Αριστερή Ύβρις και πολιτική Νέμεσις

Ας υποθέσουμε ότι έπαιρναν την εξουσία με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αλλά αμέσως μετά έκαναν μια ωφέλιμη για όλους «κωλοτούμπα». Δηλαδή, συγκυβερνούσαν με το ΠΟΤΑΜΙ ή το ΚΙΝΑΛ ή και με τους δύο επικαλούμενοι τη γνωστή προοδευτική συμμαχία ενάντια στην δεξιά. Υπέγραφαν στα γρήγορα την συμφωνία με τους δανειστές, χωρίς δημοψηφίσματα και capital controls, επικαλούμενοι μια τακτική υποχώρηση προκειμένου να παραμείνουμε στο ευρώ. Έκαναν τις στοιχειώδεις μεταρρυθμίσεις που δήθεν επέβαλαν τα μνημόνια με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνονται ως δικές τους αριστερές αντισυστημικές επιλογές χωρίς να χαλάσουν πολύ τα στοιχειώδη και ήδη αποδεκτά από την κοινωνία έργα των προηγούμενων «μνημονιακών» κυβερνήσεων.

Δηλαδή, να υπερασπίζονταν την καλή δημόσια εκπαίδευση ως τα «ιδιωτικά σχολεία» των φτωχών και να έδιναν αυτονομία στα πανεπιστήμια διαφυλάσσοντας το άσυλο των ιδεών και όχι των παρανόμων. Να διευκόλυναν την επιχειρηματικότητα της μεσαίας τάξης με λιγότερους φόρους και λιγότερη γραφειοκρατία ως κινητήρια δύναμη της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων. Αυτών ντε που κάποια στιγμή θα φέρουν τον σοσιαλισμό. Να εξασφάλιζαν δραστικά κλίμα ασφάλειας στις πόλεις κατατροπώνοντας κάθε είδους παραβατικότητα που βλάπτει πρώτα και κύρια τους αδύναμους και τους μεσαίους. Να απέφευγαν κάθε αναφορά στον εμφύλιο πόλεμο και τον πολιτικό διχασμό ως δείγμα μεγαλοψυχίας και σύνεσης. Να νομοθετούσαν υπέρ της ελεύθερης ενημέρωσης, να υπερασπίζονταν λόγω και έργω την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και να ζητούσαν διακομματική συναίνεση για την «συμφωνία των Πρεσπών». Να άνοιγαν την ΕΡΤ σε όλες τις πολιτικές πτέρυγες χωρίς να προσβάλουν την αισθητική μας. Έστω και για ξεκάρφωμα.

Πολλά από τα προηγούμενα θα μπορούσαν να ήταν άνετα επιλογές της πάλαι ποτέ «ανανεωτικής αριστεράς» και κάποια ίσως και της σημερινής δογματικής. Έτσι θα φλέρταραν με μια 4ετία ακόμα μιας και το πόπολο δεν θα είχε πολλούς λόγους να τους απαρνηθεί. Και ας απέφευγαν τις μεγάλες ξένες επενδύσεις, αυτό το διαχρονικό ταμπού της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και ας μην ψήφιζαν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και ας χαλάρωναν τις φυλακές και ας διόριζαν του κόσμου τους μετακλητούς και ας τα είχαν καλά με την Ιεραρχία και ας έκαναν διακοπές σε σκάφη πλουσίων. Θα φάνταζαν ως μια συνήθη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του Νότου της Ευρώπης. Και ας μην έκαναν παπάδες πουθενά. Ευτυχώς δεν τα έκαναν. Δυστυχώς έκαναν πολύ χειρότερα.

Τα έκαναν όλα, μα όλα, ανάποδα. Γιατί έλκονται από την πανάρχαια δύναμη του κακού; Γιατί είναι άσχετοι αλλά νιώθουν σχετικοί; Γιατί τους τυφλώνει η έπαρση και η ιδεοληψία; Τα έκαναν έτσι ώστε όσοι δεν τους ήξεραν, δηλαδή οι περισσότεροι περιστασιακοί δεξιοί και πασοκογενείς ψηφοφόροι τους να τρομάξουν και κάποιοι να τους εγκαταλείψουν. Όχι μόνο δεν κατήργησαν τον ΕΝΦΙΑ αλλά σκούπισαν το χρήμα από την αγορά, όχι μόνο δεν μας έβγαλαν από την ΕΕ όπως υπαινίσσονταν  αλλά υπέγραψαν με τους εταίρους τα πάντα αβλεπί, όχι μόνο δεν άνοιξαν μόνιμες θέσεις εργασίας στο δημόσιο αλλά έκαναν και όλες τις κοινωνικές παροχές χειρότερες. Ακόμα και την μόνιμη λατρεία τους, το κράτος, το άφησαν χωρίς δημόσιες επενδύσεις, μιας και ήθελαν να κρατήσουν την ανεργία ψηλά για να έχουν δέσμιους κάποιους ψηφοφόρους. Ένα μίγμα κατανοητής κυβερνητικής ασχετοσύνης αλλά και ακατανόητης (;) εμπάθειας προς τους νοικοκύρηδες που τους εμπιστεύτηκαν.

Οι νοικοκύρηδες, που χλευάστηκαν ως νοικοκυραίοι, άκουσαν τους κυβερνήτες να τους λένε: «Τόσα χρόνια σας βλέπαμε από τα άκοπα γραφεία μας, να κοιτάτε τις δουλειές σας, να παλεύετε τίμια για το ψωμί σας, να μεγαλώνετε και να σπουδάζετε τα παιδιά σας και μας τη δίνατε. Μας ενοχλούσατε που ήσασταν προκομμένοι και δημιουργικοί. Σας υφαρπάξαμε την ψήφο μέσα στον πυρετό της κρίσης, γίναμε εξουσία και ήρθε η ώρα να βλασφημήσετε την ώρα και την στιγμή που μας εκλέξατε. Δεν θα σας αφήσουμε να ανασάνετε. Με τους μεγάλους και τους ολιγάρχες θα τα βρούμε, με σας ποτέ. Θα σας εξαφανίσουμε. Και επειδή ξέρουμε ότι είσαστε γενικώς και δημοκράτες μέχρι και την Χρυσή Αυγή θα προστατεύσουμε, όχι σαν τους Σαμαροβενιζέλους που την έχωσαν στην φυλακή. Και επειδή ξέρουμε ότι είσαστε απροστάτευτοι μέχρι και τις φυλακές θα ανοίξουμε αλλά για να βγάλουμε έξω τους χειρότερους εγκληματίες. Και επειδή ξέρουμε ότι σας αρέσει η ησυχία, η ευταξία, η καθαριότητα θα φροντίσουμε να ενισχυθούν οι παντός είδους φαβέλες της παρανομίας για να τα κάνετε πάνω σας».

Ακόμα και μετά την αναπάντεχη καταστροφή στο Μάτι με τους 101 νεκρούς είχαν το θράσος να πάνε και να εγκαλέσουν τους καμένους πολίτες ως αυθαιρετούχους, να τους βάλουν πρόστιμα και να τους απειλήσουν με μπουλντόζες. Ευτυχώς η Ελλάδα γνώρισε και τους πολιτικούς της αριστεράς που ζούσαν μέχρι χτες στο περιθώριο της πολιτικής και τώρα ξέρει τι να αποφεύγει. 

Μετά από όλα αυτά περίμεναν και την ψήφο της μεσαίας τάξης; Και τώρα άλλοι κλαίγονται ότι άθελά τους την αδίκησαν, άλλοι ζητούν ευθύνες εντός του κόμματος και άλλοι διατείνονται ότι οι πολίτες δεν κατάλαβαν τι ψήφισαν. Επειδή δεν ψήφισαν αυτούς. Βλέπεις πίστευαν ότι οι Έλληνες είναι τόσο βλάκες ώστε να μην καταλαβαίνουν τι βλέπουν, να μην ενοχλούνται με ότι βιώνουν, να υποτάσσονται πρόθυμα και να τους ψηφίζουν για να μην έρθει ο φιλελές ο Κούλης και κάνει αξιολόγηση στο δημόσιο. Μην και ανοίξει το εργοτάξιο του Ελληνικού και μας γεμίσει σκόνη και ζοριστούν οι λύκοι που ξεχειμωνιάζουν στα δάση του. Μην και φέρει πέντε μεγάλες επενδύσεις μπας και επιστρέψει κανένα παιδί μας από την Αγγλία ή το Κατάρ. Μην και πλύνει τα πεζοδρόμια και ποτίσει τα πάρκα.

Ή νόμιζαν ότι αυτοί οι αφελείς που τους ψήφισαν για να κάνουν restart στον κοσμαγάπητο «κομμουνισμό με τα λεφτά των άλλων», ήταν όλοι ιδεολόγοι του αριστερού ριζοσπαστισμού, είχαν μεγαλώσει με τις γραφές του Αλτουσέρ και γούσταραν να ζουν επικινδύνως σε ένα διαρκές μπάχαλο. Και έβαζαν τον δυστυχή Τόσκα να συνδιαλέγεται με τις συλλογικότητες για το πώς θα διαλύσουν την Αθήνα. Και άφηναν τις συμμορίες να ληστεύουν τους τουρίστες κάτω από την Ακρόπολη μέχρι που σκότωσαν το παιδί. Γιατί η Αθήνα πρέπει να είναι μια πόλη σε διαρκή επανάσταση. Λες και η βρώμα και η δυσωδία είναι επαναστατικές.

Και ενώ ανέβαζαν τα πορτρέτα του Βελουχιώτη στα γραφεία τους, κατέθεταν λουλούδια στο σκοπευτήριο της Καισαριανής, λάτρευαν τον Τσάβες και τον Μαδούρο, έβλεπαν στον ορίζοντα τον κομμουνισμό να ανατέλλει και δήλωναν άθεοι και ριζοσπάστες, μια χαρά συναγελάζονταν με τον Τραμπ και τις Βρυξέλες, τον Κόκκαλη, τον Μαρινάκη, τον Σαββίδη και την Αγγελοπούλου, τους τσίμπαγε το μάγουλο ο Βαρδής, και τους παραχωρούσε για διακοπές το σκάφος η Παναγοπούλου. Είχαν αναθέσει καθήκοντα σε μια μούρη τον λεγόμενο Μανόλο, ο αρχιεπίσκοπος διόριζε τον υπουργό Παιδείας, οι ακροδεξιοί συνεταίροι μπαινόβγαιναν αλά κάρτ στις ψηφοφορίες της Βουλής, μέχρι που κάποιοι ενσωματώθηκαν και ετοιμάζονται να χτυπήσουν το σφυροδρέπανο tattoo. Το δε πρωθυπουργικό αεροπλάνο το είχαν κάνει ταξί στην διαδρομή Κολιάτσου - Παγκράτι. Αλήθεια, τι απέγινε η Μερσεντές του Βενιζέλου;

Και ήθελαν να διατηρήσουν το ποσοστό τους επειδή μοίρασαν κάτι φραγκοδίφραγκα που ψευδώς τα είπαν 13^η σύνταξη μπας και κοροϊδέψουν τα «γερόντια». Από αυτά που σήκωσε το κράτος από τις τσέπες των πολιτών. Ο κόσμος που παραμένει δίπλα τους τα βλέπει όλα αυτά. Και θυμώνει και φρίττει. Αλλά είτε θυμάται ακόμα τον Αντρέα και την Αυριανή και έχει αντιδεξιά σύνδρομα (ως πότε;) είτε έχει καταπιεί αμάσητη την προπαγάνδα για τον εφιάλτη Μητσοτάκη που θα γκρεμίσει το δημόσιο και θα τα κάνει όλα ιδιωτικά, είτε έχει περιορίσει τον ορίζοντά του στα προεκλογικά επιδόματα του ηγεμόνα. Είτε δεν θέλει να δουλέψει. Βλέπει και το ΚΙΝΑΛ που μετράει με τον χωροβάτη τις ίσες αποστάσεις και σου λέει, βάστα αριστερά μην έρθει η κακή η δεξιά και μας κυνηγάει η ανάπτυξη.

Α! Είναι και κάποιοι από το πάλαι ποτέ ΚΚΕ εσωτερικού που συναισθάνονται το απερίγραπτο χάλι, μιας και είναι κατά κανόνα έντιμοι άνθρωποι, αλλά έλα που περιμένουν την Δευτέρα Παρουσία του ευρωκομμουνισμού και νομίζουν ότι το πνεύμα του Μπερλιγκουέρ τους δοκιμάζει με δαύτους.

Το 23% είναι πολύ και γι’ αυτό θα μειωθεί στις 7 του Ιούλη. Η πολιτική αριστερά ξεθωριάζει επειδή χλεύασε την κοινωνία. Όχι επειδή δεν τα κατάφερε, όχι επειδή είπε ψέματα, όχι επειδή δεν σεβάστηκε, αλλά διότι έφτυσε κατάμουτρα τους πολίτες. Πίστεψε ότι το αυθαίρετο ηθικό πλεονέκτημα έκανε την αλαζονεία της αόρατη. Για όσους την έζησαν και την σπούδασαν μετά την μεταπολίτευση όλα αυτά ήταν αναμενόμενα.

Το κόμμα - ίδρυμα ως χώρος και η ιδεολογία ως αποστολή σωτηρίας του κόσμου διαμορφώνουν μια συλλογική κουλτούρα που οδηγεί αναπόφευκτα στην μισανθρωπία. Η ελληνική κοινωνία δεν έχει ακόμα γνωρίσει όλο της το βάθος.