Οι φαντασιώσεις του ΣΥΡΙΖΑ έδωσαν τροφή σε πολιτικά κόμματα του αριστερού και του δεξιού ακραίου φάσματος, να υποστηρίξουν έναν πολιτικά υποκριτικό ευρωσκεπτικισμό
Αναλόγως με την εποχή και τη χώρα, οι ορισμοί για τον λαϊκισμό διαφέρουν. Όλοι όμως θα συμφωνήσουν σε έναν: ότι επικαλείται το συμφέρον του λαού προς ιδιοτελές όφελος ενός κόμματος ή και ενός μεμονωμένου πολιτικού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο κύριος εκφραστής του λαϊκισμού στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη, κέρδισε στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 δίνοντας δύο εντυπωσιακές και θορυβώδεις υποσχέσεις ενός στρεψόδικου αντιδυτικισμού. Ως αυτόκλητος υπερασπιστής του λαού, υποστήριξε ότι με την άνοδό του στην εξουσία θα τα αλλάξει όλα. ‘Οχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Εδραία ήταν η πεποίθηση των στελεχών του αλλά και μεγάλου μέρους των ψηφοφόρων του, πως το ρεύμα αμφισβήτησης και ανατροπής που εκπροσωπούσε, θα παρέσυρε τα πάντα προς μία νέα πορεία. Τα γεγονότα όμως έχουν διαψεύσει με πάταγο τον ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη και τους ψηφοφόρους του. Φυσικά διέψευσαν και τον κ. Α. Τσίπρα, τον κεντρικό εκφραστή της δημαγωγίας, ο οποίος ξεπέρασε σε λαϊκισμό και αθέτηση υποσχέσεων κάθε άλλον προηγούμενο πολιτικό στην ελληνική πολιτική σκηνή.
Η αλλαγή κανόνων όμως στην πολιτική δεν είναι κάτι απλoϊκό. Οι αριστεροί συνοδοιπόροι του κ. Τσίπρα, αλλά και ο ίδιος φυσικά, δεν έδωσαν σημασία στη ρήση του συντηρητικού Γερμανού πολιτικού Μπίσμαρκ ότι πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Η Ελλάδα, λοιπόν, με την Αριστερή διακυβέρνηση πράγματι άλλαξε, αλλά προς το χειρότερο… Τους πρώτους έξι μήνες με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και την καταστροφική πολιτική του, από καθαρή τύχη η χώρα μας γλίτωσε από μεγάλες και χωρίς επιστροφή περιπέτειες. Τα τέσσερα αυτά χρόνια οι Έλληνες έζησαν την εποχή του μεγάλου ψεύδους. Η κατάσταση αντί να βελτιωθεί, να γίνει καλύτερη για τους πολίτες, άγγιξε την εξουθενωτική μιζέρια. Η Ελλάδα κινδύνευσε –και κινδυνεύει ακόμα – να βυθιστεί πλέον στην «κανονικότητα της μιζέριας». Σε ένα αντιαναπτυξιακό τέλμα αναδιανομής της φτώχειας.
Όσο για την Ευρώπη, φυσικά και δεν ακολούθησε το όποιο ρεύμα έφερνε μαζί του ο ΣΥΡΙΖΑ. Μόνον αριστερά δεν προτίθεται να στρίψει η γηραιά Ήπειρος. Η κεντρική πολιτική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ των πρώτων μηνών για συμμετοχή στην Ευρωζώνη, χωρίς τήρηση των κανόνων της, ήταν μία εξωπραγματική ψευδαίσθηση. Τις λαϊκιστικές επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ ακολούθησαν μόνον εκείνοι που διατηρούν επιφυλάξεις προς την ενωμένη Ευρώπη και αντιτίθενται στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Μόνον όσοι έχουν ως στόχο να καταστρέψουν την Ευρωπαϊκή Ένωση και να γράψουν τη σελίδα τέλους του κοινού νομίσματος. Με τη συνθηματολογία και τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε τη δυνατότητα σε συγκρίσεις με χώρες εχθρικές προς το κοινό ευρωπαϊκό όραμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε και συνεχίζει να είναι κατά κάποιον τρόπο ο καλύτερος χορηγός κι εμπνευστής των ευρωσκεπτικιστών. Δεν υπάρχει πιο απτό παράδειγμα από τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε το μεταναστευτικό. Όταν η πολιτική των ανοιχτών συνόρων οδήγησε ένα τεράστιο αριθμό μεταναστών και προσφύγων να πλημμυρίσουν τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης με αποτέλεσμα να φουντώσουν όλα τα ακροδεξιά, ευρωσκεπτικιστικά κινήματα. Ο Ούγγρος πρωθυπουργός κ. Όρμπαν και οι υποστηρικτές του βρήκαν στις πολιτικές επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ το άλλοθι που αναζητούσαν. Οι φαντασιώσεις του ΣΥΡΙΖΑ έδωσαν τροφή σε πολιτικά κόμματα του αριστερού και του δεξιού ακραίου φάσματος, να υποστηρίξουν έναν πολιτικά υποκριτικό ευρωσκεπτικισμό ο οποίος όμως τείνει δυστυχώς να γίνεται κοινωνικά αποδεκτός.
Η Ευρωπαϊκή ΄Ένωση, όμως, θα είναι πάντα ένας χώρος ελευθερίας. Ένας χώρος δημοκρατίας αλλά και κανόνων. Νόμου, τάξης αλλά και δικαιωμάτων. Άρα ένας φιλελεύθερος οργανισμός. Αυτός ήταν και είναι ο πυρήνας της. Και αυτόν τον πυρήνα οφείλουμε να υπερασπιζόμαστε, όσοι πιστεύουμε σε μια ανοιχτή και φιλελεύθερη Ευρώπη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε και συνεχίζει να είναι κατά κάποιον τρόπο ο καλύτερος χορηγός κι εμπνευστής των ευρωσκεπτικιστών.
Η μάχη κατά της ακροδεξιάς είναι μια μάχη που η Νέα Δημοκρατία μπορεί να δώσει πολύ καλύτερα. Γιατί η κεντροδεξιά είναι το φυσικό ανάχωμα στην ακροδεξιά, αλλά και γιατί η κυβέρνησή της μπορεί να δώσει λύση για λογαριασμό όλης της Ευρώπης στο μεταναστευτικό χτίζοντας εκεί που η σημερινή κυβέρνηση αφήνει μόνο χαλάσματα. Μόνο έτσι η Ελλάδα μπορεί να αποκτήσει αξιοπιστία στην ΕΕ και όχι υλοποιώντας απλώς τις εντολές των συμμάχων ανεξάρτητα από το εθνικό συμφέρον.
Αυτόν το αξιακό και βαθιά πολιτικό πυρήνα της Ευρώπης υποστηρίζει το ισχυρό ψηφοδέλτιό μας για τις Ευρωεκλογές. Σε λιγότερο από έναν μήνα οι Ευρωπαίοι πολίτες θα ψηφίσουμε για το νέο Ευρωκοινοβούλιο. Ο λαϊκισμός θα αναμετρηθεί με τις δυνάμεις που θέλουν την Ευρώπη ενωμένη, με τις δυνάμεις της ελευθερίας, της δημιουργίας και της προόδου. Και είναι απαραίτητο για τη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό να δοθεί ένα σαφές μήνυμα από τους ευρωπαϊκούς λαούς. Το δίλημμα θα είναι ξεκάθαρο. Ή με την πρόοδο και με όσους πιστεύουν σε αποτελεσματικές πολιτικές που πηγαίνουν την Ευρώπη μπροστά, ή με τους λαϊκιστές που ονειρεύονται να επιστρέψουμε στο παρελθόν, σε χρόνια σκοτεινά και επίπονα. Η ιστορία του 20ού αιώνα μας έχει διδάξει ποιος είναι ο δρόμος της ευημερίας και της προόδου. Ας τη μελετήσουμε και ας πράξουμε ανάλογα.
13°
