Ο Μάνος Βουλαρίνος βρήκε τον πρωταθλητή για την μεγαλύτερη μπούρδα που γράφτηκε σχετικά με τον κοροναϊό.
Οι μπούρδες σε κάθε τι που απασχολεί την επικαιρότητα δεν είναι ελληνική αποκλειστικότητα. Εκεί που η πατρίδα μας τα καταφέρνει κάπως καλύτερα από άλλες χώρες είναι η αναλογία μπούρδας/σοβαρότητας που γέρνει εντελώς προς τη μεριά της μπούρδας. Σε κάθε σημαντικό ζήτημα ο όγκος της μπούρδας είναι δυσανάλογα μεγαλύτερος του όγκου της σοβαρότητας και αυτό κάνει τον πρωταθλητισμό στην μπούρδα ιδιαιτέρως δύσκολη και ανταγωνιστική υπόθεση. Με λίγα λόγια είναι δύσκολο να πεις μια μπούρδα τόσο μεγάλη ώστε να είναι η μεγαλύτερη από όλες τις μπούρδες που έχουν ακουστεί.
Αυτή ακριβώς η δυσκολία, αυτός ο υψηλού επιπέδου ανταγωνισμός, είναι που κάνει τη μπούρδα που έγραψε στο τουίτερ ο υποψήφιος (και δυστυχώς όχι εκλεγμένος) ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξανδρος Νικολαΐδης, πραγματικά σπουδαία. Γιατί για το ότι είναι η μεγαλύτερη που έχει ακουστεί/γραφτεί μέχρι σήμερα για τον Κορονοϊό δε νομίζω πως χωράει αμφιβολία.
Ο σύντροφος (και Ολυμπιονίκης του Τάε του Κβο του Ντο) Νικολαΐδης, λοιπόν, προσπάθησε να κάνει αντιπολίτευση χρησιμοποιώντας την επιδημία του κορονοϊού στον οποίο θέλησε, ως συνεπής αριστερός, να βάλει και ενα ταξικό πρόσημο. Ολοκλήρωσε δε την ενδιαφέρουσα συνταγή του με μπόλικο μεταναστευτικό, πιθανότατα επειδή ως υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ νιώθει κάποιες ενοχές για το απάνθρωπο χάλι το οποίο δημιουργήθηκε επι των ημερών της διακυβέρνησης του αγαπημένου του κόμματος.
Το αποτέλεσμα ήταν αυτό:
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς;
Την με κάθε μέσο και κάθε θέμα απόπειρα αντιπολίτευσης; Την αμνησία για τα κατορθώματα του ΣΥΡΙΖΑ στο μεταναστευτικό; Την μανία να δημιουργηθεί ένας ταξικός διαχωρισμός ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχει; Την κρυφή ελπίδα ότι με κάποιο μαγικό τρόπο ο covid 19 μπορεί να μην έρθει στη χώρα μας που εκφράζεται με τη φράση «εάν τελικά έρθει»; Την βεβαιότητα ότι οι μετανάστες είναι απρόσβλητοι από τον ιό; Την πλήρη άγνοια για τις τιμές των αεροπορικών εισιτηρίων και για την ευκολία με την οποία πια οι άνθρωποι μπορούν να ταξιδέψουν σε άλλες χώρες πληρώνοντας λιγότερα χρήματα από όσα θα έδιναν για ένα εισιτήριο του ΚΤΕΛ για το δρομολόγιο Αθήνα-Θεσσαλονίκη;
Ό, τι και να πρωτοθαυμάσει κανείς, δεν μπορεί παρά να αισθανθεί δέος μπροστα σ’ αυτήν την δήθεν μαρξιστική τρικυμία για την δημιουργία της οποίας χρειάστηκαν μόλις 43 λέξεις.
Εγώ, όπως καταλαβαίνετε από την υπογράμμιση, θαυμάζω κυρίως την συγκινητική απόπειρα να μπει με το ζόρι ένα ταξικό αντικαπιταλιστικό πρόσημο. Κι επειδή αυτή είναι η προσπάθεια που με συγκινεί, αλλά ταυτόχρονα ξέρω πως, εδώ και πολλά πολλά χρόνια, το ταξίδι με το αεροπλάνο δεν είναι για λίγους, εμπνεόμενος από τον υποψήφιο ευρωβουλευτή Νικολαΐδη, τουίταρα κάτι που είναι αντικαπιταλιστικό χωρίς όμως να αγνοεί την πραγματικότητα:
Καταλαβαίνω πως το ότι λαμβάνω υπόψιν μου την πραγματικότητα και η απουσία οποιαδήποτε αναφοράς στο μεταναστευτικό κάνει την μπούρδα μου να μην είναι τόσο μεγάλη, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν είχα καμία φιλοδοξία να ξεπεράσω το σπουδαίο τουίτ του υποψήφιου ευρωβουλευτή. Μην αντιμετωπίσετε λοιπόν την προσπάθειά μου ως μια προσπάθεια συναγωνισμού αλλά ως έναν φόρο τιμής σε έναν πραγματικά μεγάλο. Και μπράβο μου.
Υ.Γ. Κάποιοι μπορεί να ισχυριστούν ότι τα ποστ για τα ορθόδοξα κράτη που δεν κινδυνεύουν γιατί τα προστατεύει η δύναμη της ορθοδοξίας είναι εξίσου μεγαλειώδη από απόψεως μπούρδας, αλλά θα πρέπει να σκεφτούν πως στο μέγεθος της μπούρδας συνυπολογίζεται και η ιδιότητα αυτού που την ξεστομίζει/γράφει: άλλο είναι ένας ανώνυμος ή ψευδώνυμος γραφικός που μπορεί να είναι και χαβαλεδιάρικο τρολ και άλλο ένας ολυμπιονίκης και υποψήφιος ευρωβουλευτής με ένα μεγάλο κόμμα.
8°
