Τσιγάρο + Νοσοκομείο = Ελλάδα

Οι πληροφορίες μπορεί να είναι ακόμα συγκεχυμένες αλλά αυτό που είναι πέρα από κάθε αμφιβολία είναι ότι κανείς δεν σοκαρίστηκε όταν άκουσε ότι για την φωτιά στο νοσοκομείο Παπανικολάου μπορεί να ευθύνεται ένα αναμμένο τσιγάρο ή (για να είμαστε ακριβείς και να μην κατηγορούμε τα αντικείμενα) ένας καπνιστής που αποφάσισε να ικανοποιήσει τον εθισμό του μέσα σε νοσοκομείο. Οπως είπα δεν είμαστε ακόμα βέβαιοι για την πραγματική αιτία της πυρκαγιάς (αν και τα κινητά που εκρήγνυνται είναι νομίζω κάπως πασέ) όμως το θέμα μου δεν είναι η πυρασφάλεια αλλά η Ελλάδα. Η χώρα στην οποία η πιθανότητα μιας φωτιάς από τσιγάρο σε νοσοκομείο δεν προκαλεί καμία απολύτως έκπληξη σε κανέναν κάτοικο της (αν εξαιρέσουμε φυσικά όσους δεν έχουν κλείσει ακόμα 24ωρο εδώ).

Βλέπετε η Ελλάδα διαρκώς αποδεικνύει ότι η οικονομία ή το θεσμικό πλαίσιο μιας χώρας δεν καθορίζει ούτε τη νοοτροπία ούτε τον πολιτισμό των κατοίκων της και ότι, όποια κι αν είναι η θέση της σε κάθε παγκόσμιο πίνακα πλούτου, αν ένας ικανός αριθμός κατοίκων της είναι τριτοκοσμικοί στο μυαλό, το ίδιο θα είναι και η χώρα.

Μπορεί η μικρή Ελλάδα να έχει βρεθεί στις 30 πλουσιότερες χώρες του κόσμου, μπορεί ακόμα και σήμερα να είναι μέσα στις 50 πρώτες (καθόλου άσχημα σε έναν κόσμο περίπου 200 χωρών) αλλά ένας μεγάλος αριθμός των κατοίκων της φανερά ανήκει σ’ αυτό που ονομάζεται Τρίτος Κόσμος. Από το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους  μέχρι την αντίληψη που έχουν για το ποιος έχει ευθύνη για την Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, από την οδηγική συμπεριφορά μέχρι την ευπιστία με την οποία πιστεύουν ψεκασμένες ανοησίες, από την αντίληψη για τον δημόσιο χώρο μέχρι την αντίληψη για το Δημόσιο, ένας μέγαλος αριθμός Ελλήνων έχουν μια συμπεριφορά που όσο γράφω τόσο καταλαβαίνω ότι είναι άδικο να την ονομάζουμε τριτοκοσμική. Στο κάτω-κάτω, όποια κι αν είναι η κατάσταση των χωρών του Τρίτου Κόσμου, οι κάτοικοι τους έχουν χίλιες-δυο δικαιολογίες τις οποίες οι πλούσιοι (σε πλανητικό επίπεδο)  Έλληνες, οι Έλληνες  του Ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν έχουν.

Και μάλιστα, τώρα που το σκέφτομαι (κι αφού έχω ζητήσει συγγνώμη από τους ανθρώπους που κατοικούν στον Τρίτο Κόσμο) δεν θα ηταν κακή ιδέα να δημιουργηθεί μια νέα κατηγορία χωρών: ο Τέταρτος Κόσμος. Σ΄αυτόν θα εντάσσονται μόνο οι χώρες που ενώ έχουν στη διάθεση τους κάθε υλικό πόρο, ενώ έχουν στη διάθεση τους θεσμούς και βοήθεια για να φτιάξουν κοινωνίες στοιχειωδώς προηγμένες, το μόνο που κατάφεραν είναι να φτιάξουν μια κάπως πιο ιλουστρασιόν εκδοχή Οθωμανικής επαρχίας. Δηλαδή προς το παρόν θα μπαίνει μόνο η Ελλάδα.

Για να καταλάβετε την ελληνική εξαίρεση, σκεφτείτε ότι μιλάμε για μια χώρα στην οποία ενώ κυκλοφόρησε τόσο χρήμα, υπήρξε και παραμένει ανίκανη να κατασκευάσει πεζοδρόμια ακόμα και στην πρωτεύουσα της. Πρέπει να είναι η μοναδική πρωτεύουσα στην Ευρώπη (και από τις λίγες στον κόσμο) που είναι αδύνατο για γονείς να βγάλουν βόλτα τα παιδιά τους με το καροτσάκι χωρίς να κινδυνεύσει η σωματική τους ακεραιότητα (για την ντροπή της καταδίκης σε κατ’ οίκον περιορισμό των αναπήρων ας μην τα ξαναλέμε).

Φυσικά δεν είναι όλοι οι Έλληνες έτσι, δεν έχουν όλοι τεταρτοκοσμική νοοτροπία και ψυχοσύνθεση. Δεν είναι καν οι περισσότεροι. Αλλά είναι αρκετοί. Και κυρίως, είναι ανενόχλητοι στην προσπάθεια τους να τραβήξουν τη χώρα στον βυθό. Μπροστά τους υποκλίνονται κυβερνήσεις και λοιπές αρχές, ίσως επειδή και οι κυβερνήσεις και οι αρχές αποτελούνται σε δυσανάλογα μεγάλο ποσοστό (σε σχέση με τη αναλογία στην κοινωνία) από τέτοιους Έλληνες. Δηλαδή από ανθρώπους που αισθάνονται πιο άνετα σε μια οθωμανική επαρχία παρά σε μια χώρα της Ευρώπης. Και μπράβο τους αλλά οι υπόλοιποι τι φταίμε; Και τι θα κάνουμε για να προστατευτούμε;