Σχόλιο για την κατασκευή νέων φυλακών στην Ελλάδα, την ανάγκη αποσυμφόρησής τους και τις συνθήκες κρατούμενων στη χώρα.
Φανταστείτε μια ιατρική σχολή στην οποία θέλουν να σπουδάσουν 5.000 άνθρωποι αλλά αυτή σηκώνει μόνο 500 φοιτητές. Δεν θα ήταν εντελώς τρελό (και πολύ επικίνδυνο) να έστελνε ένα πτυχίο ιατρικής χωρίς σπουδές στους υπόλοιπους 4.500 που δεν χωρούν να φοιτήσουν; Κάτι σαν κι αυτό, εξίσου τρελό και εξίσου επικίνδυνο, συμβαίνει με τις ελληνικές φυλακές. Επειδή οι καταδικασμένοι ξεπερνούν τις δυνατότητες των φυλακών, αφήνονται ελεύθεροι πριν εκτίσουν την ποινή τους με μοναδική δικαιολογία το ότι δεν χωράνε. Όχι επειδή δεν είναι επικίνδυνοι, όχι επειδή έχουν σωφρονιστεί, όχι επειδή έχουν εκτίσει εκείνο το μέρος της ποινής το οποίο ο νομοθέτης θεωρεί απαραίτητο πριν την αποφυλάκιση, αλλά απλώς επειδή δεν χωράνε.
Θα θυμάστε ότι έναν τέτοιο νόμο «για την αποσυμφόρηση των φυλακών» ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μάλλον δεν θυμάστε ότι τέτοιους νόμους έχουν ψηφίσει και προηγούμενες της Πρώτης Φοράς Αριστεράς κυβερνήσεις.
Το αποτέλεσμα είναι άνθρωποι που, σύμφωνα με το δικαστήριο που τους καταδίκασε, έπρεπε να είναι στη φυλάκη να κυκλοφορούν ελεύθεροι. Όπως ελεύθεροι κυκλοφορούν μαχαιροβγάλτες και τραμπούκοι και λοιπός υπόκοσμος τους οποίους η δικαιοσύνη έχει καταδικάσει αλλά «με αναστολή» επειδή εντάξει μωρέ και τι έγινε που μαχαίρωσε τη γυναίκα του... αφού δεν τη σκότωσε. Και στο κάτω-κάτω πώς να μην τους δώσει αναστολή; Αφού δεν χωράνε λέμε.
Ταυτοχρόνως συμπολίτες που βρίσκονται στη φυλακή ζουν σε συνθήκες που δεν ταιριάζουν ούτε με την (πιθανόν υποκριτικά) δηλωμένη επιθυμία μας να ανήκουμε στον δυτικό κόσμο ούτε με την (σίγουρα υποκριτική) έννοιά μας για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Όλα αυτά, επικίδυνοι που κυκλοφορούν ελεύθεροι και φυλακισμένοι που ζουν στιβαγμένοι σαν κοτόπουλα σε μονάδα παραγωγής, συμβαίνουν επειδή οι ελληνικές κυβερνήσεις αρνούνται να κατασκευάσουν τα κτίρια που η χώρα έχει ανάγκη περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο: φυλακές. Κατασκευάζουν τα πάντα, υπόσχονται ακόμα περισσότερα, αλλά η λέξη «φυλακές» για κάποιον περίεργο λόγο δεν υπάρχει ούτε στο λεξιλόγιο ούτε στα προγράμματα των κομμάτων. Είναι σαν σαδιστικά να επιθυμούν να βασανίζονται οι φυλακισμένοι και να φοβούνται οι νομοταγείς.
Πολύ συχνά γράφω ειρωνικά τη φράση «δεν καταλαβαίνω» αλλά εδώ στ’ αλήθεια δεν καταλαβαίνω γιατί δεν κατασκευάζονται φυλακές από τη στιγμή που είναι παραπάνω από φανερό ότι είναι απολύτως απαραίτητες. Και δεν μιλάω μόνο για φυλακές ειδικά κατασκευασμένες για τους πιο επικίνδυνους εγκληματίες (τις οποίες καθόλου δεν θέλουν οι ίδιοι και οι φαν τους). Μιλάω για απλές κοινές φυλακές, για απλούς κοινούς καταδικασμένους από τα δικαστήρια.
Θυμάμαι ότι πριν από χρόνια υπήρχε ένα σχέδιο να χτιστούν τρεις φυλακές και είχαν γίνει κάποιες αναθέσεις και μια μυρωδιά σκανδάλου σταμάτησε το πρότζεκτ αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία. Αν η μυρωδιά σκανδάλου εμπόδιζε την κατασκευή δεν θα είχαμε ούτε έναν ασφαλτοστρωμένο δρόμο και τα δημόσια κτίρια θα ήταν όλα αντίσκηνα. Εντάξει υπερβάλλω. Μπορεί να υπήρχαν δύο τρία κανονικά κτίρια και δύο τρεις δρόμοι με άσφαλτο, αλλά καταλαβαίνετε τι θέλω να πω.
Όπως επίσης καταλαβαίνετε πόσο απαραίτητη είναι η κατασκευή φυλακών σε μια χώρα η οποία αφήνει τους καταδικασμένους της ελεύθερους επειδή δεν έχει πού να τους βάλει. Μια χώρα στην οποία η ερώτηση «μα πώς κυκλοφορούν όλοι αυτοί ελεύθεροι;» χάνει εντελώς κάθε της νόημα. Γιατί ακόμα κι αν η δικαισύνη λειτουργούσε με ευθύνη και σοβαρότητα, ακόμα και αν η ΕΛΑΣ λειτουργούσε (σκέτο), οι περισσότεροι συλληφθέντες και καταδικασθέντες θα ήταν και πάλι ελεύθεροι. Γιατί για κάποιον ακατανόητο λόγο η λέξη «φυλακές» είναι ταμπού για κάθε κυβέρνηση. Κι ας τις χρειάζεται η χώρα κι ας τις χρειάζονται και οι ίδιοι οι φυλακισμένοι που έγκλειστοι σε συνθήκες ζωώδεις θα βγουν αποκτηνομένοι. Εδώ φυλακές δεν φτιάχνουμε. Προτιμούμε τους εγκληματίες μας ελευθέρας βοσκής ή σε συνθήκες που συνιστούν βασανιστήρια. Εδώ μπορεί η κατασκευή φυλακών να απαγορεύεται. Και όποιον πάρει ο χάρος. Και μπράβο μας.
Αναδύθηκε με την αναγκαιότητα φυσικού φαινομένου, όταν πολίτες με πολιτική καταγωγή από την Αριστερά οδηγήθηκαν σε μια σπάνια πράξη χειραφέτησης από τον σκοταδισμό της ιδεολογίας
12°
