοληθούν επιτέλους με τους δήμους και τις δημοτικές τους αστυνομίες.
Με λίγα λόγια, αυτό που μπορεί να κάνει για τον Κωνσταντίνο ο πρωθυπουργός είναι αυτό που μπορεί να κάνει και για όλους τους υπόλοιπους Έλληνες: να αποφασίσει ότι οι νόμοι της χώρας δεν ψηφίζονται για να περνούν την ώρα τους οι βουλευτές αλλά για να εφαρμόζονται κι όταν δεν εφαρμόζονται, επιβάλλονται. Αυτό που μπορεί να κάνει είναι να ασχοληθεί με την καθημερινότητα των ανθρώπων των οποίων είναι πρωθυπουργός και τους οποίους έχει παρατήσει στις ορέξεις των τεμπέληδων ή/και ψηφοθήρων ή/και (συμπληρώνετε χαρακτηρισμό της αρεσκείας σας) υπουργών, υφυπουργών και λοιπών «αρμόδιων». Αυτό που μπορεί να κάνει είναι να συγκρουστεί με τον υπόκοσμο που κλέβει απο τον Κωνσταντίνο και όλους μας τον δημόσιο χώρο. Αυτό που μπορεί να κάνει είναι να κυβερνήσει και για τα «μικρά» που στην πραγματικότητα είναι τεράστια. Και μπράβο του.
13°
