Ο Σταματής Ζαχαρός εξηγεί τι συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ με την κόντρα του Σκουρλέτη απέναντι στην προεδρική φρουρά (Καρτερός-Βαξεβάνης-Λακόπουλος) του Τσίπρα.
Η κόντρα της επίλεκτης μονάδας της προεδρικής φρουράς (Καρτερός-Βαξεβάνης-Λακόπουλος) με τον δυστυχή Πάνο Σκουρλέτη είναι προφανές ότι δεν έγινε για τον αποκλεισμό του Documento από την κρατική διαφήμιση για το #μένουμε σπίτι. Ο Γραμματέας της Κεντρικής επιτροπής του κόμματος μπορεί να επικαλέστηκε προσωπικούς λόγους (ότι τον έχει «σκίσει» στο παρελθόν ο Βαξεβάνης) αλλά ουσιαστικά χρησιμοποιεί τη θέση του για να κατοχυρώσει μερίδιο στην εσωκομματική έκφραση γνώμης και δι’ αυτής της διαδικασίας να τοποθετηθεί για τη μελλοντική νομή της εσωκομματικής εξουσίας.
Τι κι αν δεν φαίνεται μια τέτοια διαδικασία ανακατανομής στον ορίζοντα. Ο Σκουρλέτης έχει διδαχθεί από τη θητεία του στον «Ρήγα Φεραίο» ότι πρέπει να δημιουργεί κανείς τις συνθήκες που θέλει και αυτό προσπαθεί να κάνει. Δημιουργεί δηλαδή δήθεν ιδεολογικά ρήγματα εντός του κόμματος, προκειμένου να ξεκινήσει τη συζήτηση για τη λήψη αποφάσεων. Το status quo δεν τον βολεύει, οπότε κάθε ανακατανομή είναι συμφέρουσα. Ο ίδιος προσέρχεται στη μάχη με έναν φανταστικό στρατό να τον ακολουθεί. Νομίζει ότι είναι ισχυρός επειδή προέρχεται από την παλαιά φουρνιά του κόμματος και θεωρεί ότι συνεχίζει να εκφράζει την ιδεολογική καθαρότητα του χώρου της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Ξεχνά όμως ότι το κόμμα το οποίο επικαλείται, πάσχιζε να μπει στη Βουλή. Παραβλέπει επίσης το πόσο προσωποκεντρικός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως συμβαίνει συνήθως στα κόμματα της αριστεράς.
Κινούμενος παρασκηνιακά, φυτεύει σπόρο για διεξαγωγή συνεδρίου και εκλογή αρχηγού. Πιστεύει ότι εκεί μπορεί ο φανταστικός στρατός του να τον βοηθήσει να πάρει ένα μερίδιο του κόμματος, να μιλάει εξ ονόματός του και να απολαμβάνει τα προνόμια ενός εσωκομματικού ηγέτη. Δεν αποκλείεται ενδόμυχα να πιστεύει ότι μπορεί και να κερδίσει τον «αποτυχημένο Τσίπρα». Του ενισχύουν τις φιλοδοξίες και οι δημοσκοπήσεις που δείχνουν τον αρχηγό του κόμματος να υπολείπεται δημοφιλίας ακόμη και της Φώφης Γεννήματα του 8,1%. Δεν αποκλείεται επίσης τα βράδια να κοιτάζεται στον καθρέφτη και να προβάρει το λόγο της νίκης στο κατάμεστο συνέδριο. Με τη γροθιά σηκωμένη.
Οι ελπιδες του υποδαυλίζονται και από την προσωρινή συμμαχία με άλλα «βαριά χαρτιά» του κόμματος, όπως ο Τσακαλώτος, ο Φίλης, ο Ξανθός ή ο Βούτσης (ήταν αυτοί που επίσης δεν υπέγραψαν την ερώτηση για την εφημερίδα του Βαξεβάνη). Τους θεωρεί «στρατηγούς» του. Πρόκειται προφανώς για «λυκοσυμμαχία», όπως θα έλεγε και το ΚΚΕ. Η σημερινή επιδίωξη κάποιων (όχι όλων) από αυτούς που δεν υπέγραψαν την ερώτηση του Documento είναι κοινή. Να δημιουργήσουν χώρο για την εσωκομματική αντιπολίτευση. Έπειτα, θα συγκρουστούν νομοτελειακά μεταξύ τους για το ποιος θα ηγηθεί.
Συνέδριο φυσικά δεν θα γίνει. Τουλάχιστον όχι άμεσα και υπό τις πιεστικές συνθήκες που επιχειρεί να δημιουργήσει ο Σκουρλέτης. «Όσο υπάρχει η πανδημία, θα ήταν ανεύθυνο να σκεφτόμαστε τη διεξαγωγή συνεδρίων» σχολίασε στέλεχος πολύ κοντά στον Τσίπρα, όταν του έθεσα το ερώτημα. Μέχρι να γίνει συνέδριο, ο Σκουρλέτης ως κίνδυνος θα είναι μόνο ένα σύντομο ανέκδοτο.
Αυτή τη δουλειά έχει αναλάβει η επίλεκτη μονάδα της προεδρικής φρουράς. Καρτερός, Βαξεβάνης και Λακόπουλος είναι για τον Τσίπρα το πολιτικό ανάλογο της Ελβετικής Φρουράς για τον Πάπα. Αφοσιωμένοι μέχρι «πολιτικού» θανάτου. Για όσο τουλάχιστον ο Τσίπρας βρίσκεται κοντά στην εξουσία. Έστω και του κόμματος. Τόσο ο Τσίπρας όσο και οι έμπειροι μαχητές της πένας που έχει στην αυλή του γνωρίζουν ότι ο Σκουρλέτης δεν μπορεί να αποτελέσει κίνδυνο. Γνωρίζουν όμως επίσης ότι στην πολιτική ισχύει δεν πρέπει να αφήνει κανείς τα αγριόχορτα να θεριεύουν, διότι μετά είναι πιο δύσκολο να τα ξεριζώσεις. Άλλωστε ο Σκουρλετης έχει αποδείξει ότι μπορεί να επιβιώνει ακόμη και όταν καταφανώς αποτυγχάνει. Πέρασε από επιτελικές θέσεις στο Κόμμα αλλά και από τέσσερα υπουργεία, χωρίς να καταφέρει τίποτε εκτός από γκάφες, όπως άκομψα τον κατηγορούν με δημόσιες τοποθετήσεις τους οι «σωματοφύλακες» του Τσίπρα.
Όπως μάλιστα απαξιωτικά ανέφερε στέλεχος του κόμματος, «δεν μπορεί ο γόνος των εφοπλιστών να θέλει να ηγηθεί της αριστεράς», δείχνοντας τα όρια της κριτικής ακόμη και μεταξύ συντρόφων και υπενθυμίζοντας ότι η μητέρα του κατάγεται από τη διάσημη εφοπλιστική οικογένεια Λαιμού.
Ο Σκουρλέτης σίγουρα θα νιώθει «ανεβασμένος» με τον ντόρο που προκλήθηκε. Γνωρίζει προφανώς ότι η αφάνεια είναι ο χειρότερος σύντροφος στην πολιτική. Ίσως να νομίζει ότι κερδίζει πόντους επειδή ασχολήθηκε μαζί του το «εσωτερικών υποθέσεων» του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τσίπρας ωστόσο δεν πρόκειται να ασχοληθεί μαζί του. Δεν θα του κάνει φυσικά ούτε τη χάρη να τον διαγράψει. Εδώ δεν το έκανε με άλλους κι άλλους. Θα τον αφήνει να «ξεμαλλιάζεται» με τους δημοσιογράφους και την κατάλληλη ώρα θα του τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια. Θα έπρεπε να το γνωρίζει αυτό ο σύντροφος Πάνος. Οι παλαιοί θα θυμούνται ότι ήταν στενός συνεργάτης του Αλέκου Αλαβάνου και άρα από τους πρώτους που θα έπρεπε να έχουν αντιληφθεί τον πολιτικό κυνισμό του «πατροκτόνου» Αλέξη Τσίπρα.
19°
