Ο Γιάννης Μεϊμάρογλου σχολιάζει την αντιπαράθεση που ξεκίνησε για την επέτειο του Πολυτεχνείου.
Εκτός από μια φονική πανδημία, ο κορωνοϊός αποδεικνύεται και μια σκληρή δοκιμασία για την κοινωνία, τις πολιτικές δυνάμεις και κάθε πολίτη προσωπικά. Η κοινωνία αναμετριέται με τον λαϊκισμό και το συνωμοσιολογικό απωθημένο της, οι πολιτικές δυνάμεις με την ουσία του ρόλου και της προσφοράς τους στη χώρα και ο καθένας ξεχωριστά με την ατομική ευθύνη και τη συνείδησή του.
Την ώρα που η μάχη με την πανδημία κρίνεται καθημερινά στα κρεβάτια των ΜΕΘ και το φάσμα της οικονομικής ασφυξίας προβάλλει ολοένα και πιο απειλητικό, οι προκαταλήψεις, τα δόγματα και οι ιδεοληψίες έχουν μετατραπεί σε αρνητικούς πρωταγωνιστές της κρίσης. Οι κάθε λογής αρνητές της πραγματικότητας, γιατί περί αυτού πρόκειται, θέτουν, με διάφορα προσχήματα, σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία αξιοποιώντας την πολιτική ανοχή, ακόμα και τη στήριξη πολιτικών δυνάμεων.
Οι εορτασμοί του πολιούχου της Θεσσαλονίκης, τη στιγμή που είχαν ακυρωθεί όλες οι εκδηλώσεις για την 28η Οκτωβρίου, και η πανηγυρική λιτανεία της εικόνας του Αγίου Δημητρίου ήταν μια τέτοια επίδειξη ανοχής. Δεκάδες ιεράρχες αγνόησαν προκλητικά τα μέτρα, με μερικούς να υπερηφανεύονται δημόσια για την ανεύθυνη συμπεριφορά τους. Ανάλογη είναι φυσικά και η συμπεριφορά των πιστών που, παρά τις αδιαμφισβήτητες βαριές επιδημιολογικές συνέπειες, εξακολουθούν να συνωστίζονται, να κοινωνούν και να φιλούν εικόνες.
Η αντιπαράθεση που ξεκίνησε για την επέτειο του Πολυτεχνείου είναι ένα ακόμα δείγμα των πολιτικών σκοπιμοτήτων που κυριαρχούν ακόμα και στις σημερινές συνθήκες. Την κυβερνητική απαγόρευση ακολούθησαν δηλώσεις κομμάτων και κινήσεων για συμμετοχή στην πορεία. Φαίνεται τώρα, ακόμα πιο καθαρά, η ευθύνη όλων όσων επεδίωξαν να περιορίσουν τις εκδηλώσεις προς τιμήν της επετείου, σε μια πορεία, τα συνθήματα της οποίας απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τα μηνύματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Τα νέα παιδιά πρέπει να μάθουν ότι η χούντα τελείωσε οριστικά το 1974 και ότι από τότε απολαμβάνουμε την μακροβιότερη και πιο σταθερή δημοκρατία στην ιστορία της χώρας μας. Κι ακόμα να συνειδητοποιήσουν ότι «της γενιάς τους τα Πολυτεχνεία θα τα ζήσουν κερδίζοντας τον αγώνα της γνώσης στην εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Τα δήθεν επαναστατικά συνθήματα της άγνοιας και της ισοπέδωσης μόνο στην πρόοδο δεν οδηγούν.
Η αναβίωση της μνήμης για τα γεγονότα και τους πρωταγωνιστές της εξέγερσης είναι ανάγκη να συνδεθεί με τον σεβασμό και την αφοσίωση στους δημοκρατικούς θεσμούς, ιδιαίτερα μετά την περιπέτεια της Χρυσής Αυγής αλλά και με τις σύγχρονες ανάγκες της νέας γενιάς. Αυτό το περιεχόμενο ταιριάζει στον εορτασμό της επετείου και στις εκδηλώσεις, εξ αποστάσεως οι περισσότερες, που θα διοργανωθούν από τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και τους κοινωνικούς φορείς. Τέτοιο περιεχόμενο πρέπει να δοθεί και στην «πορεία του Πολυτεχνείου», όταν περάσει η πανδημία.
Ας ελπίσουμε ότι η κυβέρνηση δεν θα περιορισθεί στην απαγόρευση της πορείας και ότι το Υπουργείο Παιδείας, σε συνεργασία με την εκπαιδευτική κοινότητα, θα φροντίσουν να τιμηθεί η επέτειος όπως της αξίζει. Κι ας ελπίσουμε ακόμα ότι η αντιπολίτευση δεν θα θεωρήσει την επέτειο ως μια ευκαιρία επίδειξης των επαναστατικών της επιδόσεων. Το Πολυτεχνείο δεν είναι μια λιτανεία περιφοράς των συμβόλων του αλλά μια πηγή έμπνευσης δημοκρατίας, ελευθερίας και προόδου.
6°
