Πρέπει να παίρνει μπόνους ο Έλληνας αστυνομικός για να κάνει απλά τη δουλειά του;
Αν ζείτε στο εξωτερικό και κάποιος πρέπει να σας περιγράψει την Ελληνική Αστυνομία ένα πολύ καλό παράδειγμα είναι αυτό: Αστυνομικοί αράζουν στο πεζοδρόμιο και πίνουν καφέ περιμένοντας κάποια κλήση όταν ξαφνικά μπροστά τους περνάει με 100 χλμ./ώρα τύπος που καβαλάει μηχανή με κομμένη εξάτμιση χωρίς κράνος. Λιγο πιο κάτω ο τύπος φρενάρει απότομα, παρκάρει τη μηχανή στο πεζοδρόμιο, το κλείνει εντελώς για τους πεζούς και σουτάρει βολές σε σκουπιδοτενεκέ με ένα κουτάκι μπύρας που κρατούσε. Το κουτάκι δεν μπαίνει στο καλάθι, αλλά ο τύπος δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται ιδιαιτέρως. Το ίδιο και οι αστυνομικοί που συνεχίζουν να πίνουν τον καφέ τους ατάραχοι, παρότι μπροστά στα μάτια τους έχουν γίνει 5-6 παραβάσεις σε χρόνο μερικών δευτερολέπτων. Σιγά μην κάτσουν να ασχοληθούν με τον νόμο και την επιβολή του.
Το συγκεκριμένο παράδειγμα-περιγραφή (απολύτως ρεαλιστική για όποιον έχει κυκλοφορήσει έστω και λίγες ώρες στην πρωτεύουσα της ωραιότερης χώρας του κόσμου) περισσότερο απο τους χαμηλόβαθμους ένστολους, περιγράφει την ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας και του αρμόδιου υπουργείου. Αυτοί είναι που δεν πιέζουν (ή ακόμα και εμποδίζουν) τους αστυνομικούς να δουλέψουν και οι αστυνομικοί απλώς εκμεταλλεύονται την αδιαφορία (ή την κουτοπονηριά) των προϊσταμένων τους. Κάνουν ό,τι θα έκανε ο κάθε υπάλληλος σε κάθε δουλειά. Αφού οι ίδιοι οι προϊστάμενοι τους τους αποτρέπουν από το να δουλέψουν, γιατί να το κάνουν από μόνοι τους;
Με δεδομένα τα παραπάνω είναι απολύτως δικαιολογημένη η δυσάρεστη έκπληξη που ένιωσαν οι ένστολοι συμπολίτες όταν ενημερώθηκαν για την πιθανότητα να είναι αυτοί που θα εργαστούν για την επιβολή του αντικαπνιστικού νόμου. Όπως δικαιολογημένη είναι και η ανακοίνωση που έβγαλαν οι αστυνομικοπατέρες της ΠΟΑΣΥ, η οποία καταλήγει ως εξής: «τυχόν επιβάρυνση του εργασιακού στάτους του αστυνομικού προσωπικού, προς επίτευξη εφήμερων επικοινωνιακών σκοπιμοτήτων, θα τύχει της καθολικής κατακραυγής εκ μέρους του συνδικαλιστικού μας κινήματος».
Με λίγα λόγια, το συνδικαλιστικό όργανο των αστυνομικών διαμαρτύρεται στην πιθανότητα οι αστυνομικοί να επιβαρυνθούν με την δουλειά της επιβολής του νόμου, μια δουλειά που τους φαίνεται «επικοινωνιακή σκοπιμότητα». Και έχουν απόλυτο δίκιο.
Σε πόσες παραβατικές συμπεριφορές να κάνει τα στραβά μάτια ο Έλληνας αστυνομικός; Σε πόσες παράνομες συμπεριφορές να γυρίσει αλλού το κεφάλι; Πόσους ακόμα φρέντο να πιεί; Θέλουμε αστυνομικούς με πρόβλημα στον αυχένα και το νευρικό σύστημα ή αστυνομικούς υγιείς που να μπορούν να περνούν ώρες συμπληρώνοντας έντυπα σε γραφεία και να κλείνουν την Κηφισίας για να πάνε οι σημαντικές προσωπικότητες του τόπου στο σπίτι τους για σιέστα;
Ευτυχώς, η πολιτεία έδειξε να συμμερίζεται την αγωνία των συνδικαλιστών ενστόλων και απ’ ό,τι διαβάζω είναι έτοιμη να προσφέρει στους αστυνομικούς το 20% των προστίμων που θα βεβαιώνουν .
Κάποιοι συμπολίτες ισχυρίζονται πως δεν είναι δυνατόν οι εργαζόμενοι να παίρνουν μπόνους απλώς για να κάνουν τη δουλειά τους, αλλά ξεχνούν πως αυτό ισχύει μόνο για όσους κάνουν τη δουλειά τους έτσι κι αλλιώς. Σε αυτούς, προφανώς, το μπόνους δεν δίνεται απλώς επειδή δουλεύουν, αλλά επειδή ξεπερνούν έναν όγκο δουλειάς. Για πολλούς ενστόλους, όμως, όγκος δουλειάς είναι μηδέν οπότε ακόμα και μια κλήση θα είναι υπέρβαση η οποία κάπως πρέπει να ανταμοιφθεί.
Κάποιοι άλλοι λένε πως η επιβολή του συγκεκριμένου νόμου είναι ένα καθήκον που πρέπει να αναλάβει κάτι που ονομάζεται «Δημοτική Αστυνομία», αλλά δεν έχω άποψη καθώς δεν είμαι σίγουρος τι είναι αυτό. Αν με τον όρο «Δημοτική Ασυνομία» εννοούν εκείνη την υπηρεσία του δήμου της Αθήνας που σφραγίζει καταστήματα υγεινομικού ενδιαφεροντος μόνο 15αύγουστο ώστε οι μαγαζάτορες να μη χάνουν πελάτες, νομίζω πως θα ήταν καλύτερο να αποσυρθεί ο αντικαπνιστικός νόμος εντελώς.
Και τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα να αποσυρθεί έτσι κι αλλιώς. Οι Έλληνες δεν είναι σε θέση, δεν έχουν ούτε την ικανότητα ούτε την υπευθυνότητα, να κάνουν κάτι που έγινε σχετικά εύκολα σε όλες τις χώρες που έχουν αντίστοιχο νόμο. Δεν έχουμε την ικανότητα και την υπευθυνότητα που έχουν π.χ. οι Ιταλοί ή οι Τούρκοι. Η κυβέρνηση προτιμά να «ενημερώνει», οι αστυνομικοί προτιμούν να μην ασχολούνται με την επιβολή του νόμου και οι καπνιστές προτιμούν να καπνίζουν σε κλειστούς χώρους. Ας παρατήσουμε την προσπάθεια κι ας πάμε παρακάτω: στον γκρεμό που μας αξίζει. Και μπράβο μας.
Υ.Γ. Αν οι συνδικαλιστές αστυνομικοί αισθάνονται ότι αυτοί και οι συνάδελφοι τους έχουν πολύ βάρος στις πλάτες τους (και θεωρητικά έχουν), ας ξεκινήσουν ζητώντας να απαλλαγούν από τις γραφειοκρατικές ανοησίες που τους έχουν φορτώσει και όχι από την επιβολή του νόμου. Καταλαβαίνω ότι το γραφείο είναι πολύ πιο ευχάριστο από τον δρόμο, αλλά η δουλειά τους είναι «αστυνομικός» και όχι «αστυγραφιάς».
Αναδύθηκε με την αναγκαιότητα φυσικού φαινομένου, όταν πολίτες με πολιτική καταγωγή από την Αριστερά οδηγήθηκαν σε μια σπάνια πράξη χειραφέτησης από τον σκοταδισμό της ιδεολογίας
12°
