Πόλεμος στην Ουκρανία – Τι θα γίνει όταν τελειώσει ο πόλεμος: Η εύθραυστη εξουσία του Πούτιν και οι συνέπειες για τη διεθνή οικονομία και την παγκόσμια ειρήνη.
Ο πόλεμος του Πούτιν στην Ουκρανία είναι εκείνο που συμβαίνει τώρα, εκείνο που συνέβαινε πριν ξεσπάσει κι εκείνο που θα συμβεί όταν κάποτε τελειώσει. Ήταν αυτό που επέτρεψε η Δύση να συμβεί στη Ρωσία τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό που τόσο δραματικά εκτυλίσσεται τώρα. Και αυτό που θα διαμορφώσει τη φυσιογνωμία της Ρωσίας και της Ευρώπης στα επόμενα χρόνια.
Ποιος Ρώσος ηγέτης μετά τον Πούτιν θα βρει το σθένος να ζητήσει γονατιστός συγγνώμη από τους Ουκρανούς και τους Ευρωπαίους; Ποιο πολιτικό σύστημα στη Μόσχα θα είναι σε θέση να υπερασπιστεί τον ρωσικό λαό που υφίσταται τώρα την χειρότερη δυσφήμιση της ιστορίας του;
Η μεγάλη πρόκληση για τον Πούτιν δεν είναι σήμερα που ο δραματοποιημένος χρόνος του δίνει το δικαίωμα της πρωτοβουλίας. Δεν είναι τώρα που φοράει την αστραφτερή πανοπλία του. Το μεγάλο άλμα στην ιστορία θα είναι όταν τελειώσει ο πόλεμος και ο Ρώσος ηγέτης κληθεί να διαχειριστεί τις συνέπειές του. Την εύθραυστη εξουσία που θα του προκύψει στο εσωτερικό και τη δυσχερέστατη θέση του στη νέα τάξη πραγμάτων. Αυτή που ο ίδιος δημιούργησε σε έναν κόσμο γεμάτο φόβο και ανασφάλεια.
Ο ανταποκριτής της γερμανικής FAZ φεύγοντας από τη Μόσχα έγραψε ότι η κατάσταση με την ελευθεροτυπία στη Ρωσία είναι χειρότερη και από τη Σοβιετική εποχή. Μετά τον πόλεμο, η λογοκρισία θα διευρυνθεί εξαιτίας της ανασφάλειας του καθεστώτος.
Η ρωσική οικονομία θα επιδεινωθεί τόσο πολύ που θα επιστρέψει στον στενό κρατικό έλεγχο της παραγωγής και στην εσωστρέφεια.
Η ελίτ, που μέχρι τώρα είχε αγιοποιήσει τον Πούτιν, εξαιτίας της διεθνούς απομόνωσης, δεν θα έχει πια τις ίδιες δυνατότητες πλουτισμού.
Και οι μεγάλες μάζες των Ρώσων που ήλπιζαν να αποτελέσουν τη σύγχρονη μεσαία τάξη, πολύ γρήγορα θα αισθανθούν την οικονομική και κοινωνική ασφυξία της απογοήτευσης.
Το πιθανότερο είναι ότι αυτός ο πόλεμος θα παραδώσει στην ίδια τη Ρωσία αλλά και στην Ευρώπη έναν ανασφαλή και σκληρό, από ανάγκη, δικτάτορα. Με απρόβλεπτες συνέπειες για την ευρύτερη περιοχή, την διεθνή οικονομία και την παγκόσμια ειρήνη.
Ο θρύλος λέει πως τον Μάρτιο του 1199 ο Βασιλιάς Ριχάρδος, θριαμβευτής πολιορκούσε το κάστρο Chalus. Στις 25 Μαρτίου, μεθυσμένος από τις επιτυχίες του, κυκλοφορούσε πλέον χωρίς την πανοπλία του. Αδιαφορούσε για τα βέλη που εκτοξεύονταν από κάθε πλευρά. Ξαφνικά ένα βέλος καρφώθηκε στον ώμο του, πολύ κοντά στον λαιμό του. Ο τοξότης ανήκε στο δικό του στρατόπεδο. Γρήγορα η πληγή μολύνθηκε και ο Ριχάρδος αρρώστησε. Του παρουσίασαν ένα νεαρό αγόρι που αποκάλυψε ότι είχε σκοπό να σκοτώσει τον Ριχάρδο, επειδή ο Βασιλιάς είχε εκτελέσει τον πατέρα και τους αδελφούς του. Ο Ριχάρδος το συγχώρεσε και έδωσε εντολή να το αφήσουν ελεύθερο. Λίγη σημασία είχε η «μεγαλοψυχία» του. Στις 6 Απριλίου του 1199 ο Ριχάρδος ξεψύχησε στην αγκαλιά της μητέρας του…
Μια προσπάθεια να σκιαγραφηθεί η εικόνα της πλέον εύλογης και πιθανής απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, στην υποθετική περίπτωση κοινής ελληνο-τουρκικής προσφυγής σε αυτό
Κανείς δεν θα εκπλαγεί αν οι εποχιακοί πυροσβέστες που μπουκάραν στο υπουργείο Πολιτικής Προστασίας πάρουν μέρος στον επόμενο διαγωνισμό για τις προσλήψεις εποχιακών, προσληφθούν ή μονιμοποιηθούν
11°
