Σχόλιο με αφορμή την απόφαση της κυβέρνησης να βάλει όριο στις πολιτικές συγκεντρώσεις και όσους χαρακτηρίζουν την κυβέρνηση χούντα
Ελάχιστες είναι οι εβδομάδες που στο twitter δεν εμφανίζεται ένα χάσταγκ που μέσα να έχει τη λέξη «χούντα». Μπορεί να είναι #νδ_χούντα, μπορεί να είναι #χούντα_Κούλη, μπορεί να είναι #κυβέρνηση_χούντα ή οτιδήποτε άλλο σκεφτούν οι γενναίοι συμπολίτες που το χρησιμοποιούν. Το βασικό είναι να περνάει το μήνυμα ότι η κυβέρνηση που εξελέγη με ελεύθερες εκλογές τον Ιούλιο του 2019 είναι μια χούντα, όπως άλλωστε χούντα είναι και κάθε κυβέρνηση την οποία δεν γουστάρουν οι συμπολίτες που αγωνίζονται για τη δικτατορία του προλεταριάτου ή όπως αλλιώς λέγεται αυτό που συμβαίνει στην Κούβα, τη Βενεζουέλα, την Κίνα και παλιότερα σε όλο το ανατολικό μπλοκ.
Πέρα από την αντιπολιτευτική - επαγγελματική ανάγκη των συμπολιτών που τη χρησιμοποιούν, η επιμονή στη λέξη «χούντα» ικανοποιεί και την ψυχολογική τους ανάγκη να νιώσουν και να δηλώσουν αντιστασιακοί. Και επειδή οι αντιστασιακοί αντιστέκονται σε χούντες, η κυβέρνηση πρέπει οπωσδήποτε να είναι χούντα.
Μπορεί το μόνο που κάνουν αυτοί οι συμπολίτες είναι να αντιστέκονται στη δημοκρατία και τους θεσμούς της, αλλά αυτό δεν ακούγεται ούτε ωραίο ούτε επικίνδυνο. Έτσι η λατρεία δικτατόρων, η προπαγάνδα υπέρ του ολοκληρωτισμού, η υπεράσπιση κατά συρροή δολοφόνων και τραμπούκων αντί για αγώνας εναντίον της δημοκρατίας (που είναι), ονομάζεται «αγώνας εναντίον της χούντας» που όσο να 'ναι βολεύει ιδιαιτέρως όταν η χούντα δεν είναι πραγματική και μπορείς να διαφημίζεις τον αγώνα σου χωρίς κανέναν φόβο.
Αφορμή για την τελευταία επέλαση των κατά φαντασία αντιστασιακών ήταν η απόφαση της κυβέρνησης να βάλει επιτέλους ένα όριο και στις πολιτικές συγκεντρώσεις (όριο που τυπικά δεν είχε βάλει ποτέ καθώς από τις απαγορεύσεις συναθροίσεων είχε φροντίσει να εξαιρέσει αυτές που αναφέρονται στο άρθρο 11 του Συντάγματος για τις οποίες ακολουθούσε την προβληματική τακτική του βλέποντας και κάνοντας). Το όριο που έβαλε ήταν τα 100 άτομα ανά συγκέντρωση-τελετή και αυτό αναπόφευκτα εξόργισε τους θρησκόληπτους αριστερούς, όπως λίγο καιρό πριν είχαν εξοργιστεί οι θρησκόληπτοι χριστιανοί με το όριο των 25 ατόμων ανά λειτουργία (γενικώς υπάρχει ένα πρόβλημα με τους θρησκόληπτους κάθε θρησκείας, τις τελετές τους και τα μέτρα κατά της πανδημίας).
Έτσι ζούμε ξανά το οξύμωρο να φωνάζουν «χούντα» οι πιστοί μιας ιδεολογίας, η οποία όπου εφαρμόστηκε σε όλο της το μεγαλείο είτε καταργήθηκε η διεξαγωγή εκλογών, είτε καταργήθηκε η αντιπολίτευση έτσι ώστε οι εκλογές να διεξάγονται χωρίς προβλήματα για το κόμμα που έχει την εξουσία. Και αυτό το οξύμωρο κάνει παρέα με ένα άλλο οξύμωρο: να διαμαρτύρονται για τον περιορισμό στον αριθμό των συγκεντρωμένων αυτοί που χλεύαζαν και έβριζαν τους παπάδες που διαμαρτύρονταν για τον ίδιο ακριβώς λόγο.
Αλλά ακόμα κι αν δεν υπήρχε κανένα οξύμωρο, ακόμα κι αν η απαίτηση για συγκεντρώσεις χωρίς περιορισμούς εν μέσω πανδημίας είχε μια κάποια λογική, ακόμα κι αν το ίδιο το Σύνταγμα δεν προέβλεπε περιπτώσεις στις οποίες το δικαίωμα του συνέρχεσθαι μπορεί να ανασταλεί*, η λέξη «χούντα» θα ήταν το ίδιο αστεία και το ίδιο επικίνδυνη. Επικίνδυνη επειδή το μήνυμα που περνάει είναι πως οι χούντες δεν είναι τίποτα περισσότερο από εκλεγμένες κυβερνήσεις που απλώς κάνουν πράγματα που δεν μας αρέσουν (κι αν κανείς πιστέψει πως έτσι είναι οι χούντες, τότε μάλλον θα σκεφτεί πως οι χούντες δεν είναι και τίποτα το τρομερό). Αστεία επειδή, παρά την επιθυμία των διαμαρτυρόμενων συμπολιτών, η επανάληψη της λέξης χούντα δεν τους κάνει αντιστασιακούς. Απλώς αποκαλύπτει ότι είναι τόσο αφελείς ώστε να μην καταλαβαίνουν ότι στις χούντες δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις τη λέξη «χούντα». Εκτός αν το πραγματικό τους πρόβλημα δεν είναι οι χούντες, αλλά η δημοκρατία, οπότε πάω πάσο. Και μπράβο μου.
*Υ.Γ. Επειδή είναι συνηθισμένο κάποιοι συμπολίτες που «είναι κάθε λέξη του Συντάγματος» να μην το έχουν διαβάσει, το άρθρο 11 λέει:
1. Oι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα.
2. Mόνο στις δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις μπορεί να παρίσταται η αστυνομία. Oι υπαίθριες συναθροίσεις μπορούν να απαγορευτούν με αιτιολογημένη απόφαση της αστυνομικής αρχής, γενικά, αν εξαιτίας τους επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, σε ορισμένη δε περιοχή, αν απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής, όπως νόμος ορίζει.
Αυτό που στη δημόσια διοίκηση θα έπρεπε να είναι μία υποπαράγραφος καθηκοντολογίου, καταλήγει τηλεοπτικό σοσιαλ-μιντιακό ρεπορτάζ περιθωριακών προφίλ και site
Αν για το υβριστικό μέρος του συνθήματος για την Τουρκία υπήρξε κάποιου είδους αντιπαράθεση, για το κομμάτι που αφορούσε στο Κυπριακό ζήτημα δεν προβλημάτισε σχεδόν καθόλου τον δημόσιο διάλογο
17°
