Κυβέρνηση Μητσοτάκη του πολιτικού Κέντρου, με ανθρώπους της εργασίας

Μία προεκλογική περίοδος μακρά, κουραστική και στη δεύτερη φάση σχεδόν άοσμη και άγευστη.

Μία αποχή από την κάλπη που σηματοδοτεί την αδιαφορία των πολιτών (δεύτερο χαμηλότερο ποσοστό μετά τη Μεταπολίτευση).

Μία ξεκάθαρη νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη αλλά και μία πολιτική ενίσχυση του Αλέξη Τσίπρα στο ηττημένο κόμμα του.

Μία κυβέρνηση λειτουργική, όχι μόνο κομματική αλλά με προσωπική σφραγίδα του νέου πρωθυπουργού.

Σε κρίσιμους και κομβικούς κυβερνητικούς ρόλους άνθρωποι με επαγγελματική εμπειρία και καταρτισμένοι.

Ένα πολιτικό σύστημα δικομματικό - διπολικό με τα δύο κόμματα εξουσίας αθροιστικά να ξεπερνούν το 70%.

Δύο κόμματα ακροδεξιών και αριστερών (τάχα μου) ψεκασμένων για κοινοβουλευτικό ντεκόρ.

Η Χρυσή Αυγή εκτός ημικυκλίου. Το «Λάθος» αποκαταστάθηκε. Οι ακροδεξιοί γύρισαν σε πιο παραδοσιακές πολιτικές «στάνες».

Ένα ΠΑΣΟΚ που δεν έχει λόγο ύπαρξης ως ΚΙΝΑΛ και με στελέχη του να διοικούν σημαντικά Υπουργεία της Κεντροδεξιάς. Λάθος στρατηγική σε όλη την προεκλογική περίοδο.

Το σαμαρικό Μπλοκ στη ΝΔ υπέστη χαρακτηριστική πολιτική υποβάθμιση.

Το καραμανλικό μπλόκ απλώς επιβιώνει διά του χαρτοφυλακίου των Δημοσίων Έργων, όπως δίδαξε ο θείος Κωνσταντίνος και ο πατήρ Αχιλλέας.

Λίνα Μενδώνη - Όλγα Κεφαλογιάννη 1-0

Χάρης Θεοχάρης - Όλγα Κεφαλογιάννη 1-0

Το εκσυγχρονιστικό μπλοκ είναι παρόν στη νέα Κυβέρνηση.

Τα πολιτικά συμπεράσματα

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τη Δευτέρα το απόγευμα συνειδητά και με διαύγεια έκανε τις επιλογές του. Το κυβερνητικό σχήμα φέρει τη σφραγίδα του ιδίου και όχι του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας.

Η διεύρυνση της κυβέρνησής του στον κεντρώο χώρο, ακόμη και με κεντροαριστερές (αν έχουν πια νόημα) αναφορές, είναι ενδεικτική των προθέσεών του. Κυριάκος Πιερακάκης, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, Λίνα Μενδώνη και Χάρης Θεοχάρης ως υπουργοί της κυβέρνησης σηματοδοτούν και στοιχειοθετούν αυτό το άνοιγμα.

Η επάνδρωση των κομβικών υπουργείων είναι απολύτως εξειδικευμένη ανά τομέα. Το Υπουργείο Οικονομικών και το Υπουργείο Ενέργειας και Περιβάλλοντος σε σύνδεση με το Υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής (Μεταρρύθμισης) δίνουν τον βηματισμό. Δηλαδή Σταϊκούρας, Χατζηδάκης και Πιερακάκης.

Η στελέχωση του Νέου Μαξίμου, δηλαδή της νέας έδρας του πρωθυπουργού στο κτίριο της Βασιλίσσης Σοφίας, είναι «γερμανικού τύπου».

Υπάρχει «Προσωπάρχης», ο Γρηγόρης Δημητριάδης, ο απολύτως εξ απορρήτων του Κυριάκου Μητσοτάκη. Υπάρχει «Συντονιστής», ο επίσης της απολύτου εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού Άκης Σκέρτσος. Υπάρχει «Επιτελάρχης», ο καθηγητής Γιώργος Γεραπετρίτης, προσωπικός σύμβουλος του πρωθυπουργού.

Ο νέος κυβερνητικός εκπρόσωπος και άρχων των ΜΜΕ, ο Στέλιος Πέτσας, είναι έμπειρος διαπραγματευτής με ΕΚΤ, ΔΝΤ και Βρυξέλλες, είναι γνώστης των κρίσιμων φακέλων και των «ειδικών θεμάτων», γνωρίζει άριστα τις λεπτές πολιτικές ισορροπίες της νέας κυβέρνησης.

Το νέο Μαξίμου δεν θυμίζει σε τίποτε την «παιδική χαρά» της περασμένης τετραετίας. Δεν υπάρχουν «γραφικοί» ούτε φαίνεται πως θα μπαινοβγαίνουν «παράξενοι τύποι». Τα πράγματα είναι «κανονικά».

Ο Άδωνις Γεωργιάδης ανέλαβε υπουργός στο κρίσιμο Υπουργείο που θα χαρακτηρίζεται στην αμέσως επόμενη περίοδο από τον δημοσιογραφικό τίτλο «Αναμένοντας τις επενδύσεις». Η δικιά του επιτυχία στην απελευθέρωση των επενδύσεων θα είναι το καύσιμο για όλη την κυβέρνηση.

Ο Μάκης Βορίδης από «καραμπόλα διαρκείας» κατέληξε στο Αγροτικής Ανάπτυξης μέσω Υπουργείου Υγείας και κατόπιν Ναυτιλίας.

Η Όλγα Κεφαλογιάννη δεν έπεσε μαχόμενη. Τέθηκε εκτός για παραδειγματισμό. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης «δεν τσίμπησε». Η γνωστή επιχειρηματική οικογένεια μετρά μία σημαντική απώλεια (μετά το ΚΙΝΑΛ).

Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης προετοιμαζόταν για την επιστροφή του στη Κατεχάκη εδώ και πολύ καιρό. Με τη βοήθεια ειδικών και συγκεκριμένων πανεπιστημιακών επεξεργάστηκε το «Δόγμα Εσωτερικής Ασφάλειας» το οποίο καλείται τώρα να υλοποιήσει. Η τοποθέτηση ως Υφυπουργού του Λευτέρη Οικονόμου (πρώην στρατηγού της ΕΛΑΣ) εκλαμβάνεται από ορισμένους ως ρόλος τοποτηρητή στη σκιά του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Άλλοι επιμένουν πως είναι ο ίδιος ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης που ζήτησε την επάνοδο του έμπειρου στρατηγού στην Κατεχάκη.

Τα προβλήματα

Μεγάλος είναι ο προβληματισμός και αναπάντητο το κυρίαρχο ερώτημα για την επιλογή του ηγετικού σχήματος στο Υπουργείο Εξωτερικών. Ούτε ο Νίκος Δένδιας ως Υπουργός ούτε ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης ως υφυπουργός διαθέτουν πείρα στη διαχείριση των φακέλων αυτού του Υπουργείου. Η «ατζέντα» του ΥΠΕΞ είναι βαριά και σχεδόν «ασήκωτη» λόγω των γνωστών εκκρεμοτήτων.

Το δεύτερο μεγάλο ζήτημα αφορά το Υπουργείο Άμυνας. Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ανέλαβε υπουργός από καραμπόλα, «απωθώντας» τον Βασίλη Κικίλια ο οποίος κατέληξε στο Υγείας. Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος προοριζόταν −δικαίως− για το Δικαιοσύνης αφού ήταν και αρμόδιος τομεάρχης στη ΝΔ. Τις ισορροπίες στο Άμυνας καλείται να διαχειριστεί ο στρατηγός Αλκιβιάδης Στεφανής, πρώην Αρχηγός ΓΕΣ. Δύσκολος συνδυασμός υπό τις υφιστάμενες συνθήκες. Τα ζητήματα σε εκκρεμότητα είναι καυτά. Στρατηγική συμφωνία με τις ΗΠΑ, εξοπλισμοί, F35, ένταση σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, εμφύλιος πόλεμος στη Λιβύη με εμπλοκή της Τουρκίας, κλίμα πολέμου στον Περσικό, αστάθεια στην Αλβανία κ.λπ.

Κομβικά ζητήματα

Σε δεύτερο χρόνο αναμένεται να συγκροτηθεί Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας. Επικεφαλής θα τεθεί πολιτικό πρόσωπο μεν, αλλά από τον ακαδημαϊκό χώρο. Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Πρόκειται για μεγάλο θέμα.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης καλείται να επιλέξει τον δικό του Διοικητή της ΕΥΠ. Η επιλογή του προσώπου θα καταδείξει (φανερώσει) τις μύχιες σκέψεις του συστήματος Μητσοτάκη. Μπορεί να υπάρξει και έκπληξη.

Στα άδυτα της Κουμουνδούρου

Η νέα κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλήρως ελεγχόμενη από τον Αλέξη Τσίπρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ μεταλλάσσεται με ταχείς ρυθμούς σε παράταξη της Κεντροαριστεράς. Σε πρώτη φάση ο Τσίπρας διασφάλισε τη στήριξη του Νίκου Φίλη, της αριστερής του πτέρυγας και των «53». Ο φόβος φυλάει τα έρημα. Ο πρώην κομματικός μηχανισμός εξαρθρώθηκε από τις εξελίξεις. Στήνεται νέος μηχανισμός.

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με 31,5% θα είναι ένας ισχυρός πολιτικός πόλος. Αν ο Τσίπρας το παίξει μαχητικός στις Πλατείες, θα απολέσει τους κεντροαριστερούς. Αν δεν επιχειρήσει επάνοδο στην «αριστερή ταυτότητα», θα δυσαρεστήσει την αριστερά του Κυρίου. Διεύρυνση προς τη Σοσιαλδημοκρατία δεν γίνεται με Πλατείες και «Αγανακτισμένους». Τα μαχαίρια θα βγουν στο συνέδριο το οποίο ενδεχομένως να διεξαχθεί μέχρι το τέλος του χρόνου. Μέχρι εκεί και εντός των τειχών. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι παγιδευμένος στον πολιτικό διπολισμό του μεν, αλλά ισχυρός στην Κουμουνδούρου δε. Οι Νίκος Παππάς και Αλέκος Φλαμπουράρης λέγεται πως επιχειρούν να του «υπαγορεύσουν» τη σωστή πορεία που θα πρέπει να ακολουθήσει στο μέλλον. Υπερβολικό ακούγεται. Σχεδόν εξωπραγματικό. Είναι σαν να ζητούν συγχωροχάρτι οι αρχιτέκτονες της ήττας.