Ο Μάνος Βουλαρίνος εξηγεί γιατί το θέμα δεν είναι να μην επιδοτηθούν κάποιες εφημερίδες, αλλά να μην επιδοτηθεί καμία.
Το ότι πάρα πολλά από τα χρήματα των φόρων χρησμοποιούνται για πράγματα που όχι μόνο δεν έχουν σχέση με το συμφέρον των φορολογούμενων είναι μάλλον κοινός τόπος. Ξέρουμε καλά ότι η υπερφορολόγηση δεν έχει οδηγήσει σε υπερκάλυψη των αναγκών μέσω υπεραναβαθμισμένων υπηρεσιών. Ξέρουμε καλά ότι δεν έχει οδηγήσει ούτε καν στην κάλυψη των τεράστιων κενών που που έχει το δημόσιο στις βασικές του υποχρεώσεις. Και ξέρουμε ακόμα καλύτερα πως ένας από τους λόγους που πληρώνουμε τόσο υψηλούς φόρους είναι για να έχουν τη δυνατότητα οι κυβερνήσεις να μοιράζουν χρήμα εκεί που κρίνουν ότι τις συμφέρει περισσότερο.
Το ότι τα ξέρουμε όλα αυτά δεν σημαίνει ότι κάθε φορά που επιβεβαιώνονται γίνονται λιγότερο εξοργιστικά. Δεν σημαίνει πως δεν είναι εξοργιστικό να ανακαλύπτουμε ότι υπάρχει νόμος ο οποίος προβλέπει μερικά εκατομμύρια από τους φόρους μας να πηγαίνουν για την επιχορήγηση των εφημερίδων.
Σε περίπτωση που δεν το μάθατε να σας πω ότι η προηγούμενη κυβέρνηση είχε ψηφίσει νόμο ο οποίος προέβλεπε την επιχορήγηση των εφημερίδων πανελλήνιας κυκλοφορίας (με κάποιους, ιδιαιτέρως εύκολο να ξεπεραστούν και γι’ αυτό δήθεν, περιορισμούς). Η νέα κυβέρνηση, που κι αυτή καθόλου δεν την χαλάει να χρησιμοποιήσει τα λεφτά των φορολογούμενων για τις δημόσιες σχέσεις της, αλλάζοντας ελαφρώς τον συγκεκριμένο νόμου, εξέδωσε Κοινή Υπουργική Απόφαση για να μοιράσει στις εφημερίδες πανελλήνιας κυκλοφορίας περίπου 7.500.000 ευρώ. Σχεδόν όλες οι εφημερίδες πανελλήνιας κυκλοφορίας θα έπαιρναν από 200.000, αλλά επειδή μέσα σ’ αυτές περιλαμβάνονταν κάποιες «αθλητικές» (δηλαδή οπαδικές) εφημερίδες, το Μακελειό και μερικές άλλες, έπεσε το κράξιμο της αρκούδας και η κυβέρνηση αποφάσισε να αναστείλε την ΚΥΑ (χωρίς φυσικά να δεσμευτεί για κατάργηση του εξοργιστικού νόμου).
Φυσικά το εξοργιστικό δεν είναι μόνο το ότι θα γινόμασταν χρηματοδότες του Μακελειού ή το ότι έτσι μάθαμε ότι υπάρχει εφημερίδα πανελλαδικής κυκλοφορίας που λέγεται «Κιβωτός της Ορθοδοξίας» και απασχολεί 5 δημοσιογράφους. Το εξοργιστικό είναι ότι θα γινόμασταν χρημάτοδότες σχεδόν ΟΛΩΝ των εφημερίδων πανελλαδικής κυκλοφορίας. Το εξοργιστικό είναι ότι θα γινόμασταν χρηματοδότες επιχειρήσεων που δεν έχουν πελάτες ή επιχειρήσεων που έχουν πελάτες και δεν έχουν ανάγκη χρηματοδότησης.
Αν έχεις φούρνο χωρίς πελάτες θα κλείσει. Αν έχεις κατάστημα με ρούχα χωρίς πελάτες θα κλείσει. Αν έχεις κουρείο χωρίς πελάτες θα κλείσει. Αν έχεις φαρμακείο χωρίς πελάτες θα κλείσει. Αν έχεις.............................. (βάζετε επιχείρηση της αρεσκείας σας) χωρίς πελάτες θα κλείσει. Αν έχεις εφημερίδα χωρίς αναγνώστες θα χρηματοδοτηθεί από τα λεφτά των φορολογούμενων. Θα χρηματοδοτηθεί ακόμα κι αν έχεις αναγνώστες. Γενικά αν έχεις εφημερίδα θα χρηματοδοτηθεί.
Προφανώς η χρηματοδότηση εφημερίδων φαίνεται το ίδιο παλαβή με την χρηματοδότηση κασσετών μαγνητοφώνου ή ταινιών μπομπινόφωνου. Η μουσική ακούγεται και χωρίς τις κασέτες όπως υπάρχει ενημέρωση και χωρίς τυπωμένο χαρτί. Όμως οι εφημερίδες έχουν κάτι που οι εταιρείες που κατασκευάζουν κασέτες δεν έχουν: πρωτοσέλιδα.
Το κόλπο με τα πρωτοσέλιδα είναι ο βασικός λόγος ύπαρξης εφημερίδων που οι πωλήσεις τους δεν δικαιολογούν την ύπαρξή τους. Και είναι ένα κόλπο απλό: Ένα πρωτοσέλιδο μιας εφημερίδας που πουλάει 500 ή χιλια φύλλα δεν θα είχε κανονικά καμία αξία και καμία επιρροή. Αποκτά μια κάποια επιρροή από τα περίπτερα και τα ψιλικατζίδικα που την κρεμάνε στα μανταλάκια και η επιρροή εκτοξεύεται από την (όχι και τοσο ακατανόητη πια... έτσι;) επιμονή των παρουσιαστών πρωινών εκπομπών να διαφημίζουν (πολύ κωμικό που υπάρχει νόμος για τη «γκρίζα» διαφήμιση) τα πρωτοσέλιδα σε εκπομπές που παρακολουθούν εκατοντάδες χιλιάδες τηλεθεατές.
Για να το πω με παραδειγμα: Ας πούμε ότι είστε εκδότης εφημερίδας, που παρότι κυκλοφορεί σε όλη την Ελλάδα, πουλάει μόνο 500 φύλλα. Ένα πρωτοσέλιδό της που θα έχει τίτλο «ΦΟΥΦΟΥΤΟΣ ΓΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ» κανονικά θα έπρεπε να έχει μηδενική πολιτική επιρροή. Άρα και εσείς ως εκδότης θα είχατε μηδενική επιρροή. Αν όμως αυτό το πρωτοσέλιδο κρεμαστεί στα μανταλάκια, ξαφνικά θα το δουν πολύ περισσότεροι άνθρωποι και η επιρροή του (σας) θα αυξηθεί. Αν προβληθεί και από ΟΛΕΣ τις πρωινές ενημερωτικές εκπομπές, το πρωτοσελιδο μιας εντελως ασήμαντης εφημερίδας των 500 φύλλων, αποκτά τεράστια επιρροή και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι θα αρχίσουν να σκέφτονται πως ο Φούφουτος για πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι μια πρόταση που είναι άξια συζήτησης. Κι αυτό μόνο επειδή γραφτηκε στο πρωτοσέλιδο μιας εφημερίδας που είναι τόσο κακή που δεν την αγοράζει σχεδόν κανείς.
Και δεν είναι μόνο αυτό.
Αν σκεφτείτε πως οι άνθρωποι που κάνουν εκπομπές σε ραδιόφωνο και τηλεόραση συχνά δουλεύουν (ή και εκδίδουν) εφημερίδες, καταλαβαίνετε πως ένα χάδι σε μια εφημερίδα που δεν βγαίνει εύκολα οικονομικά, όσο να ’ναι θα εκτιμηθεί και τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά.
Για όλα τα παραπάνω και η προηγούμενη και αυτή η κυβέρνηση θέλησαν να χρηματοδοτήσουν κάποιες εφημερίδες. Ακόμα κι αυτές για τις οποίες το όλο κόνσεπτ της κρατικοδίαιτης ενημέρωσης είναι ζημιά. Γιατί υπάρχουν κι αυτές οι εφημερίδες.
Είναι οι εφημερίδες που έχουν κοινό και που ζουν (ή θα μπορούσαν να ζουν) από τις πωλήσεις και τις (με βάση την κυκλοφορία) διαφημίσεις. Είναι οι εφημερίδες που χάνουν αναγνώστες και (κυρίως) διαφημίσεις από τα παράσιτα που ζουν μόνο από τις επιδοτήσεις και τις κρατικές διαφημίσεις. Γι’ αυτές τις εφημερίδες η κρατική χρηματοδότηση στον Τύπο, όποια μορφή κι αν έχει, δημιουργεί συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού.
Και το πολύ κακό είναι πως όλα αυτά τα σκανδαλώδη και επιζήμια, δεν έφυγαν με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Η νέα κυβέρνηση όχι μόνο δεν έκανε απόπειρα να καταργήσει τον νόμο, αλλά αποφάσισε να μοιράσει 7,5 εκατομμύρια σε ιδιωτικές επιχειρήσεις για τις οποίες οι φορολογούμενοι αδιαφορούν. Και όταν προχθές ανακοίνωσε την ανάκληση της απόφασης δεν το έκανε ανακοινώνοντας την πρόθεσή της να κοπεί κάθε χρηματοδότηση στις εφημερίδες, αλλά «για να κατατεθούν προτάσεις». Με λίγα λόγια για να βρουν, μαζί με τα άλλα κόμματα, έναν τρόπο να δώσουν λεφτά από τους φόρους σας σε εφημερίδες, αλλά χωρίς να τσακωθούν μεταξύ τους και χωρίς να πέσει κράξιμο.
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, η κρατική χρηματοδότηση εφημερίδων, πέρα από τον παραλογισμό του να χρηματοδοτούνται επιχειρήσεις που δεν έχουν πελάτες και άρα λόγο ύπαρξης, είναι πλήγμα και για την ενημέρωση και για τις εφημερίδες που είναι (ή θα μπορούσαν να είναι) υγιείς. Συνεπώς είναι πλήγμα για τη δημοκρατία. Είναι ένας τύπος διαπλοκής (μαζί με την κρατική διαφήμιση) που πρέπει να κοπεί μαχαίρι. Αλλά, δυστυχώς, φαίνεται πως είναι πιο εύκολο να κόβετε εσείς μαχαίρι τα έξοδά σας για να πληρώνετε τους υπερβολικούς φόρους που επιβάλλονται, παρά να κοπεί η χρήση των φόρων αυτών για τις ανάγκες της κάθε κυβέρνησης. Και μπράβο τους.
Υ.Γ. «Μπράβο» δεν λέμε σε κάποιον πορτοφολά που κάθε φορά που τον πιάνουμε να τραβάει το πορτοφόλι από την τσέπη μας, το επιστρέφει και λέει «συγγνώμη, θα προσπαθήσω να είμαι πιο διακριτικός την επόμενη φορά». Φυσικά αυτος είναι πολύ προτιμότερος από τον πορτοφολά που θα μας έπαιρνε το πορτοφόλι και θα μας έβριζε και από πάνω, αλλά δεν είναι και για «μπράβο». Καλό είναι τα «μπράβο» να τα κρατήσουμε για τις περιπτώσεις που ο πορτοφολάς καταλαβαίνει πως ήρθε η ωρα να σταματήσει εντελώς να προσπαθεί να μας πάρει το πορτοφόλι.
Υ.Γ. 2 Το πρόβλημα δεν θα λύθει αν τελικά δεν χρηματοδοτηθούν το Μακελειό, οι οπαδικές εφημερίδες και δύο τρεις ακόμα και όλες οι υπόλοιπες μοιραστούν τα λεφτά. Το θέμα δεν είναι να μην επιδοτηθούν κάποιες εφημερίδες, αλλά να μην επιδοτηθεί καμία.
12°
