Κάθε φορά που ξεκινάει μια συζήτηση συνεργασίας του Κινήματος Αλλαγής με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο μόνος κερδισμένος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Πράγμα που ξέρουν όσοι την επαναφέρουν
Σχόλιο για την πρόταση συνεργασίας του Κινήματος Αλλαγής με τον ΣΥΡΙΖΑ και την προοδευτική διακυβέρνηση
Αν κάτι λείπει τους τελευταίους μήνες από τα χείλη μας είναι το γέλιο. Οπότε είναι ευπρόσδεκτη η συζήτηση που άνοιξε τις τελευταίες ημέρες περί προοδευτικής διακυβέρνησης.
Και πού βρίσκεις το αστείο, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος καλοπροαίρετος; Μα μόνο ως ανέκδοτο θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κάποιος την αιωρούμενη πρόταση για συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με το Κίνημα Αλλαγής.
Μα δεν είναι όμορες πολιτικά δυνάμεις, θα επέμενε ένας άλλος εξίσου καλοπροαίρετος; Κατηγορηματικά όχι, είναι η απάντηση, για αυτό και προκαλεί θυμηδία η οποιαδήποτε τέτοια σκέψη. Και δεν είναι όμορες διότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα προοδευτικό κόμμα, δεν είναι ένα αριστερό κόμμα, αλλά ένα κόμμα σούπερ μάρκετ που στα ράφια του βρίσκεις τα πάντα εκτός από την... πρόοδο!
Επί της αρχής είναι ένα ακραία λαϊκίστικο σχήμα, προϊόν της μεγάλης κρίσης που βίωσε η Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια. Ακόμα και στο ζήτημα της πανδημίας επενδύει στα συντρίμμια και στην αποτυχία της χώρας. Είναι χαρακτηριστικό πως ο Αλέξης Τσίπρας αρνείται να πάρει θέση για το εμβόλιο και τον εμβολιασμό, κλείνοντας το μάτι (και) στους ψεκασμένους ψηφοφόρους του κ. Βελόπουλου.
Σε όλα τα θέματα, με αποκορύφωμα αυτά της παιδείας, έχει τις πιο οπισθοδρομικές απόψεις. Ας μην μιλήσουμε δε για τα θέματα της δημόσιας τάξης, του ασφαλιστικού συστήματος, της τοπικής αυτοδιοίκησης, της ανάπτυξης, των ΜΜΕ κ.λπ.
Από το τότε που αποχώρησε από την εξουσία, όχι απλώς δεν μπήκε σε μια φάση αναστοχασμού, αλλά προσπαθεί με κάθε τρόπο να επαναλάβει τις άθλιες πρακτικές της περιόδου 2011-2014. Ποιος ξεχνάει τα όσα έλεγε για τα μαγκάλια, τις αυτοκτονίες, τις λιποθυμίες των παιδιών στα σχολεία, τους πεινασμένους που ψάχνουν στα σκουπίδια, τους καρκινοπαθείς που τους κόβουν το ρεύμα. Όλα αυτά που διά μαγείας εξαφανίστηκαν το 2015-2019, κάνουν σιγά-σιγά την επανεμφάνισή τους.
Πραγματικά, δεν υπάρχει ένα θέμα που ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει προοδευτική ατζέντα. Ακόμα και σε ένα θεωρητικά προνομιακό ζήτημα, όπως αυτό των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ακούγοντας στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά και τον ίδιο τον κ. Τσίπρα, νομίζεις ότι ακούς στελέχη των αλήστου μνήμης ΑΝ.ΕΛ. Σπεκουλάρουν με τον αντιτουρκισμό και ψαρεύουν στα θολά νερά του εθνικισμού. Με αποκορύφωμα τον «καμμενικής ρητορικής» σχολιασμό της Κουμουνδούρου για την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής για την Τουρκία.
Το πρόβλημα, βεβαίως, δεν το έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, που μια συζήτηση περί προοδευτικών δυνάμεων και συνεργασιών τον βολεύει. Τον βγάζει από το κάδρο της απομόνωσης που ήταν επί χρόνια και τον φέρνει στο προσκήνιο. Επιπλέον, του δίνει αφήγημα και δυνητικούς κυβερνητικούς εταίρους λόγω και του εκλογικού νόμου.
Αυτό, όμως, που είναι ευνοϊκό για τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι καταστροφικό για το Κίνημα Αλλαγής και γενικότερα τον χώρο της κεντροαριστεράς. Διότι με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν μοιράζεσαι ούτε τον πυρετό σου. Διότι κολλάς λαϊκισμό, αναξιοπιστία, αφερεγγυότητα, οπισθοδρόμηση. Η Χαριλάου Τρικούπη θα έπρεπε να κλείσει... χθες αυτή την παραφιλολογία. Όσο σούρνεται, τόσο θα απομακρύνονται οι ψηφοφόροι του που ακούν τη λέξη ΣΥΡΙΖΑ και επαναφέρουν στη μνήμη τους την καταστροφική πενταετία αλλά και τον κομματικό μηχανισμό που απαξίωσε, συκοφάντησε, ενοχοποίησε και προσπάθησε να καταστρέψει το ΠΑΣΟΚ.
Η αξιολόγηση είναι και απαραίτητη και ευπρόσδεκτη, μόνο αν σημαίνει κέρδη γι’ αυτόν που αξιολογείται θετικά και απώλειες γι’ αυτόν που αξιολογείται αρνητικά
20°
