Σχόλιο για το AUKUS από ΗΠΑ, Αυστραλία & Βρετανία σε θέματα ασφάλειας στην ολοένα αυξανόμενη επιρροή της Κίνας, την «ήττα» της Γαλλίας και το μέλλον της Ελλάδας
Το αρκτικόλεξο AUKUSαποτελεί νέα αναφορά στην ορολογία των μελετών - αναλύσεων Διεθνούς Στρατηγικής. Πρόκειται για τα αρχικά τριών κρατών, Αυστραλίας, Ηνωμένου Βασιλείου και ΗΠΑ. Οι χώρες αυτές συγκρότησαν την ιστορικής σημασίας νέα αγγλοσαξονική συμμαχία στην γεωγραφική ζώνη του Ινδο- Ειρηνικού στο πλαίσιο ενός μακροπρόθεσμου σχεδίου στρατηγικής απομόνωσης και περικύκλωσης της Κίνας.
Ο άξονας αυτός αρχίζει με την Νότιο Κορέα στον Βορρά και την Ιαπωνία στα ανατολικά, τις Φιλιππίνες και την Ταϊβάν νοτιονατολικά και τώρα με το αβύθιστο γιγαντιαίο αεροπλανοφόρο, την Αυστραλία (και την Νέα Ζηλανδία προφανώς), στα νότια.
Η Αυστραλία σε συνδυασμό με την αμερικανική βάση στο Βρετανικό νησί Diego Garcia στον Ινδικό Ωκεανό διαθέτουν την δυνατότητα συντονισμένου ελέγχου στην γεωγραφική ζώνη δυτικά της Αυστραλίας ,σε μία οικονομικού και στρατιωτικού ενδιαφέροντος ζώνη στην οποία είναι δυναμικά παρούσα η Κίνα. Στην πραγματικότητα ο «φυσικός» σύμμαχος της αγγλοσαξονικής στρατηγικής γραμμής άμυνας στην συγκεκριμένη περιοχή του πλανήτη είναι η Ινδία. Αυτά ως προς τα γεωγραφικά δεδομένα.
Διότι τα πολιτικά δεδομένα που αναδεικνύονται από αυτήν την σαρωτική προώθηση των στρατηγικών συμφερόντων της αγγλοσαξονικής συμμαχίας στην ζώνη του Ινδο-Ειρηνικού αντανακλούν τα βασικά στοιχεία της νέας στρατιωτικής διάταξης των ΗΠΑ στον πλανήτη. Η Αμερική εγκαταλείπει την παραδοσιακή παρουσία της σε περιοχές του Μεσαίου Χώρου, επιλέγει ξεκάθαρα την συνεργασία με την Μεγάλης Βρετανία και την Αυστραλία αναβιώνοντας τις παλιές συμμαχίες των δύο παγκοσμίων πολέμων, αφήνει στην τύχη του το ευρωπαϊκό μέτωπο και υπονομεύει συνειδητά την αξιοπιστία του ΝΑΤΟ το οποίο αποσυντίθεται ακόμη περισσότερο.
Το πρώτο «θύμα» αυτής της αγγλοσαξονικής επέλασης δεν είναι ο στόχος, δηλαδή η Κίνα, αλλά μία «φίλια» δύναμη, μέλος του ΝΑΤΟ που είναι η Γαλλία. Το Παρίσι την πρόσφατη περίοδο επιδίωξε και πέτυχε την θεαματική αναβάθμιση της στρατηγικής συμμαχίας με την Αυστραλία, η οποία μάλιστα έλαβε χαρακτήρα μακροπρόθεσμης συνεργασίας χρονικού ορίζοντα 50 ετών με οικονομικά και τεχνολογικά οφέλη αλλά και δεσμεύσεις. Η Αυστραλία σε αυτό το πλαίσιο συνεργασίας παρήγγειλε 12 υποβρύχια κλασσικής πρόωσης. Πρόκειται για γιγαντιαία συμφωνία η οποία θα εξασφάλιζε μακρόχρονη οικονομική επιβίωση στα γαλλικά ναυπηγεία. Από την Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου αυτή η συμφωνία είναι άκυρη αφού η Αυστραλία αποδέχτηκε την αμερικανική πρόταση απόκτησης στόλου πυρηνικών υποβρυχίων. Ο στόλος αυτός θα κατασκευαστεί με αμερικανο-βρετανική τεχνολογία, μεγάλο μέρος της οποίας θα οικειοποιηθεί η αυστραλιανή βαριά βιομηχανία, καθώς και οι επιχειρήσεις νέων τεχνολογιών, οπλικών συστημάτων κ.λπ.
Το Παρίσι με επίσημη ανακοίνωση χαρακτήρισε αυτήν την ακύρωση παραγγελίας υποβρυχίων ως «κτύπημα στην πλάτη με στιλέτο». Πρόκειται για μία διπλωματική ορολογία η οποία δεν συνηθίζεται μεταξύ συμμάχων. Η Γαλλία θα απολέσει μία πηγή εισοδήματος εξαιρετικά σημαντική για τα γαλλικά οικονομικά δεδομένα αλλά ταυτόχρονα η Ευρώπη συνολικά θα αντιληφθεί σύντομα πως δεν αποτελεί για τις ΗΠΑ πρωτεύουσα επιλογή στρατηγικού ενδιαφέροντος. Η Μεγάλη Βρετανία, αντιθέτως, σε καθεστώς μετά-Brexit αναλαμβάνει πρωτεύοντα στρατηγικό ρόλο και πλέον πρακτικά θα είναι ο στρατιωτικός βραχίονας αιχμής των ΗΠΑ στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο απέναντι από την Ρωσία.
Γαλλία και Γερμανία, Ισπανία και Ιταλία οφείλουν πλέον να αντιμετωπίσουν την νέα πραγματικότητα και προφανώς να καταλήξουν στο εάν και κατά πόσο θα συγκροτήσουν έναν αποτελεσματικό και αξιόπιστο ευρωπαϊκό στρατό. Για τις χώρες αυτές τα χρονικά περιθώρια έχουν στενέψει επικίνδυνα και κινδυνεύουν να συνθλιβούν μεταξύ της αγγλοσαξονικής συμμαχίας από την μία, την Ρωσία και την Κίνα από την άλλη. Οι μικρότερες ευρωπαϊκές χώρες καθώς και εκείνες του πρώην ανατολικού μπλοκ θα αναγκαστούν να προσφέρουν γη και ύδωρ στις ΗΠΑ για να διασφαλίσουν σε διμερές επίπεδο κάποιες ελάχιστες δεσμεύσεις της Ουάσιγκτον. Χλωμό.
Η σταδιακή απαγκίστρωση των ΗΠΑ από παραδοσιακά προστατευμένους από την Αμερική χώρους αναβαθμίζει στρατηγικά τον άξονα Ισραήλ - Σαουδικής Αραβίας - Αιγύπτου μεν αλλά και προσφέρει δυνατότητες ελιγμών στην Τουρκία. Η Ελλάδα εκ των πραγμάτων θα πρέπει να σκεφτεί στα σοβαρά τις στρατηγικές επιλογές της και να διασφαλίσει αν την ενδιαφέρει μία ισχυρή θέση στον ευρωπαϊκό αμυντικό σχεδιασμό. Υπάρχει πάντα και η επιλογή της άνευ όρων παράδοση της αμυντικής θωράκισης της χώρας στον αμερικανικό παράγοντα. Το παράδειγμα της Γαλλίας, την οποία οι Αμερικανοί «θυσίασαν» στον βωμό της αγγλοσαξονικής πλανητικής συμμαχίας, προσφέρει ουκ ολίγα διδάγματα στους χειριστές των ελληνικών αμυντικών σχεδιασμών.
4°
