Ούτε κατάληψη ελληνικού εδάφους έχουμε στον Έβρο, ούτε πρόκειται να μας έρθει χαρτί επιστράτευσης. Αυτοί που ξέρουν τι συμβαίνει το έχουν πει.
Τις τελευταίες μέρες έχουμε χορτάσει από γελοιότητες για το θέμα του Έβρου. Τάχα μου αναρχικοί και ακροαριστεροί «που εγώ δεν είμαι ΣΥΡΙΖΑ αλλά…» ξαφνικά κόπτονται για την πατρίδα και τα σύνορα με πύρινα tweets και περιμένουν χαρτί επιστράτευσης, ενώ ακροδεξιοί και άλλοι φανατικοί και πατριδοκάπηλοι, που δεν ξέρουν τα στοιχειώδη από γεωγραφία, είναι έτοιμοι να πολεμήσουν στις επάλξεις... των social media (φυσικά).
Όμως η κατάσταση στον Έβρο είναι εκ των πραγμάτων ιδιαίτερη εξαιτίας της φύσης αλλά και του τρόπου που ασκεί εξωτερική πολιτική η Τουρκία. Μέσα σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία για τη χώρα –όπως και για ολόκληρη την ανθρωπότητα– κάποιοι νομίζουν ότι παίζουν κάποιο online παιχνιδάκι στρατηγικής και μας φλομώνουν στα φούμαρα.
Και για πόσο άραγε θα συνεχιζόταν αυτό το επικίνδυνο πανηγύρι ακροαριστερών και ακροδεξιών, αν ο πρέσβης της Τουρκίας στην Ελλάδα δεν τόνιζε ότι το θέμα στο Έβρο δεν είναι συνοριακό αλλά τεχνικό; Για τον Έβρο καλύτερα να μιλήσουν (και να γράψουν) αυτοί που ξέρουν.
Όπως ο πρώην δήμαρχος Φερών Νικόλαος Γκότσης. Μαζί με αυτό παραθέτω το σχόλιο ενός μηχανικού που κατασκεύασε γέφυρα στον Έβρο το 1975 και γνωρίζει καλά την περιοχή και τις ιδιαιτερότητες.
Γράφει λοιπόν ο Νικόλαος Γκότσης: «Και σήμερα αναλύσεις, αναλύσεις για την περιοχή μας, για νησίδες στην κοίτη του Έβρου, για το Πέταλο στον Πέλπο, για αλλαγές του ρου του ποταμού με τα πλημμυρικά φαινόμενα, δημοσιεύματα και φωτογραφίες που δεν περιγράφουν ακριβώς την πραγματικότητα και με ανακατεμένες γνώσεις και λανθασμένες πληροφορίες πλάθουν ιστορίες, σε άλλους τόπους και άλλους χρόνους. Είναι κακό πάντως να θες να το παίξεις ειδήμων, όταν δεν ξέρεις την τοπογραφία μιας περιοχής. Ένας εξ αυτών τρομάρα του ήταν και διοικητής προκάλυψης πριν μερικές δεκαετίες. Λόγια, λόγια που μόνο εκνευρισμό και σύγχυση προκαλούν στον τοπικό πληθυσμό. Η Ελληνοτουρκική μεθοριακή γραμμή καθορίσθηκε και περιγράφηκε στην Συνθήκη της Λωζάνης στις 24-7-1923 και τα συμβαλλόμενα μέρη έχουν συμφωνήσει και υπογράψει την οριοθέτηση με τα πρωτόκολλα της επιτροπής Διαχάραξης Ελληνοτουρκικών συνόρων στις 23-11=1926 ( Ολλανδός Συνταγματάρχης ΜΠΑΚΕΡ, Έλληνας Ταγματάρχης ΜΙΝΩΤΑΚΗΣ, Τούρκος Συνταγματάρχης ΧΑΙΛΟΥΡΑΧ ΜΠΕΗ. Η ευθυγράμμιση του ποταμού στην περιοχή μας μετά το 1955 δεν μετέβαλε τα σύνορα, απλώς κατέστησε ανενεργές τις παλιές κοίτες, εξαιτίας των εμφράξεων που έγιναν στα σημεία που αντάμωνε το ποτάμι την Ευθυγράμμιση. Έτσι δημιουργήθηκε το Πέταλο στον Πέπλο 8.000 στρεμμάτων περίπου. Το μελισσοκομείο στις Φέρες 220 στρεμμάτων περίπου, πιο κάτω το κτήμα Μόραλη 150 στρεμμάτων περίπου, πιο κάτω ένα κομμάτι Τουρκικής γης στη Μαυράκανθο, 360 στρεμμάτων περίπου και βέβαια το Αινήσιο Δέλτα 8.000 στρεμμάτων περίπου. (Το Αινήσιο έχει μια ιδιαιτερότητα. Η κοίτη του ποταμού που είναι και το σύνορό μας είναι ενεργή) Στην Δ.Ε. Φερών από τη Γεμιστή μέχρι και την εκβολή του Έβρου στη θάλασσα στο ποτάμι δεν υπάρχει νησίδα. Οι Τούρκοι σε ένα σημείο της παλιά κοίτης που ξεκινά από το Τσιρώζη και στην περιοχή (Μελλισοκομείο - Γκοτζά Σοβάτ) ανταμώνει την ευθυγράμμιση και όπου υπάρχει έμφραξη της παλιά κοίτης, θεωρούν ότι το σύνορο είναι ποιο μέσα προς την δική μας πλευρά. Το θέμα το χειρίζονται τα αρμόδια υπουργεία, όπως εξάλλου γίνεται κάθε φορά».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και το σχόλιο του μηχανικού Γιώργου Λασκαράκη.
«Περι το 1975, σαν ιδιώτης μηχανικός, ανέλαβα να κατασκευάσω μια γέφυρα Μπέλεϋ που να συνδέει το Πέταλο του Πέπλου, έκτασης 8.000 στρεμμάτων, ανατολικά του Έβρου, με τη δυτικά του ποταμού ελληνική επικράτεια. Τότε εντυπωσιάστηκα από μια άγνωστη για μένα πραγματικότητα. Τα χωράφια Ελλήνων και Τούρκων, ανατολικά του ´Εβρου, βρίσκονταν δίπλα δίπλα χωρίς κανένας φράχτης να τα χωρίζει. Οι αγρότες, Έλληνες και Τουρκοι, όργωναν και θέριζαν τα χωράφια τους μοχθώντας, συνεργαζόμενοι και συναναστρεφόμενοι σαν γείτονες που ήταν, παρά τις δύσκολες περιόδους έντασης που βίωσαν οι δυο χώρες. Αυτό συμβαίνει μέχρι σήμερα. Το ίδιο συνέβαινε και στην περιοχή των Ιμίων, μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων ψαράδων. Ώσπου οι σημαίες που σήκωσαν αλόγιστα στη βραχονησίδα κάποιοι «υπερπατριώτες» άνοιξαν τους ασκούς του Αιολου και παρά λιγο οι δυο χώρες να εμπλακούν σε έναν καταστροφικό πόλεμο. Ευτυχώς στον Έβρο επικράτησαν οι ψύχραιμοι και δεν υπήρξε συνέχεια σε μια ένταση που ξεκίνησε από fake news κάποιων τοπικών ιστοσελίδων με φωτογραφίες τουρκικών σημαιών και δήθεν εισβολή Τούρκων στρατιωτών σε ελληνική έκταση. Μεχρι που ο πρέσβης της Τουρκίας μίλησε για ενα τεχνικό ζήτημα εφαρμογής των συντεταγμένων. Το δυσάρεστο είναι ότι εκτος από τους συνήθεις εθνικιστές και πολεμοκάπηλους, πήραν συγκρουσιακή θέση στο επεισόδιο και πολιτικες δυνάμεις που δεν έχουν στο DNA τους την πατριδοκαπηλεία».
Όπως θα καταλάβατε ούτε οι Τούρκοι μπήκαν μέσα και μας βιάζουν, ούτε η Ελλάδα χαρίζει γη στην Τουρκία. Οι φανατικοί κάθε πλευράς, αν θέλουν σώνει και καλά να πάρουν μέρος σε έναν πόλεμο, ας γίνουν μισθοφόροι. Δυστυχώς υπάρχουν αρκετές εστίες πολέμου αυτήν τη στιγμή στον πλανήτη. Ας διαλέξουν που θέλουν να πάνε και ας αφήσουν την Ελλάδα ήσυχη.
18°
