Πολιτικη & Οικονομια

Επιστρέφοντας στα καλύτερά μας χρόνια

Οι αγώνες των προηγούμενων γενεών είναι πηγή έμπνευσης για τις επόμενες και όχι αφορμή για άκαιρες και εκβιαστικές απομιμήσεις

giannis-meimaroglou.jpg
Γιάννης Μεϊμάρογλου
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Σκηνή από την τηλεοπτική σειρά «Τα καλύτερά μας χρόνια»

Ο Γιάννης Μεϊμάρογλου γράφει για τη γενιά του Πολυτεχνείου που συνέδεσε την παρουσία της με την κρισιμότερη καμπή της νεότερης ελληνικής ιστορίας και το μέλλον

Μικρή ανάσα μέσα στη δεύτερη καραντίνα είναι η τηλεοπτική παραγωγή της ΕΡΤ1 «Τα καλύτερά μας χρόνια». Μια καλογυρισμένη από κάθε άποψη σειρά που μας γυρνάει αρκετές δεκαετίες πίσω σε δύσκολα χρόνια που άφησαν πίσω τους έντονες αναμνήσεις. Η μεγαλύτερη επιτυχία της παραγωγής είναι η αυθεντική μεταφορά των συνθηκών, των γεγονότων αλλά και των συναισθημάτων της εποχής, όπως τα βίωσε η γενιά μας.

Οι Αντωνόπουλοι της τηλεοπτικής σειράς, είναι μια τυπική οικογένεια της χουντικής περιόδου. Η μητέρα προσπαθεί να αντιμετωπίσει τις αντιξοότητες αλλά και να ισορροπήσει τις εσωοικογενειακές αντιφάσεις, ο πατέρας καταλαβαίνει τι γίνεται αλλά φοβάται για τη δουλειά του και τρέμει για τα παιδιά του, η αδερφή πετάει στα σύννεφα και ο «Τσε» της οικογένειας διαλέγει τον δρόμο της αντίστασης μαζί με την ηρωίδα της καρδιάς του. Κάπως έτσι, με κάποιες ίσως παραλλαγές, μοιράστηκαν τότε οι ρόλοι στις οικογένειες, κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι ρομαντικές επαναστατικές σχέσεις που οι περισσότερες δεν άντεξαν τη «μιζέρια» της μεταπολιτευτικής νομιμότητας.

Κάθε επιστροφή στο παρελθόν κουβαλάει μια έντονη συναισθηματική φόρτιση. Ωστόσο, η επιστροφή στα χρόνια της χούντας δεν φορτίζεται μόνο συναισθηματικά. Η γενιά του Πολυτεχνείου συνέδεσε την παρουσία της με την κρισιμότερη καμπή της νεότερης ιστορίας της χώρας μας. Ήταν η στιγμή που η Ελλάδα προσπαθούσε ν’ αφήσει πίσω της τον εμφυλιοπολεμικό διχασμό και να γυρίσει μια νέα σελίδα δημοκρατικής ομαλότητας. Η χούντα των συνταγματαρχών ήταν η τελευταία πραξικοπηματική αντίδραση της εθνικιστικής ακροδεξιάς που δεν μπορούσε να διανοηθεί την αποκατάσταση της ισονομίας και της ισοπολιτείας.

Η συμβολή της γενιάς του Πολυτεχνείου στην αντίσταση κατά της δικτατορίας και στην ανατροπή της υπήρξε αποφασιστική. Όπως αποφασιστική ήταν και η συμμετοχή της στην εγκαθίδρυση της πιο μακράς περιόδου δημοκρατικής σταθερότητας από το ‘74 μέχρι σήμερα. Κανένας δεν παραγνωρίζει τα ελαττώματα και τις αδυναμίες της, τις αυταπάτες, τα λάθη και τα πάθη της. Ήταν όμως μια γενιά που ξεπήδησε από τις οικογένειες των Αντωνόπουλων της εποχής και απέκτησε ταυτότητα μέσα στα Πανεπιστήμια, μια γενιά που ονειρεύτηκε την ελευθερία και κατάφερε να την κερδίσει.

Κάθε γενιά διανύει κάποια στιγμή τα καλύτερά της χρόνια. Είναι η στιγμή που προκαλείται από την ιστορική συγκυρία να κάνει το δικό της άλμα στο μέλλον. Τότε, το διακύβευμα ήταν να νικηθεί η δικτατορία και να κατακτηθεί η ελευθερία και η δημοκρατία, σήμερα, το διακύβευμα είναι να νικηθεί ο λαϊκισμός και να κατακτηθεί η μόρφωση και η επιστημονική γνώση. Οι αγώνες των προηγούμενων γενεών είναι πηγή έμπνευσης για τις επόμενες και όχι αφορμή για άκαιρες και εκβιαστικές απομιμήσεις. Άλλοι καιροί, διαφορετικές συνθήκες, νέα προστάγματα αλλά πάντα καθοριστική η συμβολή της κάθε γενιάς στην διαχρονική σκυταλοδρομία της δημοκρατίας και της προόδου.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.