Ομολογώ πως δεν καταλαβαίνω τη μάλλον οργισμένη αντίδραση του συντρόφου Πολάκη στη μολότοφ που έπεσε στο σπίτι του. Εξ όσων γνωρίζω, η ρίψη μολότοφ αξιολογείται από τον ίδιο και τους συντρόφους του ως πράξη που νομικά δεν θα πρέπει να είναι κάτι περισσότερο από πλημμέλημα, μιας και κανένας, όπως θα έλεγε και ο σύντροφος Κυρίτσης, δεν έχει σκοτωθεί από τέτοιου είδους ενέργειες εδώ και δεκαετίες. Και στο κάτω κάτω, για να επαναλάβω την ιστορική φράση του αφεντικού του Πολάκη και πρωθυπουργού της χώρας: τι κακό έχουν οι μολότοφ;
Πιθανότατα ο σύντροφος Πολάκης, για να συνεχίζουμε βασιζόμενοι στις απόψεις του πρωθυπουργού περί μολότοφ, να κατάλαβε τι κακό έχουν οι μολότοφ τώρα που βρέθηκε από την πλευρά του παραλήπτη, αλλά φοβάμαι πως πια είναι πολύ αργά και οι σύντροφοι θα αναγκαστούν να υποστούν τα αποτελέσματα της συνεχούς δικαιολόγησης των πυρομανών τραμπούκων και της ανοχής (αν όχι διευκόλυνσης) στη δράση τους. Το κακό είναι ότι τα αποτελέσματα αυτά τα υφίστανται και οι άνθρωποι που, σε αντίθεση με τους κυβερνητικούς, αντιλαμβάνονταν από πριν πόσο κακό μπορεί να κάνει η απροθυμία καταστολής των τραμπουκισμών, αλλά έτσι συμβαίνει με τα κράτη. Όταν οι κυβερνήσεις παίζουν με τα σπίρτα, καιγόμαστε όλοι.
Κι από παιχνίδι με σπίρτα ο σύντροφος Πολάκης άλλο τίποτα. Αρκεί να θυμηθούμε τις πολύ πρόσφατες αναρτήσεις του με το καλάσνικοφ στο face το book, για να καταλάβουμε ότι η ρίψη της μολότοφ δεν ήταν τίποτα περισσότερο από την πραγματοποίηση των πολεμικών του ονειρώξεων και κατά συνέπεια οποιαδήποτε διαμαρτυρία μοιάζει εξαιρετικά αντιφατική. Εκτός αν, όταν ποζάρει με τα καλάσνικοφ ο Πολάκης, όταν ο Κυρίτσης δεν θυμάται τους δολοφονημένους και όταν ο Αλέκσης αναρωτιέται για το κακό που έχουν οι μολότοφ, πιστεύουν ότι οι μόνοι που θα υποστούν τις συνέπειες της ρητορικής της βίας και του μίσους θα είναι οι αντίπαλοί τους και οι ίδιοι θα τη βγάλουν καθαρή. Μια ελπίδα μάλλον παράλογη και ανιστόρητη και άρα απολύτως ταιριαστή με την κυβέρνηση της οποίας ο υπουργός εξωτερικών, ο σύντροφος Κατρούγκαλος, όταν ήταν στην αντιπολίτευση, δικαιολογούσε τους τραμπουκισμούς σε βάρος των αντιπάλων του λέγοντας «θεωρώ ότι μερικές φορές η κοινωνία πρέπει να αντιδρά, ακόμα κι αν αυτό είναι έξω από τα θεσμικά όρια». Όταν μάλιστα ο σύντροφος μεγαλοδικηγόρος ρωτήθηκε αν πρέπει ο νόμος να βάζει κάποιο όριο σε αυτή την αντίδραση, είχε πει, με την ορμή που μόνο οι επαναστάτες με τις ποσέτ έχουν, ότι τα όρια τα βάζει η κοινωνία και όχι ο νόμος.
Κατόπιν τούτων (και πολλών ακόμα αντίστοιχων) δεν μπορώ να πάρω στα σοβαρά, ούτε καν να στεναχωρηθώ, όταν υφίστανται επιθέσεις οι άνθρωποι που υπερασπίστηκαν και υπερασπίζονται με λόγια και με έργα κάθε βίαιη ενέργεια που στρέφεται εναντίον των αντιπάλων τους. Προφανώς και σιχαίνομαι τους πυρομανείς τραμπούκους, προφανώς και πιστεύω ότι η θέση τους είναι στη φυλακή, αλλά αρνούμαι να πάρω στα σοβαρά τις διαμαρτυρίες αυτών που υπερασπίζονται τη δράση τους και τους θέλουν ελεύθερους και σας προτρέπω να κάνετε το ίδιο.
Αυτό με το οποίο δεν ξέρω τι πρέπει να κάνουμε είναι οι καταγγελίες του κουμπουροφόρου υπουργού, σύμφωνα με τις οποίες υπεύθυνο για τη μολότοφ στο σπίτι του είναι το «παρακράτος». Με δεδομένο ότι είναι κολλητός του Αλέκση η πιθανότητα να μη γνωρίζει τι σημαίνει η λέξη «παρακράτος» είναι ισχυρή και ως εκ τούτου οι καταγγελίες του πρέπει να μας αφήσουν αδιάφορους. Αν όμως γνωρίζει τι σημαίνει η λέξη, καλό είναι να μην περιορίζεται σε γενικόλογες καταγγελίες, να μη φοβάται και να μας πει ποιοι από την κυβέρνηση κρύβονται πίσω από τη μολότοφ. Διαφορετικά ας αγοράσει ένα λεξικό. Και μετά ας αγοράσει κι ένα δρεπάνι, γιατί, όπως θα κατάλαβε και ο ίδιος, ήρθε η ώρα οι σύντροφοι να θερίσουν τη σπορά τους. Και μπράβο τους.
Υ.Γ. Επειδή βλέπω ότι πολλοί μιλούν για προβοκάτσια, να πω ότι προφανώς από τόσο αδίστακτους ανθρώπους τα περιμένεις όλα. Όμως, οι θεωρίες συνωμοσίας δεν είναι τρόπος να ζεις και να σκέφτεσαι, ειδικά όταν η πραγματικότητα είναι έτσι κι αλλιώς τόσο επιβαρυντική για τον Αλέκση και τη συμμ.. την ωραία του παρέα.
8°
