- CITY GUIDE
- PODCAST
-
29°
Ο κατά συρροήν μηνυτής
Έχει ως επάγγελμα την εξονυχιστική εξέταση του δημόσιου λόγου και τη λογοκρισία του
![Σώτη Τριανταφύλλου Σώτη Τριανταφύλλου](/images/120x120/3/jpg/files/2023-10-18/swth-triantafyllou.jpg)
![Σκίτσο του Δημήτρη Χαντζόπουλου Σκίτσο του Δημήτρη Χαντζόπουλου](/images/1074x600/3/jpg/sites/default/files/article/2022/01/03/hantzopoulos-kathimerini-4-12-2021.jpg)
Η Σώτη Τριανταφύλλου σχολιάζει τη ρητορική μίσους του Παναγιώτη Δημητρά, που καταγγέλλει τις, κατά τη γνώμη του, παρεκκλίσεις από την πολιτική ορθότητα.
Τα τελευταία χρόνια το σύστημα της δικαιοσύνης απασχολεί με καταχρηστικό τρόπο κάποιος ακτιβιστής ονόματι Παναγιώτης Δημητράς. Ο κ. Δημητράς, ισχυριζόμενος ότι εκπροσωπεί το «Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι», έχει ως επάγγελμα την εξονυχιστική εξέταση του δημόσιου λόγου και τη λογοκρισία του: μέσω δυσφημιστικών και μισαλλόδοξων αναρτήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ―όπου περιγράφει την πολιτεία ανθρώπων που δεν γνωρίζει― καθώς και μέσω σωρείας μηνύσεων προσπαθεί να εκφοβίσει όσους έχουν αντίθετη γνώμη από τη δική του. Μερικές φορές το καταφέρνει· συνήθως δεν το καταφέρνει.
Στη διαδικασία αυτή έχει εξασφαλίσει τη συνεργασία μερικών λογίων της επαρχίας που επιζητούν τη σιωπή όλων των διαφωνούντων. Όπως στις περισσότερες χώρες, έτσι και στη δική μας, υπάρχουν αφελείς ανθρωπιστές, χρήσιμοι ηλίθιοι και πονηροί ανθρωπιστές που καθιστούν τον ανθρωπισμό φάμπρικα κραδαίνοντας την ταυτότητα του ασυμβίβαστου αγωνιστή στη μύτη ημών των υπολοίπων. Σε οποιαδήποτε κατηγορία κι αν ανήκει, ο κ. Δημητράς έχει καταγγείλει ή μηνύσει εκατοντάδες αρθρογράφους, εκδότες και άλλα δημόσια πρόσωπα χρησιμοποιώντας ως εργαλείο τον αντιρατσιστικό νόμο και επαναλαμβάνοντας ένα (τουλάχιστον) ψέμα: παρότι το «Διεθνές Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι» έχει κλείσει σε 42 χώρες εξαιτίας οικονομικών εγκλημάτων από το 2007, ο κ. Δημητράς αυτονομιμοποιείται παριστάνοντας τον εκπρόσωπό του· ιδιαίτερα στα μάτια των προαναφερθέντων αφελών ανθρωπιστών.
Η εργασία του ψειρίσματος του δημόσιου λόγου φαίνεται πλήρης απασχόληση ― αλλά, θα συμφωνήσουμε όλοι, τρομερά άχαρη. Αναρωτιέται κανείς πώς και από ποιον χρηματοδοτείται ο κ. Δημητράς ώστε έχει την άνεση να διαβάζει και να ακούει τα πάντα (δεν του ξεφεύγει τίποτα!) προκειμένου στη συνέχεια να τρέχει από ’δω κι από ’κει στα δικαστήρια σε όλη την επικράτεια και να καταθέτει καταγγελίες σε ήδη πελαγωμένους δικαστικούς λειτουργούς. Μετά από τόσο φρενήρη δραστηριότητα μηνύσεων για ισλαμοφοβία, ρατσισμό, ομοφοβία και τα λοιπά, χρειάζεται κάποια διαφάνεια: ο κ. Δημητράς διαχειρίζεται μη κυβερνητικές οργανώσεις, αλλά δεν ξέρουμε τις πηγές χρηματοδότησης και τους συγκεκριμένους στόχους τους. Με ποιους και πόσους δικηγόρους συνεργάζεται; Υπάρχει κάποιο κόμμα που τον προστατεύει; (Δεν νομίζω…).
Με λίγα λόγια, ενώ το σύστημα της δικαιοσύνης αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες –μεγάλες καθυστερήσεις, αναντιστοιχίες ποινών, δυσπιστία εκ μέρους των πολιτών– υφίσταται καταχρήσεις από δικομανείς και εμμονικούς οι οποίοι επιδιώκουν την αφαίρεση της ελευθερίας του λόγου, ένα θεμελιώδες δικαίωμα το οποίο το εν λόγω σύστημα υπάρχει για να προασπίζει. Ο κ. Δημητράς και οι φίλοι του, απειλώντας ανθρώπους με δικαστικές ταλαιπωρίες, κακή δημοσιότητα και απώλεια εισοδήματος, επιβαρύνουν έναν ήδη υπερφορτισμένο μηχανισμό: κι επειδή ο μηχανισμός δεν του κάνει το χατίρι, απ’ ό,τι μαθαίνω, βγάζει το άχτι του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αφιερώνει χιλιάδες ανθρωποώρες σε πρόσωπα που απεχθάνεται, σπαταλώντας τον χρόνο του την ενέργειά του.
Πράγματι, ο αντιρατσιστικός νόμος δίνει περιθώρια σε δικομανείς και εμμονικούς. Δίνει επίσης περιθώρια σε πολλαπλές ερμηνείες του δημόσιου λόγου, περιορίζοντας, εκ των πραγμάτων, την ελευθερία της έκφρασης. Εδώ βεβαίως παρατηρείται η γνωστή ασυμμετρία: υπάρχουν δύο είδη γυναικών, εκείνες που επιτρέπεται να τις βρίζουν χωρίς την κατηγορία του «σεξισμού» και εκείνες που δεν επιτρέπεται· ομοίως, αν κάποιος επιτίθεται στο Ισλάμ θεωρείται ρατσιστής παρότι δεν τίθεται ζήτημα φυλής· αν κάποιος επιτίθεται στον χριστιανισμό ουδέν πρόβλημα. Στο απυρόβλητο τοποθετούνται οι τσιγγάνοι και όποιοι άλλοι μπορούν να στριμωχτούν σε μειονότητες ή σε δήθεν καταπιεσμένες και long-suffering ομάδες. Αν έχω καταλάβει καλά, ο κ. Δημητράς έχει επιφορτιστεί, μαζί με ένα δίκτυο μικρών παρακολουθούντων τους οποίους παρακολουθούν άλλοι παρακολουθούντες, με το έργο της εφαρμογής της πολιτικής ορθότητας, της woke και της cancel culture.
Αν και η διάδοση του μίσους και οι μηνύσεις τις οποίες οι δικαστικοί είναι υποχρεωμένοι να διαβάζουν («Πάλι εδώ εσύ;;»), προκαλούν αναστάτωση, άνθρωποι σαν τον κ. Δημητρά δεν ενδιαφέρονται για τη λειτουργία των θεσμών: το μόνο που προσδίδει κάποιο νόημα στη μελαγχολική τους ζωή είναι η τιμωρία του ετερόδοξου, του ιδεολογικού εχθρού. Έτσι, προσφέρουν κακές υπηρεσίες σε όσους υποτίθεται ότι στηρίζουν: αν υπάρχει ένας σίγουρος δρόμος προς τον ρατσισμό είναι το αντιρατσιστικό κίνημα που βλέπει προκαταλήψεις και διακρίσεις σε μια κρυστάλλινη σφαίρα. Κυρίως, αν υπάρχει ένας σίγουρος δρόμος προς τον αυταρχισμό είναι η συνέργεια, ακόμα και η ουδετερότητα, η απάθεια, μπροστά σε τέτοιες μορφές μισαλλόδοξης συμπεριφοράς: καθώς είμαστε απαίδευτοι στις δημοκρατικές αξίες, ο πειρασμός της σίγασης της αντίθετης γνώμης γίνεται ακαταμάχητος. Προστίθεται χωριάτικο πείσμα, εκδικητικότητα, χαιρεκακία («Καλά να πάθει! Ναι, ναι, να βγάλει τον σκασμό!») κι ένα φτηνό αίσθημα θριάμβου μπροστά στους μπελάδες που προκαλούν ανακατώστρες σαν τον κ. Δημητρά: συζητήσεις με δικηγόρους, παράβολα, ραντεβού στα δικαστήρια, απολογίες και ενοχλήσεις από δημοσιογράφους σε αναζήτηση ρεπορτάζ.
Μερικοί αναρωτιούνται γιατί οι παθόντες των μηνύσεων δεν μηνύουν τον μηνύοντα με την κατηγορία της δυσφήμισης ή της ψευδούς καταμήνυσης. Στην πραγματικότητα, ο κ. Δημητράς θα μπορούσε να δικαστεί με τον νόμο που επικαλείται ο ίδιος: χρησιμοποιεί ρητορική μίσους, άρα παρανομεί. Αλλά, δεν μας περισσεύει ούτε ο χρόνος, ούτε η ενέργεια· ο βίος είναι βραχύς και οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν καλύτερα πράγματα να κάνουν από το να καταθέτουν μηνύσεις εναντίον μηνυσάντων. Εξάλλου, πιθανώς να νιώθουν τη δυσπιστία την οποία υπαινίχθηκα: συχνά, στο σύστημα δημόσιας δικαίωσης (συνδικαλιστικά όργανα, εφημερίδες) πολλοί πάνε για μαλλί και βγαίνουν κουρεμένοι. Επιβάλλεται όποιος συμβαδίζει με τις μόδες της κάθε εποχής κι όποιος έχει ισχυρούς φίλους. Εν πάση περιπτώσει, ένα αρθρίδιο σαν αυτό ίσως δεν είναι υπερβολική απώλεια χρόνου και ενέργειας.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
![](/images/w400/3/jpg/files/2024-02-02/final-voice-choice4.jpg)
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Με αφορμή την πρόταση για την διεξαγωγή συνεδρίου
Τι λένε διπλωματικές πηγές του ΥΠΕΞ
Ο διάλογος με τους δημοσιογράφους
Το μέσο αποκάλεσε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ «υπηρέτη αφεντάδων»
Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών αναφέρθηκε στα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ με το κλείσιμο των τραπεζών το 2015
35 Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, 10.500 αθλητές, 20.000 διαπιστευμένοι δημοσιογράφοι και 45.000 εθελοντές, αποτελούν τα εντυπωσιακά στατιστικά των Ολυμπιακών Αγώνων
Άρθρο του πρώην πρωθυπουργού με αφορμή την 50η επέτειο της Μεταπολίτευσης
Οι διαπραγματεύσεις για τον διορισμό πρωθυπουργού σκοντάφτουν στην άρνηση της Ανυπότακτης Γαλλίας να κάνει συμβιβασμούς
Ζέττα Μακρή: Καμία έλλειψη σε διδακτικό προσωπικό
Τι είπε ο πρώην υπουργός για την αποχώρηση Δραγασάκη
Πότε ανοίγει ξανά η πλατφόρμα
Το ΠΑΣΟΚ σε λίγο καιρό θα έχει νέα ηγεσία και θα κληθεί από τα πράγματα να γίνει η αξιωματική αντιπολίτευση του τόπου πέρα από τα ποσοστά που θα του δίνουν οι δημοσκοπήσεις
Σε ιδιαίτερα συγκινητικό κλίμα έγινε η συνάντηση του με τη γυναίκα- σύμβολο, Χαρίτα Μάντολες
«Καθημερινό φαινόμενο οι κυβερνοεπιθέσεις - 13.000 την εβδομάδα»
Συνολικά θα εξυπηρετεί ετησίως τις ανάγκες 270.000 ατόμων
Σταδιακά όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι θα καταρτιστούν σε θέματα ΑΙ
H ανάρτηση της Προέδρου της Δημοκρατίας για τις χθεσινές εκδηλώσεις, με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας
Όσα είπε ο υπουργός Υγείας για το ΕΣΥ και το Κυπριακό
Γιατί δεν ισχύει για τις επιχειρήσεις
Πότε εκπνέει η προθεσμία
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.