Η «επανάσταση», ο «ανθρωπισμός», ο «ακτιβισμός», το παραμύθι και οι καταλήψεις στην Ελλάδα πληρώνονται ακριβά.
Τον Μάρτιο του 2017, σύμφωνα με τον τότε υπουργό Προστασίας του Πολίτη Νίκο Τόσκα, τα υπό κατάληψη κτίρια στην Αττική ήταν περίπου 45. Ενώ από την αστυνομία είχε ανακοινωθεί ότι οι καταλήψεις ξεπερνούσαν τις 70.
Ανάμεσα στα οικήματα που είχαν καταληφθεί ήταν το ξενοδοχείο «City Plaza», στη συμβολή των οδών Αχαρνών και Κατριβάνου, το ξενοδοχείο «Όνειρο» στην οδό Σπύρου Τρικούπη 57, και άλλα κτίρια στην οδό Βεραντζέρου 16-28, Μάρνης 32, Σολωμού 78, Νικηφόρου 7, Σωκράτους 7, Πειραιώς 12, Μαιζώνος 28, Σατωβριάνδου, Μαυρομιχάλη 47, Νικηταρά 12, Χαλκοκονδύλη 58, Γ’ Σεπτεμβρίου 64, Αγίου Κωνσταντίνου 17, Νεοφύτου Μεταξά και Δεληγιάννη κτλ.
Είχα πάντα την απορία για το πραγματικό αφήγημα που κρύβεται πίσω από τις καταλήψεις αυτών των κτιρίων. Σε ποιον ανήκουν, αν τα δικαστήρια εκδίδουν αποφάσεις υπέρ των ιδιοκτητών τους και γιατί η αστυνομία δεν τις εφαρμόζει.
Δεν έτυχε ποτέ να γνωρίσω κάποιον από τους ανθρώπους που η περιουσία του βρισκόταν υπό κατάληψη. Ενώ πολύ εύκολα διαπίστωνα ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων η Δικαιοσύνη εξέδιδε αποφάσεις τις οποίες ουδέποτε εφάρμοζε η αστυνομία.
Μέχρι που το δικαστήριο της Ευρώπης έκρινε ότι η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει στους ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου City Plaza 312.500 ευρώ για απώλεια εσόδων εξαιτίας της κατάληψης. Το ελληνικό δημόσιο καταδικάστηκε για παραβίαση του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ (δικαίωμα στην ιδιοκτησία).
Εκτός βέβαια από το παραπάνω ποσό που επιδικάστηκε υπέρ της, η ιδιοκτήτρια σκοπεύει να διεκδικήσει επιπλέον αποζημίωση για φθορές στο κτίριο, η οποία μπορεί να φτάσει και τα 5 εκ. ευρώ.
Eίναι η πρώτη φορά που αποκαλύπτεται η ταυτότητα ιδιοκτήτη καταληφθέντος κτιρίου! Ποτέ άλλοτε δεν έχει απασχολήσει τα μίντια πρόσωπο το οποίο όλα τα χρόνια της κατάληψηςχρεωνόταν ΕΝΦΙΑ, λογαριασμούς ΔΕΗ και ΕΥΔΑΠ και ίσως ασφαλιστικές υποχρεώσεις. Ποτέ ως τώρα δεν ασχολήθηκε κανείς με κάποιον που πιθανότατα έχει καταστραφεί, εξαιτίας της απροθυμίας του πολιτικού συστήματος να εφαρμόσει στη χώρα το κράτος δικαίου.
Έπρεπε απλά να αποφανθεί το Δικαστήριο της Ευρώπης για να συνειδητοποιήσουμε την απόλυτη παράνοια της αδιαφορίας του εθνικού κράτους να προστατεύσει την περιουσία των πολιτών του.
Τι συμβαίνει, όμως, όταν μία κυβέρνηση, ένας υπουργός της, ένας διοικητής της αστυνομίας δεν εφαρμόζει τους νόμους; Τίποτε απολύτως! Μπορεί βέβαια στην προκείμενη περίπτωση ο κ. Τόσκας να καλύπτεται πίσω από το ιδεολογικό άλλοθι μιας αριστερής κυβέρνησης που αμφισβητεί την αστική δημοκρατία. Υπάρχουν όμως και πολλές άλλες περιπτώσεις όπου η αστυνομία περιμένει πολιτική παρέμβαση για να δράσει, μολονότι έχει εισαγγελική εντολή ή απόφαση δικαστηρίου! Κάτι που συνέβαινε και πριν έρθει στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ…
Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η απόφαση αποζημίωσης της ιδιοκτήτριας του City Plaza όλοι αναρωτήθηκαν το αυτονόητο. Μπορεί ο κάθε πολίτης να καλύψει τα έξοδα του Δικαστηρίου της Ευρώπης για να βρει το δίκιο του; Υπάρχει περίπτωση ο πρώην Υπουργός Προστασίας του Πολίτη να χρεωθεί κάποια επίπτωση για τις ευθύνες αδράνειας των Αρχών εκείνο το διάστημα; Θα πληρώσει ο ίδιος την αποζημίωση που μπορεί να φτάσει μέχρι και 5 εκ. ευρώ;
Λίγο πολύ, το συμπέρασμα είναι γνωστό: Η «επανάσταση», ο «ανθρωπισμός», ο «ακτιβισμός», το παραμύθι και οι καταλήψεις στην Ελλάδα πληρώνονται ακριβά. Όχι μόνο γιατί το κράτος δικαίου δοκιμάζεται αλλά κυρίως επειδή το πολιτικό σύστημα εκλαμβάνει το ιδιωτικό ή δημόσιο συμφέρον ως διαχειρίσιμο φέουδο των μικροκομματικών του αντιλήψεων.
Ποιος ξέρει, ίσως γιατί, εξαρχής, κανείς μας δεν αγάπησε την πραγματική πολιτεία του. Σε αντίθεση με τη φασματική «πατρίδα» μας, που όλοι είμαστε έτοιμοι -στα social media τουλάχιστον…- να «πεθάνουμε» για εκείνη, αν χρειαστεί…
7°
