Ο Μάνος Βουλαρίνος γράφει ότι δεν ήξερε ότι υπάρχουν καθηγητές της ΟΛΜΕ που είναι λειτουργικά αναλφάβητοι και αδυνατούν να προχωρήσουν σε τηλεργασία.
Όπως θα έχετε διαβάσει και ακούσει πολλές φορές τις τελευταίες ημέρες τα απαραίτητα εφόδια για να μας βρει όρθιους το πέρας (όποτε αυτό έρθει) της υγειονομικοοικονομικής κρίσης είναι: α) η υπευθυνότητα β) η πειθαρχία και γ) η αλληλεγγύη. Για το α και το β τα έχουμε πει και νομίζω πως είναι καιρός να πούμε κάτι και για το γ και ειδικότερα για τα προβλήματα συγκεκριμένων ομάδων του πληθυσμού τα οποία πιθανόν να αγνοούσαμε αλλά η κρίση ανέδειξε σε όλη τους τη φρίκη.
Εγώ, ας πούμε αγνοούσα ότι υπάρχουν καθηγητές που είναι λειτουργικά αναλφάβητοι και κολλημένοι κάπου στον 20 αιώνα. Δεν εννοώ ιδεολογικά και πολιτισμικά κολλημένοι, αυτοί ήξερα ό,τι είναι πολλοί, εννοώ κολλημένοι πρακτικά.
Ευτυχώς ο καθηγητοπατέρας Τσούχλος, ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ (το μεγάλο συνδικαλιστικό όργανο των καθηγητών μέσης εκπαίδευσης), μου άνοιξε τα μάτια και μου αποκάλυψε έναν κόσμο σκοταδιού και αμορφωσιάς τον οποίο αγνοούσα πλήρως. Πιο συγκεκριμένα, στην προσπάθειά του να απαλλάξει κάποιους συναδέλφους του από την τηλεργασία, αποκάλυψε ότι επειδή πολλοί καθηγητές είναι άνω των 50 ετών δυσκολεύονται ή δεν ξέρουν καθόλου να χρησιμοποιούν ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Κοινώς είναι λειτουργικά αναλφάβητοι.
Επειδή πολλοί διαβάζοντας θα τρέξατε να συμβουλευτείτε το ημερολόγιό σας θέλω να σας διαβεβαιώσω πως δεν έχει αλλάξει κάτι και η χρονιά δεν είναι το 1990 αλλά το 2020 και το να μην ξέρει ένας 50άρης να χρησιμοποιεί υπολογιστή είναι άγνοια αντίστοιχη του να μην ξέρει πως χρησιμοποιείται το τηλέφωνο ή το καζανάκι της τουαλέτας. Όσο αστεία θα φαίνονταν η φράση «ο κύριος καθηγητής δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το τηλέφωνο για να μιλήσει με τους γονείς του μαθητή» ή η φράση «η κυρία καθηγήτρια δεν ξέρει πως λειτουργεί το καζανάκι και δεν μπορεί να το τραβάει/πατάει κάθε φορά που πηγαίνει στο μέρος» τόσο αστεία είναι και η φράση «ο κύριος καθηγητής δεν ξέρει πως λειτουργούν οι υπολογιστές ή η κυρία καθηγήτρια δεν μπορεί να κάνει μάθημα μέσω υπολογιστή». Προσοχή, η κουβέντα δεν γίνεται για τη γνώση ειδικών προγραμμάτων, αλλά του υπολογιστή ως συσκευή γενικότερα. Μιλάμε για ανθρώπους που (σύμφωνα με τα όσα συμπεραίνω από τις αποκαλύψεις του προέδρου της ΟΛΜΕ) δεν ξέρουν ούτε στο ίντερνετ να μπουν.
Προφανώς ένας άνθρωπος ο οποίος, την ώρα που τελειώνει το πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα, δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει υπολογιστή είναι εντελώς ακατάλληλος για τη δουλειά του καθηγητή (και για τις περισσότερες άλλες) και υπό αυτή την έννοια η αποκάλυψη του πρόεδρου της ΟΛΜΕ είναι μιας κάποιας μορφής αξιολόγηση στην οποία πολλοί συνάδελφοι του απέτυχαν παταγωδώς.
Σε μια οποιαδήποτε άλλη στιγμή νομίζω πως το λογικό θα ήταν να ζητήσουμε να απαλλαγούν τα σχολεία από την παρουσία των λειτουργών της μάθησης που δεν έχουν μπει στον κόπο να μάθουν πως λειτουργεί το βασικότερο έργαλειο του 21ου αιώνα. Επειδή όμως οι μήνες που έρχονται θα είναι δύσκολοι, προτείνω να σταθούμε αλληλέγγυοι στο κομμάτι του διδακτικού προσωπικού που είναι αστοιχείωτο και να απαιτήσουμε από την πολιτεία να προσλάβει νηπιαγωγούς οι οποίοι θα βοηθήσουν τους δυστυχείς αυτούς συμπολίτες στα (καθυστερημένα κατά 20 έτη) πρώτα τους βήματα στον αιώνα που βρισκόμαστε όλοι οι υπόλοιποι.
Κάποιοι μπορεί να ισχυριστούν ότι το να ζητάμε από τέτοιους ανθρώπους να μάθουν το οτιδήποτε είναι χαμένος κόπος αλλά εγώ πιστεύω ό,τι όλοι έχουν δικαίωμα σε μια δεύτερη ευκαιρία. Ιδιαιτέρως όταν αυτή μπορεί να τους φέρει και πνευματικώς στην εποχή στην οποία βρίσκεται το σώμα τους. Και μπράβο τους.
Υ.Γ. Καταλαβαίνω πως οι δηλώσεις του καθηγητοπατέρα μπορεί να είναι προσβλητικές για την πλειοψηφία των καθηγητών. Είναι όμως ο συνδικαλιστικός τους εκπρόσωπος.
