Σχόλιο για την πανδημία και την υγειονομική κρίση στην Ελλάδα και τον κόσμο, την ανάγκη εμπιστοσύνης στην κοινή λογική, την επιστήμη και τους θεσμούς.
Μεγάλο μπελά βρήκε η ανθρωπότητα από αυτόν τον ιό, αλλά το παλεύει. Και διαγνωστικά test έφτιαξε αμέσως και πολλά εμβόλια υψηλής τεχνολογίας, και μονοκλωνικά φάρμακα μέχρι και χάπι που σε λίγο βγαίνει στην αγορά. Αλλά δεν θα ξεμπλέξει εύκολα, αφού λόγω των μεταλλάξεων ο ιός SARS-Cov-2 θα παραμείνει στην επικαιρότητα ως μια παγκόσμια απειλή. Για πόσο; Κανείς δεν ξέρει ακόμα.
Για την πατρίδα μας η πανδημία είναι το τρίτο ισχυρό χτύπημα από το 2008 μέχρι και σήμερα. Στην αρχή η οικονομική κρίση, μετά τα μνημόνια, το δημοψήφισμα και η προοπτική ενός καταστροφικού Grexit και τα τελευταία 2 χρόνια μια πρωτόγνωρη υγειονομική κρίση που δείχνει να μην έχει τελειωμό. Και όλα αυτά εν μέσω μεγάλων οικονομικών δυσκολιών, απώλειας πολλών θέσεων εργασίας, διπλασιασμού των περιστατικών κατάθλιψης και εκτίναξης του brain drain. Το μέγεθος της καταστροφής μπορεί να φανεί στο γεγονός ότι για ενάμιση διδακτικό έτος τα παιδιά μας αναγκάστηκαν να παρακολουθούν τα μαθήματά τους από απόσταση. Αρκεί να επισημάνω ότι οι μαθητές και οι μαθήτριες που σήμερα φοιτούν στη Γ' λυκείου δεν έχουν δώσει για δύο χρόνια κανονικές εξετάσεις με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά γίναμε θεατές μιας υπέρμετρης εργαλειακής χρήσης της πανδημίας από μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος που θεώρησε ότι μπορούσε να αποκομίσει πολιτικά κέρδη στην πλάτη της υγειονομικής κρίσης. Αυτό το γεγονός προκάλεσε αλγεινή εντύπωση στους πολίτες που ζώντας το φόβο των μέτρων, της αρρώστιας, της διασωλήνωσης και εν τέλει του μοιραίου είχαν να αντιμετωπίσουν και έναν πακτωλό δηλώσεων, θεωριών συνομωσίας, fake news, ύβρεων και συγκρούσεων, ένα πραγματικό χάος. Διότι οι ανοίκειες επιθέσεις στις επίσημες υγειονομικές επιτροπές της χώρας και στο επιστημονικό δυναμικό γενικότερα προκαλούν σύγχυση, αυξάνουν την αβεβαιότητα και κατακερματίζουν το κοινωνικό σώμα.
Ικανό μέρο τους πολιτικού συστήματος έδειξε και δείχνει μια απαράδεκτη ανωριμότητα στην αντιμετώπιση της πανδημίας και αυτό θα πρέπει να μας απασχολήσει στο μέλλον πολύ σοβαρά. Τι θα γίνει δηλαδή αν κάποια στιγμή εμπλακούμε σε έναν πραγματικό πόλεμο; Θα πολεμάμε τον εχθρό ή θα τσακωνόμαστε μεταξύ μας; Θα εμψυχώνουμε τους στρατιώτες μας ή θα ανταλλάσσουμε ύβρεις στα κοινωνικά δίκτυα; Θα ανησυχούμε για την έκβαση της μάχης ή θα παρακολουθούμε αυτόκλητους στρατηγούς που θα έχουν άποψη για την στρατηγική και την τακτική μας; Την οποία μάλιστα θα εκφράζουν ελεύθερα και μέσα από τα επαγγελματικά ΜΜΕ.
Στον υγειονομικό πόλεμο που ζούμε, το εμβόλιο είναι το πιο ισχυρό μας όπλο. Και όμως αναπτύχθηκε και εδώ, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο ένα ισχυρό αντιεμβολιαστικό κίνημα, το οποίο βρήκε βήμα όχι μόνο στο διαδίκτυο αλλά και στα ΜΜΕ. Απίθανοι τύποι που δεν έχουν καμιά σχέση με τα εμβόλια και τη δράση τους, βρήκαν βήμα σε κανάλια για να εκφράσουν την άποψή τους, συχνά χωρίς κανέναν αντίλογο, στα πλαίσιο της «σφαιρικής ενημέρωσης» προκαλώντας μεγάλο κακό στην κοινότητα. Αφού επίτειναν δισταγμούς, φοβίες και άγνοια σε ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού με αποτέλεσμα ένα 25% των ενήλικων πολιτών να μην έχει ολοκληρώσει μέχρι σήμερα τον εμβολιασμό του. Εδώ να επισημάνουμε ότι η πολιτεία καθυστέρησε χαρακτηριστικά να κάνει υποχρεωτικό τον εμβολιασμό στις κρίσιμες ηλικίες (άνω των 60). Και αυτό ήταν μέγα λάθος αφού μόλις καθιερώθηκε το πρόστιμο οι εμβολιασμοί αυξήθηκαν αλματωδώς
Ακόμα και σήμερα η κυβέρνηση διστάζει να θεσπίσει την υποχρεωτικότητα σε μικρότερες αλλά κρίσιμες ηλικιακές ομάδες (π.χ. 40 - 60) υπό τον φόβο του πολιτικού κόστους. Και πώς είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοιας ποιότητας κόστος όταν μιλάμε για την υγεία και την ανθρώπινη ζωή; Και όμως υπάρχει. Διότι κόμματα της ακροδεξιάς αλλά και της αριστεράς μπιζάρουν αμέσως ή εμμέσως το αντιεμβολιαστικό κίνημα. Ένα κίνημα το οποίο παίρνει διαστάσεις που δεν έχει στα ΜΜΕ και δημιουργεί την εικόνα ότι ένα σημαντικό ποσοστό των πολιτών είναι αρνητής του εμβολίου και του ιού. Αλλά έρχονται οι δημοσκοπήσεις και φανερώνουν με την πεντακάθαρη ψυχρότητα των αριθμών ότι όσοι παίζουν με την υγεία των πολιτών έχουν απώλειες. Διότι αυτό το γαϊτανάκι δηλώσεων, υπεκφυγών και αμφισημιών εκ μέρους κομμάτων της αντιπολίτευσης και δισταγμών εκ μέρους της κυβέρνησης έχει κουράσει. Ο κόσμος φοβάται, δεν έχει όρεξη για πόλεμο δηλώσεων.
Εν μέσω 3ου κύματος και επέλασης της μετάλλαξης (Ο) η αξιωματική αντιπολίτευση ζήτησε εκλογές. Νομίζοντας ότι έτσι εκθέτει την κυβέρνηση ως ανίκανη να ελέγξει την κρίση. Δηλαδή να αυξήσει τα ποσοστά των εμβολιασμών. Ενώ την ίδια στιγμή η ίδια καταγγέλλει την υποχρεωτικότητα και τα πρόστιμα που την επιβάλουν. Ζητάει εκλογές που προφανώς θα γίνουν σε δύο φάσεις με αποτέλεσμα να μείνει η χώρα ακυβέρνητη για τουλάχιστον 2 μήνες στην πιο δύσκολη φάση της πανδημίας. Δηλαδή δεν μας φτάνει η υγειονομική, ψάχνουμε και πολιτική κρίση για να τελειώσουμε τελείως. Μα πώς τα σκέφτονται αυτά και γιατί νομίζουν ότι ο κόσμος δεν καταλαβαίνει το οξύμωρο του αιτήματος ή το πικρό αστείο του πράγματος;
Πολλοί λένε ότι μια χώρα που χρειάστηκε 7-8 χρόνια για να βγει από την οικονομική κρίση και κινδύνεψε σοβαρά με έξοδο από το ευρώ με δική της υπαιτιότητα, δεν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει καλύτερα την πανδημία. Εγώ θα πω ότι με δεδομένη την οικονομική μας κατάσταση και την ποιότητα του υγειονομικού μας συστήματος πάλι καλά που η κατάσταση δεν είναι χειρότερη. Και αυτό οφείλεται στην τέλεια οργάνωση του συστήματος των εμβολιασμών, στον υπερδιπλασιασμό των ΜΕΘ, αλλά κυρίως στην αυταπάρνηση του υγειονομικού μας προσωπικού που δίνει καθημερινά τη μάχη σε δύσκολες συνθήκες. Μια συμβολή που συχνά ξεχνάμε να αναφέρουμε αλλά και να επιβραβεύσουμε. Γιατί το μυαλό μας είναι πρωτίστως στον εμφύλιο διχασμό.
Αν με ευκαιρία την πανδημία καταφέρουμε να αποδυναμώσουμε τις φωνές που καλούν σε κάθε ευκαιρία για εμφύλιο σπαραγμό θα έχουμε πετύχει μια σημαντική αλλαγή υποδείγματος. Θα έχουμε γυρίσει σελίδα. Αν καταφέρουμε να κάνουμε κοινό τόπο τη λογική, την επιστημονική αλήθεια και την εμπιστοσύνη στους δημοκρατικούς θεσμούς θα έχουμε ένα καλύτερο μέλλον. Με συγκρατημένη αισιοδοξία, εύχομαι στους αναγνώστες της Athens Voice και σε όλους τους πολίτες αυτής της χώρας καλές γιορτές. Στους χριστιανούς εύχομαι και καλά Χριστούγεννα.
8°
