Γιάννης Αντετοκούνμπο: Τι έχουμε μάθει από τη διαδρομή της ζωής του και την πορεία του στο μπάσκετ
Κάποια στιγμή οι δυνάμεις του θα τον εγκαταλείψουν, το άστρο του στο παρκέ θα σβήσει, θα μείνει μόνο ο θρύλος και μια φανέλα με το όνομά του στην οροφή του γηπέδου. Εκείνος θα έχει κάνει τη διαδρομή του στον αθλητισμό, θα έχει μπει στο πάνθεον του μπάσκετ μαζί με τους άλλους θρύλους, τον Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, τον Μάικλ Τζόρνταν, τον Λάρι Μπερντ. Κάπου εκεί ανάμεσα θα υπάρχει κι ένας Γιάννης, αλλά ο Γιάννης, κι ας είναι μόλις 26 χρόνων, έχει κάνει ήδη μια μεγάλη διαδρομή ζωής. Σβήσε τους προβολείς και ρίξ’ της μια ματιά για να καταλάβεις πως:
1. Μην σταματάς ποτέ να προσπαθείς, μην τα παρατάς. Αρκεί στις δύσκολες στιγμές σου, μέχρι να βγεις στο πρώτο ξέφωτο, να μην σου λείπουν το νερό, ο αέρας κι ένα σεντόνι να σκεπαστείς.
2. Δεν είσαι Έλληνας, Νιγηριανός, Αμερικάνος. Δεν είσαι μετανάστης. Είσαι πολίτης του κόσμου. Κι αυτό σου επιτρέπει να βρίσκεις μια φιλόξενη γη παντού. Σου επιτρέπει να δένεσαι με τον τόπο που σε φιλοξενεί τώρα και να δεθείς με τον τόπο που θα βρεθείς στο επόμενο βήμα σου. Να μην νιώθεις πουθενά ξένος, προσαρμόσου, ενσωματώσου, γίνε ένας Γιάννης ανάμεσα στους Γιάννηδες. Μόνο έτσι θα ανακαλύψεις τους θησαυρούς σου.
3. Έχει ακόμη νόημα να λέμε πως δεν θα πρέπει να ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους από το χρώμα του δέρματός τους, την καταγωγή τους, τη θρησκεία τους. Όσο ψηλά και αν φτάσει κάποιος που έχει άλλο χρώμα δέρματος από εμάς, όσο και αν τον θαυμάσουμε, δεν έχουμε ακόμη ξεμπερδέψει με τον ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία. Το δηλητήριο δεν εξουδετερώνεται με πενήντα πόντους.
4. Μην αφήσεις κανέναν να σε αποκλείσει από την κοινότητα, μην αποκλείεις εσύ κανέναν από την κοινότητα. Να θυμάσαι πως ο Γιάννης είναι η εξαίρεση, πως ακόμη υπάρχουν πολλά παιδιά σαν τον Γιάννη που γεννιούνται στη χώρα σου, πηγαίνουν σχολείο, ντύνονται τσολιαδάκια στις εθνικές γιορτές, σπουδάζουν, εργάζονται, φορολογούνται, τραγουδάνε ελληνικά και τρελαίνονται για την φέτα και όμως θεωρούνται απάτριδες. Ζήτα από τη χώρα σου να τους κάνει παιδιά της, όπως τον Γιάννη.
5. Το βλέμμα σου τώρα είναι ψηλά, στην κορυφή του κόσμου που κάθεται ένας θεός που τον λένε Γιάννη. Αλλά είναι τώρα που δεν πρέπει να ξεχάσεις να το κατεβάσεις για να δεις όχι τον Γιάννη που είναι αλλά τον Γιάννη που ήταν: Τη μητέρα του που, όπως είπε ο ίδιος, πουλούσε πράγματα στον δρόμο, κάποιον που πουλάει λουλούδια στον δρόμο, τον άλλον που πουλάει χαρτομάντιλα στα φανάρια, όλους τους Γιάννηδες. Στάσου πλάι τους.
6. Η μεγαλύτερη πρόκληση στη ζωή σου είναι να παραμείνεις ταπεινός την ημέρα που θα κατακτήσεις την προσωπική σου κορυφή. Όποιο ταλέντο και να σου δόθηκε, δεν σου δόθηκε για να το σπαταλήσεις σε έπαρση και να το ξοδέψεις σε αλαζονεία, αλλά για να δουλέψεις με αυτό. Πιστεύεις πως δεν γίνεται να μην την ψωνίσει κανείς έστω και λίγο; Σήκωσε το βλέμμα και δες ξανά τον Γιάννη, όχι τον θεό, αλλά αυτό το πλάσμα προσήνειας, απλότητας και συγκρότησης που παρέμεινε και μετά τον παγκόσμιο θρίαμβό του.
7. Το κλειδί της επιτυχίας είναι να μην σε καταβάλουν οι αποτυχίες σου. Κι επειδή κανένας δεν θα σε συμφιλιώσει με αυτό το διαβρωτικό συναίσθημα όσο ο Σάμιουελ Μπέκετ, αξίζει να κρατήσεις στο μυαλό σου τη φράση του: «Να αποτύχεις ξανά. Να αποτύχεις καλύτερα».
8. Μην υποτιμάς την τύχη σου, αλλά και μην περιμένεις τα πάντα από την τύχη. Το παιχνίδι μαζί της θα είναι πάντα δύσκολο, δεν ξέρεις πότε και πώς θα φτάσει μια πορτοκαλί μπάλα στα χέρια σου. Αλλά σε αυτό το παιχνίδι εσύ πρέπει να νιώθεις πάντα κυρίαρχος της μοίρας σου.
9. Η δύναμή σου είναι ό,τι σε περιβάλλει. Ενέργεια αντλείς από τους ανθρώπους σου, τον χώρο σου, το αίσθημα ότι ανήκεις κάπου. Μην αφήσεις τον εαυτό σου να νιώσει ξεκρέμαστος, αποκλεισμένος. Είσαι μέλος μιας ομάδας, δούλεψε γι’ αυτήν όσο δουλεύεις για τον εαυτό σου.
10. Η ζωή δεν είναι ένας συνεχής, εξαντλητικός αγώνας ακόμη και όταν ξεκινήσεις από τα Σεπόλια για να φτάσεις στην κορυφή του κόσμου. Κάνε οικονομία δυνάμεων όταν πρέπει, πάρε τις ανάσες σου, ξεκουράσου. Δούλεψε με πάθος, αλλά και με σύστημα. Φρόντισε μόνο στο τέλος της ημέρας να υπάρχει μια θάλασσα για να σε περιμένει.
Χρειαζόμαστε το αττικόψαρο (Pelasgus-marathonicus), όπως μας χρειάζεται και αυτό. Η απώλεια της φύσης μοιραία θα οδηγήσει στη δική μας φτώχεια και δυστυχία
9°
