Είναι μοναδικός τρόπος για να επιβιώσει το ΚΙΝΑΛ το να κηρύξει τον πόλεμο στον «εχθρό» ΣΥΡΙΖΑ;
Ο Ανδρέας Λοβέρδος έδωσε ένα στίγμα για το πως πρέπει να «βλέπει» το Κίνημα Αλλαγής το δυο μεγάλα κόμματα: «Η ΝΔ είναι ο ιδεολογικός μας αντίπαλος, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο υπαρξιακός μας αντίπαλος». Το πρώτο χρήζει ευρύτερης ανάλυσης και συζήτησης, καθώς θα ήταν αρκετά χρήσιμο να αποσαφηνιστεί τι είναι σήμερα προοδευτικό και, αντιστοίχως, τι είναι συντηρητικό. Είναι, άλλωστε, και η μεγάλη συζήτηση που γίνεται σε διάφορα επίπεδα για τη σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία.
Σε ότι αφορά στον ΣΥΡΙΖΑ, ο πρώην υπουργός και διεκδικητής της ηγεσίας του Κινήματος Αλλαγής ήταν μάλλον ήπιος. Ακριβέστερο θα ήταν το σύνθημα «ένας είναι ο εχθρός, ο ΣΥΡΙΖΑ» κι αυτό όχι λόγω προτιμήσεων αλλά απλής πολιτικής λογικής.
Ούτε επαφές χρειάζονται με το κόμμα του κ. Τσίπρα, ούτε γέφυρες, ούτε αγάπες και λουλούδια, ούτε υπόγειοι δίαυλοι, ούτε φιλοφρονήσεις, ούτε τίποτα άλλο. Γιατί μπερδεύουν το μήνυμα.
Το έδειξε ο ακραία επιθετικός τρόπος που αντιμετώπισε ο ΣΥΡΙΖΑ το ΠΑΣΟΚ τα δύσκολα χρόνια των πρώτων μνημονίων. Το δαιμονοποίησε, το ξεφτίλισε, το απαξίωσε, το ακύρωσε και εντέλει το ταύτισε, στο σύνολό του, με τον Άκη Τσοχατζόπουλο και τις πρακτικές του. Και τούτο ανεξάρτητα από το γεγονός ότι τα περισσότερα στελέχη που είχαν αναφορές στον κ. Τσοχατζόπουλο μετακόμισαν, μαζί με τις ιδέες του(ς), στην Κουμουνδούρου.
Μέσω (και) αυτής της στρατηγικής επιλογής κατάφερε να αντιστρέψει τους συσχετισμούς. Βάζοντας το ΠΑΣΟΚ στη γωνία και τα στελέχη του σε μια μόνιμη απολογητική λογική. Έφταιγαν, βεβαίως, και τα ίδια τα στελέχη του που δεν είχαν το ψυχικό και πολιτικό σθένος να σηκώσουν ανάστημα στις επιθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Καλώς ή κακώς, τώρα τα πράγματα έχουν αντιστραφεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στο ρολό του απολογούμενου και ο αρχηγός του δεν μπορεί πια να παριστάνει τον τιμητή. Μέσα σε μόλις 4,5 χρόνια κατάφερε να γελοιοποιήσει κάθε έννοια της αριστεράς και να μετατρέψει σε ανέκδοτο το περίφημο ηθικό πλεονέκτημα.
Το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας θέλει να ξεχάσει τη διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Περισσότερο από όλους, όπως δείχνουν τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων, οι ψηφοφόροι του Κινήματος Αλλαγής. Που είναι για ευνόητους λόγους οι «πιο αντιΣΥΡΙΖΑ» από όλο το φάσμα των ψηφοφόρων. Γιατί έχουν, κυρίως αυτοί, υποστεί το πιο άγριο πολιτικό μπουλινγκ επί μια ολόκληρη δεκαετία. Όπως αποδεικνύει σχεδόν κάθε έρευνα, η βάση του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ,αυτό δεν μπορεί να το ξεχάσει.
Ως εκ τούτου, λοιπόν, ο μοναδικός τρόπος για να επιβιώσει ο χώρος και να αντιστρέψει τους πολιτικούς συσχετισμούς είναι να σηκώσει τα λάβαρα του πολέμου στον ΣΥΡΙΖΑ: Να καταδείξει ότι όχι απλώς δεν είναι προοδευτικό κόμμα, αλλά ότι πιο οπισθοδρομικό στην κοινωνία. Να μιλήσει δυνατά για τον ανερμάτιστο τρόπο που πολιτεύονται τα στελέχη του. Να περιγράψει τις αντιδημοκρατικές πρακτικές του. Να αναδείξει τον λαϊκίστικο χαρακτήρα του.
Και όλα αυτά να τα κάνει με λόγο ξεκάθαρο: Μεταρρυθμιστικό, κοινωνικό και ευρωπαϊκό. Δεν έχει πλέον τίποτα να φοβηθεί. Με τα λάθη του, τις αστοχίες, τις αδυναμίες του. Αλλά και με το τεράστιο κοινωνικό και μεταρρυθμιστικό του έργο.
Επί χρόνια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έλεγαν ότι το ΠΑΣΟΚ είναι τοξικό. Τώρα ήρθε η ώρα για τα στελέχη του, να πληρώσουν τους αντιπάλους τους με το ίδιο νόμισμα.
Το κεντρικό αποτέλεσμα είναι ο διαχωρισμός της κοινωνίας καθαυτής, σε «συστημικούς» και «αντισυστημικούς» με την ουσία να χάνεται στο απύθμενο χάος των αντιπαραθέσεων χωρίς ειρμό
Τα πάντα είναι ρίσκο όταν ζεις σε μια χώρα όπου το κράτος είναι το απλό άθροισμα υπαλλήλων χωρίς ικανότητες, προϊσταμένων χωρίς ευθύνες και πολιτικών που περιφέρουν αυτάρεσκα τις ιδιότητές τους
Οποιοσδήποτε ικανός να παραγάγει έργο προσκρούει πάνω στο παραλήρημα ότι έτσι παρεμποδίζει την «εξαθλίωση των εργαζομένων» και καθυστερεί την «επανάσταση»
