Δικαιούται ένα κόμμα της αντιπολίτευσης να συκοφαντεί τους ανθρώπους της δημοσιογραφίας, τσουβαλιάζοντάς τους σε άθλια τηλεοπτικά σποτάκια;
Δικαιούται ένα κόμμα της αντιπολίτευσης να ασκεί κριτική και να απαιτεί απόλυτη διαφάνεια στον τρόπο που η κυβέρνηση διαχειρίζεται τα οικονομικά της χώρας; Δικαιούται ένα κόμμα της αντιπολίτευσης να διαφωνεί με την επικοινωνιακή πολιτική που ακολουθείται και να προβάλλει τη δική του εναλλακτική πρόταση; Όχι μόνον το δικαιούται αλλά έχει και θεσμική υποχρέωση να το κάνει. Ο αυστηρός έλεγχος της εξουσίας είναι προϋπόθεση για τη δημοκρατική λειτουργία του πολιτεύματος που με πολλούς αγώνες κατακτήσαμε στην μεταπολίτευση.
Δικαιούται ένα κόμμα της αντιπολίτευσης να συκοφαντεί τους ανθρώπους της δημοσιογραφίας, τσουβαλιάζοντάς τους σε άθλια τηλεοπτικά σποτάκια; Δικαιούται να ρίχνει λάσπη στον ανεμιστήρα της ενημέρωσης χωρίς στοιχεία, χωρίς ονόματα και χωρίς ενδοιασμούς για μεθόδους απαξίωσης και κατασυκοφάντησης που πλήρωσε πολύ ακριβά στην πολιτική - και όχι μόνο - ιστορία της η χώρα; Δικαιούται να θίγει την αξιοπρέπεια, να εκβιάζει συνειδήσεις και να εκφοβίζει ανθρώπους που μοχθούν μέρα-νύχτα να κρατήσουν τη δουλειά τους; Δικαιούται να εισάγει κατάπτυστες μεθόδους στον ευαίσθητο χώρο της ενημέρωσης;
Δικαιούται ο ΣΥΡΙΖΑ να μιλάει για διαφάνεια στον χώρο της δημοσιογραφίας και της ελεύθερης έκφρασης; Το κόμμα της «Ριζοσπαστικής Αριστεράς» που ανέβηκε στην εξουσία χαϊδεύοντας τις γάτες των Ιμαλαϊων, που αντί να χτυπήσει την διαπλοκή, επιχείρησε να την προσαρμόσει στις ανάγκες της αλλοπρόσαλλης πολιτικής του και να την εργαλειοποιήσει προς όφελος της εξουσίας του, δεν έχει το ηθικό πλεονέκτημα να κουνάει τη σημαία της διαφάνειας. Ούτε δικαιούται να απειλεί με θράσος, η ηγεσία που επιχείρησε απροκάλυπτα να κλείσει ΜΜΕ και να ελέγξει την ενημέρωση περιορίζοντας τον τηλεοπτικό αέρα και τις άδειες στα μέτρα της. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που η ίδια, ως κυβέρνηση, χρηματοδότησε απλόχερα τα ντοκουμέντα του ιδεολογικοπολιτικού λαϊκιστικού της κατήφορου.
Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του δεν άντεξαν για πολύ τη συναίνεση που αναγκάστηκαν να επιδείξουν, τόσο στο θέμα του Έβρου, όσο και στο θέμα του κορωνοϊού. Η φαινομενική ωριμότητα της ηγεσίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξαφανίστηκε μόλις εμφανίστηκαν τα δημοσκοπικά ευρήματα της προηγούμενης περιόδου. Ο αντιπερισπασμός έγινε ακόμα πιο αναγκαίος μετά και τις αποκαλύψεις για τις «μη κερδοσκοπικές» πρωτοβουλίες πρωτοκλασσάτων στελεχών. Στις περιπτώσεις αυτές η λάσπη είναι η πιο δοκιμασμένη μέθοδος για την επικάλυψη της πραγματικότητας, έστω κι αν οι συνέπειες μπορεί να κοστίσουν ακριβά στη Δημοκρατία και τη χώρα. Η ίδια η λάσπη άλλωστε δεν κοστίζει τίποτα.
Το κύριο ερώτημα τώρα απευθύνεται σε όσους πίστεψαν - και εξακολουθούν να πιστεύουν - ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αλλάξει, να διευρυνθεί και να μετασχηματιστεί σε ένα μαζικό προοδευτικό κόμμα εξουσίας και να γίνει «ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική συμμαχία». Μπορεί το δόγμα «αν δεν ελέγχω την ενημέρωση πρέπει να την διασύρω» να εκφράσει τις στοιχειώδεις αρχές και αξίες των δημοκρατικών πολιτών; Ας ξαναδούν το σποτάκι με τον «Μωυσή» - ακόμα κι αν αποσυρθεί - κι ας το ξανασκεφτούν.
10°
