Γιατί ο Γιάννης Αντετοκούνμπο θα ήταν ο ιδανικός άνθρωπος για την Προεδρία της Δημοκρατίας της Ελλάδας
Προφανώς έχει να κάνει πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα και πιθανότατα θα έχει να κάνει πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα και όταν σταματήσει να παίζει μπάσκετ ή ακόμα και σε 40 χρόνια από σήμερα όταν τα μαλλιά του θα έχουν ασπρίσει. Παρ' όλα αυτά κι αν για κάποιο λόγο δεν έχει τίποτα καλύτερο να κάνει, ο Γιάννης ο Αντετοκούνμπο θα ήταν ο ιδανικός άνθρωπος για την Προεδρία της Δημοκρατίας της Ελλάδας. Θα ήταν ο πρόεδρος που μπορεί να μην αξίζουμε, αλλά σίγουρα θα ήμασταν πολύ τυχεροί να έχουμε.
Στη δημοκρατία μας η θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι απολύτως συμβολική (το «διακοσμητική» δεν μου αρέσει πολύ γιατί δεν θυμάμαι πρόεδρο, αφού ποτέ δεν εξελέγη ο Δημήτριος Λ. Αβραμόπουλος, που να μπορείς να τον βάλεις σε μια γωνιά για να ομορφύνει ο χώρος). Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υποτίθεται πως λειτουργεί ως σύμβολο το οποίο ενώνει και εμπνέει τους κατοίκους αυτής της χώρας (το «υποτίθεται» το χρησιμοποιώ επειδή θυμόμαστε ότι κατά καιρούς έχουν γίνει πρόεδροι της Δημοκρατίας ακόμα και Πάκηδες). Και δεν ξέρω κανέναν Έλληνα ο οποίος να μπορεί να ενώσει και να εμπνεύσει, να μπορεί να γίνει σύμβολο τόσων αρετών μαζεμένων, με τον τρόπο που το κάνει ο Γιάννης ο Αντετοκούνμπο.
Ο Αντετοκούνμπο είναι ένα σύμβολο του τι μπορείς να καταφέρεις δουλεύοντας σκληρά. Ένα σύμβολο του τι εμπόδια μπορείς να ξεπεράσεις βάζοντας το κεφάλι κάτω και προσπαθώντας να γίνεις πρώτα καλός, μετά καλύτερος, μετά ακόμα καλύτερος και μετά κορυφαίος. Ένα σύμβολο υγιούς πατριωτισμού, ένα σύμβολο υγιούς αγάπης για την οικογένεια, ένα σύμβολο σπάνιας συγκρότησης.
Και δεν είναι μόνο αυτά.
Ο Αντετοκούνμπο αποδεικνύει κάθε μέρα πόσο βλακώδης είναι ο ρατσισμός και πόσο ηλίθιοι οι ρατσιστές.
Ο Αντετοκούνμπο αποδεικνύει κάθε μέρα πόσο βλακώδης είναι η ταύτιση της αγάπης για τη χώρα που γεννήθηκες και μεγάλωσες με τον φωνακλάδικο και φιγουρατζίδικο εθνικισμό.
Ο Αντετοκούνμπο διαλύει προκαταλήψεις και ταμπού με την ίδια ευκολία που διαλύει αντίπαλες άμυνες. Είναι Έλληνας, είναι μαύρος, είναι παιδί μεταναστών, ήταν σημαιοφόρος στην παρέλαση και σηκώνει την ελληνική σημαία σε κάθε ευκαιρία με έναν συνδυασμό αγάπης-σεβασμού-σοβαρότητας που οι ελληναράδες δεν μπορούν να νιώσουν ακόμα κι αν προσπαθήσουν σκληρά, μεγάλωσε σε φτώχια που οι περισσότεροι την ξέρουμε μόνο φιλολογικά, έφτασε στην κορυφή κι έγινε πλούσιος με το ταλέντο του και τη δουλειά του, δεν διστάζει να συμμετάσχει σε κυβερνητική καμπάνια για την πανδημία επειδή προφανώς καταλαβαίνει πως το να καταφέρεις να ξεστραβώσεις έστω κι έναν συμπολίτη σου είναι πολύ σημαντικότερο από το αν θα ξινίσουν εκατό κομματάνθρωποι, είναι σούπερ σταρ και ταυτοχρόνως άνθρωπος της οικογένειας, μοιάζει ασυνήθιστα προσγειωμένος και συγκροτημένος για κάποιον που στα 26 του είναι στην κορυφή του κόσμου (σκεφτείτε ότι άλλοι έχουν καβαλήσει καλάμια ή έχουν κόψει καπίστρι σε μεγαλύτερη ηλικία επειδή έπαιξαν σε ένα σίριαλ ή επειδή διορίστηκαν υφυπουργοί μιας μικρής χώρας).
Αν το καλοσκεφτείτε, ο Αντετοκούνμπο συμβολίζει όλα όσα θεωρούνται καλά για έναν άνθρωπο και έναν πολίτη, χωρίς (τουλάχιστον στη δημόσια εικόνα του) να εμφανίζει κανένα από τα συνήθη ψεγάδια που φέρνουν η δόξα και ο πλούτος. Δεν θυμάμαι προσωπικότητα τέτοιου βεληνεκούς (μιλάμε για μέγεθος παγκόσμιο, σίγουρα για τον πιο διάσημο Έλληνα αυτή τη στιγμή στον κόσμο κι έναν από τους πιο διάσημους ανθρώπους ανεξαρτήτως εθνικότητας) που να μην μπορείς να της βρεις ούτε ένα ελάττωμα. Εντάξει, μπορεί να μην ανταποκρίνεται στο κοσμαγάπητο πρότυπο του «εμένα που με βλέπεις, αν δεν με είχαν φάει τα συφέροντα (εννοείται χωρίς «μ»), τώρα θα ήμουν σπουδαίος» με παύση για ρουφηξιά στο φρέντο, μπορεί να μην φοβάται να κάνει ή να πει πράγματα που ξέρει ότι μπορεί να δυσαρεστήσουν κάποιους στενόμυαλους και κολλημένους, μπορεί όταν χάνει να προτιμάει να δουλέψει σκληρότερα, να γίνει καλύτερος και να ξαναπροσπαθήσει από το να διαμαρτύρεται, αλλά κατά τα άλλα είναι τέλειος.
Είμαι σίγουρος πως υπάρχουν πολλοί συμπολίτες που ως πρόεδροι της Δημοκρατίας θα συμβόλιζαν καλύτερα αυτό που είμαστε, αλλά είμαι το ίδιο σίγουρος πως δεν υπάρχει ούτε ένας που να μπορεί να συμβολίσει καλύτερα από τον Αντετοκούνμπο αυτό που θα θέλαμε ή θα έπρεπε να θέλουμε, να είμαστε. Είμαι σίγουρος πως, αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας που να μπορεί να εμπνεύσει και να γίνει παράδειγμα και σύμβολο μιας πολύ καλύτερης Ελλάδας με τον τρόπο που μπορεί να το κάνει ο Γιάννης ο Αντετοκούνμπο. Και μπράβο του.
5°
