Η αφορμή γι’ αυτό το σουρεαλιστικό πρωτοσέλιδο της Αυγής είναι μια απόφαση για την τυπική μεταφορά της εποπτείας της ΕΡΤ και του ΑΠΕ στον πρωθυπουργό.
Ομολογώ ότι πρωτοσέλιδο σαν το χτεσινό της Αυγής δεν μπορούσα να φανταστώ ούτε στα πιο ανώμαλα όνειρά μου. Ήταν αδύνατο ποτέ να σκεφτώ πως υπάρχει η περίπτωση η εφημερίδα που είχε μέχρι προσφάτως το σφυροδρέπανο στον τίτλο της, η εφημερίδα που η συντριπτική πλειοψηφία των αναγνωστών της σίγουρα θα δηλώνουν κομμουνιστές (τύπου Κατρούγκαλου βέβαια, αλλά κομμουνιστές παρολαυτά) θα έκανε τόσο μεγάλη στροφή ώστε να προειδοποιεί για την κομμουνιστική απειλή, η οποία, όπως φαίνεται, όχι μόνο δεν έχει εξαλειφθεί αλλά ελλοχεύει και γίνεται πιο ανησυχητική όσο κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου.
Το πρώτο πράγμα που έκανα όταν αντίκρισα το πρωτοσέλιδο ήταν να προσπαθήσω να πετάξω, σκεπτόμενος ότι στα όνειρα όλα γίνονται. Στη συνέχεια κι αφού διαπίστωσα ότι ήμουν ξύπνιος, άρχισα να σκέφτομαι άλλα αντίστοιχα πρωτοσέλιδα. Σκέφτηκα τον «Ριζοσπάστη» να γράφει «Η κυβέρνηση θέλει να κάνει την Ελλάδα Τσερνομπίλ», τον «Φιλελεύθερο» με πρωτοσέλιδο «Στην κόλαση του φιλελευθερισμού» και την «Πράσινη» να γράφει «Παναθηναϊκοί θα καταντήσουμε».
Η αφορμή γι’ αυτό το σουρεαλιστικό πρωτοσέλιδο είναι μια απόφαση για την τυπική μεταφορά της εποπτείας της ΕΡΤ και του ΑΠΕ στον πρωθυπουργό για ένα μικρό χρονικό διάστημα προκειμένου να αλλάξει ο αρμόδιος υπουργός. Προφανώς η «Αυγή» φοβάται πως το μικρό αυτό διάστημα που την εποπτεία θα την έχει ο πρωθυπουργός και όχι ο υπουργός μπορεί να αποβεί μοιραίο για την, πέρα από κάθε αμφισβήτηση, αξιοπιστία των μέσων.
Όπως καταλαβαίνετε η ουσία της υπόθεσης είναι εντελώς ασήμαντη (προφανώς η ανεξαρτησία των δημόσιων μέσων ειναι σημαντική, αλλά δεν γράφω μυθιστορήματα φαντασίας) και αυτό που έχει σημασία είναι πως η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί τα συνθήματα των φιλελεύθερων φιλοκαπιταλιστών, αναγνωρίζοντας, εμμέσως αλλά σαφώς, πως κομμουνισμός και ενημέρωση δεν πάνε μαζί.
Προφανώς, επειδή πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι, η φωτογραφία με την οποία πλαισιώνουν την απειλή της κομμουνιστικοποίησης της δημόσιας ενημέρωσης είναι μια πολύ όμορφη παγόδα με φόντο έναν καταγάλανο ουρανό. Μια εικόνα καθόλου τρομακτική και απειλητική, αλλά τίποτα δεν είναι τέλειο. Έτσι κι αλλιώς το θέμα μας δεν είναι η αναγνώριση των αδιεξόδων των Λαϊκών Δημοκρατιών και η στήριξη στον καπιταλιστικό φιλελευθερισμό από την «Αυγή», αλλά το ότι αυτή η στήριξη είναι ταυτόχρονα και στήριξη στις φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις που ισχυρίζεται ότι θέλει να κάνει ο Κυριάκος ο Μητσοτάκης (όπως και μια έμμεση προτροπή να μην τις καθυστερήσει).
Η στήριξη μάλιστα αυτή δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό αλλά, όπως φαίνεται, μια καινούργια τάση στον φιλοσυριζαϊκό τύπο καθώς μια ημέρα πριν το επικό πρωτοσελιδο ο Κώστας ο Βαξεβάνης τουίταρε αυτό:
Ομολογώ ότι δεν ξέρω ποιος είναι ο μεγαλοεπιχειρηματίας και ποιος ο υποψήφιος υπουργός, αν και έχω μερικές ιδέες. Αντιστοίχως δεν ξέρω κανέναν συμπολίτη ο οποίος να ενοχλείται από την άρνηση ενός πρωθυπουργού να κάνει το χατήρι κάποιου μεγαλοεπιχειρηματία (εξαιρώ τον μεγαλοεπιχειρηματία). Με δεδομένο λοιπόν ότι μια τέτοια πληροφορία προκαλεί μάλλον επιδοκιμασία (ξαναεξαιρώ τον μεγαλοεπιχειρηματία), το συγκεκριμένο τουίτ σε συνδυασμό με το ανυποχώρητα αντικομμουνιστικό πρωτοσέλιδο της «Αυγής», είναι μια σαφής ένδειξη μιας, απρόσμενης, στροφής του συριζαϊκού και φιλοσυριζαϊκού τύπου προς τον Κυριάκο τον Μητσοτάκη και τον καπιταλιστικό φιλελευθερισμό. Και μπράβο τους.
6°
