Η προπαγάνδα θέλει τον «πραγματικό αριστερό» έναν άνθρωπο τόσο υπέροχο που και μόνο η αναφορά σε αυτόν μπορεί να γεννήσει θαυμασμό και ζήλεια.
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες αφηγήσεις των τελευταίων ετών είναι αυτή του «πραγματικού αριστερού» και της «πραγματικής αριστεράς». Σύμφωνα με την αφήγηση αυτή η «πραγματική αριστερά» δεν έχει καμία σχέση με τη διακυβέρνηση (ή το παρακράτος, θα πουν κάποιοι από τους οποίους θα διαχωρίσω τη θέση μου) του ΣΥΡΙΖΑ γιατί «αυτό δεν είναι πραγματική αριστερά» και οι συριζαίοι «δεν είναι πραγματικοί αριστεροί». Η αφήγηση, αλοίμονο, δεν σταματάει στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επεκτείνεται σε όλα τα αριστερά κόμματα, όλες τις αριστερές παρατάξεις και όλους τους αριστερούς συμπολίτες των οποίων οι βλακείες, οι ανηθικότητες, οι μπούρδες ή απλώς η έμμεση παραδοχή (μέσω του παραδείγματος) της ανωτερότητας του καπιταλισμού, δεν είναι ποτέ η «πραγματική αριστερά».
Η τελευταία εκδοχή της αφήγησης αυτής, προέκυψε από την ανάγκη να καθαριστεί ο «λεκές» από την επιχειρηματική δραστηριότητα του συντρόφου Παπαδημούλη την οποία ο αρχηγός του χαρακτήρισε με την ωραία λέξη «λάθος» (βέβαια, λάθος είναι το να γράψεις "αρηστερός" ή να μπερδευτείς και να δώσεις πάσα στον αντίπαλο στη μπάλα. Το να αγοράζεις διαμερίσματα και να τα ενοικιάζεις σε ΜΚΟ που στεγάζουν μετανάστες ενώ παράλληλα το κόμμα σου ακολουθεί πολιτική ανοικτών συνόρων την οποία και προπαγανδίζεις σε κάθε ευκαιρία δεν είναι λάθος, είναι μπίζνα). Με το που αποκαλύφθηκε η δράση του κόκκινου εντερπρενέρ, αμέσως ακούστηκαν οι φράσεις «ο Παπαδημούλης δεν είναι πραγματικός αριστερός» και «αυτό δεν είναι πραγματική αριστερά» συνοδευόμενες από κούνημα του κεφαλιού που υποδηλώνει ότι η αριστερά είναι κάτι άλλο, κάτι ανώτερο από ρίαλ εστέιτ με ΜΚΟ, κάτι που αδιαφορεί για τον πλούτο ή την καλοπέραση ή οτιδήποτε μπορεί να απασχολεί κάποιον που δεν είναι «πραγματικός αριστερός».
Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι αυτό το αφήγημα όχι μόνο το χάφτουν, αλλά και το αναπαράγουν και άνθρωποι που τους λες αριστερούς μόνο αν θέλεις να τους εκνευρίσεις. Η φράση «αυτό δεν είναι αριστερά» δεν ακούγεται μόνο από αριστερούς, που έχουν κάθε λόγο να τη χρησιμοποιούν εν είδει μπουγάδας, αλλά και από κεντρώους ή δεξιούς, γεγονός που αποδεικνύει τη μεγάλη δύναμη της προπαγάνδας.
Μια προπαγάνδα που θέλει τον «πραγματικό αριστερό» έναν άνθρωπο τόσο υπέροχο που και μόνο η αναφορά σε αυτόν μπορεί να γεννήσει θαυμασμό και ζήλεια. Στους επιπόλαιους.
Γιατί ο «πραγματικός αριστερός» του παραμυθιού αναφέρεται σε έναν άνθρωπο ο οποίος επειδή αρνείται την αστική δημοκρατία και τον καπιταλισμό...
- Επιδιώκει την κατάλυση του πολιτεύματος και την εγκαθίδρυση ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος το οποίο θα διώκει και θα εκτελεί τους αντιφρονούντες. Ένα καθεστώς στο οποίο η ατομική ιδιοκτησία θα είναι απαγορευμένη και όλα θα ανήκουν στο κράτος το οποίο με τη σειρά του θα ανήκει στο κόμμα το οποίο θα ανήκει στη ηγεσία του.
- Υποστηρίζει δικτατορίες και θαυμάζει δικτάτορες με τα πορτρέτα των οποίων συχνά στολίζει το σπίτι του μην τυχόν και μπερδευτεί κανείς και τον περάσει για δημοκράτη.
- Είναι τόσο κολλημένος που νομίζει πως για τα προβλήματα του 21ο αιώνα οι απαντήσεις βρίσκονται σε βιβλία του 19ου που δεν κατάφεραν να δώσουν απαντήσεις ούτε στα προβλήματα της εποχής τους.
- Προσπαθεί να ικανοποιήσει τις θρησκευτικές του ανάγκες με την «ιδεολογία». Δηλώνει άθεος ενώ απλώς έχει αντικαταστήσει τη Βίβλο με το Κεφάλαιο και την Αγία Τριάδα με τους Μαρξ, Εγκελς και Λένιν.
- Είναι τόσο δογματικός που κάνει τους «πραγματικούς χριστιανούς» να μοιάζουν μετριοπαθείς αγνωστικιστές.
- Είναι τόσο συντηρητικός που αντιστέκεται σε κάθε αλλαγή και κυριώς σε εκείνες τις αλλαγές που επιβάλλονται από την πραγματικότητα.
- Είναι τόσο πλανημένος που ονειρεύεται κοινωνίες οι οποίες στην πραγματικότητα μπορούν να υπάρξουν μόνο αφού το Skynet έχει αντικαταστήσει τους ανθρώπους με ρομπότ.
- Είναι τόσο φανατικός και πορωμένος που είναι έτοιμος να θυσιάσει και να θυσιαστεί.
- Είναι τόσο βουτηγμένος στις αυταπάτες του που τον αφήνει εντελώς ανεπηρέαστο το ότι όλες (μα όλες) οι απόπειρες εγκαθίδρυσης καθεστώτος που να ταιριάζει στην ιδεολογία του ξεκίνησαν με αίμα, συνεχίστηκαν με σκληρή καταπίεση και ολοκληρώθηκαν με καταστροφή.
Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω τι το αξιοζήλευτο έχει αυτός ο πραγματικός αριστερός για τον οποίο τόσο σεβασμό μοιάζουν να τρέφουν πολλοί συμπολίτες ή τι το αξιοθαύμαστο έχει η πραγματική αριστερά που ο πραγματικός αριστερός υπηρετεί. Καταλαβαίνω όμως ότι άμα βολέψει τους παραμυθάδες και τους συμπολίτες που έχουν ανάγκη τα παραμύθια κι αυτός θα πάψει να είναι «πραγματικός αριστερός» και οι ιδέες του καμία σχέση δεν θα έχουν με την «πραγματική αριστερά» που θα είναι πάντα κάτι άλλο. Και πάντα κάτι που είναι τόσο πραγματικό όσο ένας μονόκερος. Και μπράβο του.
12°
