Κακοκαιρία Ελπίδα: Σχόλιο για τη διαχείριση του κρατικού μηχανισμού, τον εγκλωβισμό οδηγών στην Αττική Οδό, τις διακοπές ρεύματος.
Χρειάστηκε μια σύσκεψη με 29 άτομα το απόγευμα της Κυριακής για να αντιμετωπιστεί μια -ας δεχτούμε σφοδρή- χιονόπτωση που ξεκίνησε το πρωί της Δευτέρας και τελείωσε μερικές ώρες αργότερα. Το όλο εγχείρημα ήταν προφανώς άψογα οργανωμένο και δούλεψε σαν καλοκουρδισμένο ελβετικό ρολόι. Διότι η ουσία του εγχειρήματος δεν ήταν η αντιμετώπιση των προβλημάτων αλλά η διάχυση των ευθυνών. Στόχος ο οποίος επετεύχθη.
Διότι μπορεί ο συμπαθής κύριος Χρήστος Στυλιανίδης να είπε ότι θα εισηγηθεί στον Πρωθυπουργό να αναζητηθούν ευθύνες για το μπάχαλο στην Αττική Οδό, όμως θα ήταν ευγενικό να δώσει ο ίδιος μια απάντηση σχετικά με το γιατί χρειάστηκε πρώτα να περιμένουν οι πολίτες εγκλωβισμένοι στα οχήματά τους, προτού αποφασιστεί αργά το βράδυ η εμπλοκή του στρατού. Τι σόι σχέδιο είναι αυτό που χρειάζεται πολλές ώρες για να ενεργοποιηθεί; Αν θέλει να διατηρήσει έστω και λίγα ψήγματα υπευθυνότητας, θα όφειλε να μας εξηγήσει τι περιελάμβανε το αρχικό σχέδιό του. Αυτό για το οποίο είχε ευχαριστήσει τους 29 συμμετέχοντες στη σύσκεψη της Κυριακής.
Ίσως βέβαια το σχέδιο να είχε βασιστεί στη «σύσταση» της πολιτείας για περιορισμό των μετακινήσεων. Μια σύσταση την οποία όντως έκανε το κράτος και, όπως αναμένετο, αγνόησε μερίδα των πολιτών. Όμως το κράτος οφείλει να ενεργεί πατερναλιστικά. Ιδίως στις περιπτώσεις που οι συνέπειες των πράξεων ή των παραλείψεων των πολιτών επηρεάζουν κι άλλους. Θα ήταν χρήσιμο λοιπόν να γνωρίζουμε το γιατί ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη δεν συμμετείχε στην σύσκεψη της Κυριακής και κυρίως πού βρίσκονταν οι τροχονόμοι για να αποτρέψουν το χάος, απαγορεύοντας την κίνηση σε όσους δεν είχαν δουλειά και κυρίως αλυσίδες. Προφανώς η κυβέρνηση δεν ήθελε να χρεωθεί μια «απαγόρευση», η οποία έμοιαζε σχεδόν άχρηστη πριν το φιάσκο.
Ακόμη όμως και όταν το φιάσκο άρχισε να εξελίσσεται, σχέδιο δεν υπήρχε. Από καμία πλευρά. Οι οδηγοί παρέμειναν μποτιλιαρισμένοι στις θέσεις τους, χωρίς κανείς να τους εξηγήσει ή να τους καθοδηγήσει. Η Πολιτική Προστασία αναβαθμίστηκε αλλά δεν είχε μεριμνήσει να περιθάλψει τους άτυχους ή ακόμη και τους απερίσκεπτους οδηγούς που βρέθηκαν στην ανάγκη της για προστασία. Ούτε ένα μπουκάλι νερό ή λίγα καύσιμα, γιατί «δεν μπορούσαν να φτάσουν». Οι εκπρόσωποι Τύπου του Υπουργείου ή της Αττικής Οδού ήταν άφαντοι. Οι δεκάδες σύμβουλοι που υποτίθεται ότι κάνουν σενάρια για τη διαχείριση τέτοιων κρίσεων σκεπάστηκαν με τις κουβέρτες τους και άλλαξαν κανάλι για να έχουν σφαιρική εικόνα.
Και αν τα όσα συνέβησαν στην Αττική Οδό αποτέλεσαν την επικοινωνιακή αιχμή του δόρατος για να χαθούν οι ευθύνες, θα ήταν σκόπιμο να καταλάβουμε γιατί η Περιφέρεια Αττικής δεν μπόρεσε να κρατήσει τους λίγους δρόμους που διαχειρίζεται ανοιχτούς. Ο ίδιος ο κύριος Πατούλης έλεγε το πρωί της Δευτέρας ότι είναι ελάχιστοι οι δρόμοι που αποτελούν ευθύνη της Περιφέρειας. Τους απαρίθμησε κιόλας. Ε, λοιπόν, μαντέψτε. Οι δρόμοι αυτοί έκλεισαν με χαρακτηριστική ευκολία. Οι οδηγοί εκεί αντιμετώπισαν μια παρόμοια κατάσταση με την Αττική Οδό. Ήτοι, καμία ενημέρωση και καμία βοήθεια. Ούτε είδαμε κάποιο πλάνο με τα πολυδιαφημισμένα «ελαφρά ερπυστριοφόρα». Ευτυχώς που οι οδηγοί αυτοί ήταν εντός του αστικού ιστού και μπορούσαν να αγοράσουν κανένα μπουκαλάκι νερό. Και δεν θα πάρουν και το διχίλιαρο…
Μετά από τέτοιο φιάσκο στους βασικότερους δρόμους της πρωτεύουσας, θα ήταν αφελές να συζητήσουμε για πιο ειδικές πτυχές της περιβόητης ελληνικής ταλαιπωρίας. Ας γίνει όμως μία και μόνη μνεία στον άνθρωπο που αποφάσισε ότι πρέπει οι εγκλωβισμένοι επιβάτες στο αεροδρόμιο της Αθήνας να μεταφερθούν σε ξενοδοχείο στη Λεωφόρο Συγγρού. Ίσως γιατί έτσι προέβλεπε η σύμβαση, ίσως γιατί εκεί ήθελε να δώσει την προμήθεια ή στην καλύτερη περίπτωση γιατί δεν του «έκοψε» περισσότερο.
Η παντελής έλλειψη οποιουδήποτε σχεδίου έγινε ακόμη πιο φανερή μετά την καταστροφή. Οι δήμοι άρχισαν να απομακρύνουν κλαδιά από δρόμους, για τους οποίους δεν είχαν -στις περισσότερες περιπτώσεις- καμία μέριμνα. Η προετοιμασία βέβαια θα ήταν πιο φανερή αν είχαν προληπτικά κόψει και κανένα δεντράκι που έμοιαζε επικίνδυνο. Δεν το έκαναν -λένε- υπό το κράτος του φόβου των αντιδράσεων οικολογικών οργανώσεων. Δικαιολογία που εκνευρίζει έτι περαιτέρω τους πολίτες. Άμα φοβούνται, ας μη βάζουν υποψηφιότητα.
Παρεμπιπτόντως, από την ώρα που σταμάτησε η χιονόπτωση, πολλοί δήμοι συνεχίζουν να μην καθαρίζουν τους δρόμους. Θα είναι μάλλον μέρος του σχεδίου τους. Ιδίως καθώς άλλοι δήμοι, όμοροι, ξεκίνησαν μες στη νύχτα και ήδη έχουν δώσει στην κυκλοφορία κεντρικούς οδικούς άξονες.
Και τέλος το παζλ του μπάχαλου συμπλήρωσε για μία ακόμη φορά η αδυναμία του διαχειριστή του ηλεκτρικού δικτύου να επιδιορθώσει τις βλάβες. Αυτή την ώρα υπάρχουν νοικοκυριά που συμπληρώνουν 24 ώρες χωρίς ρεύμα. Με τον κίνδυνο να χρησιμοποιήσω λάθος λογοπαίγνιο, σας ενημερώνω ότι οι άνθρωποι χωρίς ρεύμα κινούνται στα τυφλά. Τα τηλέφωνα του ΔΕΔΔΗΕ είναι εκτός λειτουργίας, αλλά ακόμη και αν κάποιοι έπιασαν γραμμή δεν υπάρχει -λένε- εκτίμηση αποκατάστασης. Το πρόβλημα -λένε με τη σειρά τους-είναι η πρόσβαση. Υποθέτω ότι στον σχεδιασμό της Κυριακής στρατοί, πολιτικές προστασίες κλπ. δεν θα ασχολήθηκαν με τέτοιες ανοησίες. Ποιος να υποθέσει δηλαδή ότι το χιόνι θα δυσκολέψει την πρόσβαση. Αστεία πράγματα.
Όσοι έχετε εναποθέσει τις ελπίδες σας στη βελτίωση του κράτους μέσα από την εμπειρία, είστε βαθιά νυχτωμένοι. Όσοι «συναρμόδιοι» δεν είναι πελαγωμένοι, ετοιμάζουν την επικοινωνιακή τους αντεπίθεση για να αναδείξουν τη «σκληρή δουλειά» και το «δύσκολο έργο». Να τώρα που γράφω έχει ήλιο έξω και ο φωτισμός είναι κατάλληλος για φωτογραφία με σηκωμένα μανίκια. Και αν θέλετε και το κερασάκι στην τούρτα ενός τέλειου «αποτυχημένου κράτους» (failed state), δείτε ότι ακόμη και σήμερα που η κατάσταση σε όλους τους δρόμους είναι τραγική, διάφοροι συμπολίτες μας νομίζουν ότι είναι πολύ ικανοί να οδηγήσουν χωρίς αλυσίδες ή χιονολάστιχα, αλλά κάνεις τροχονόμος/αστυνομικός/υπάλληλος δήμου δεν βρίσκεται πουθενά για να τους εμποδίσει…
10°
