Ομολογώ πως δεν περίμενα από την πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ (μτφ. ΠΑΣΟΚ+Απόστολος Πόντας) τόση ειλικρίνεια σε σχέση με το ποιον των στελεχών του. Είχα συνηθίσει τους προέδρους που προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα κόμματά τους αποτελούνται από στελέχη που δεν εξαγοράζονται και δεν ανταλλάσσουν τις απόψεις τους με θέσεις εξουσίας. Είχα συνηθίσει τους ηγέτες που εξυμνούν το ήθος και τη συνέπεια των υφισταμένων τους.
Με λίγα λόγια, είχα συνηθίσει στα ψέματα και η αφοπλιστική ομολογία της Φώφης σύμφωνα με την οποία αρκετά στελέχη του ΚΙΝΑΛ έχουν μια κάπως ελαστική ηθική και είναι έτοιμα να εγκαταλείψουν το κίνημα στην πρώτη καλή ευκαιρία, όσο να ‘ναι με εξέπληξε, προφανώς ευχάριστα. Να, επιτέλους, μια έντιμη αρχηγός, σκέφτηκα. Να κάποια που δεν κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της και βάζει πάνω από το κομματικό συμφέρον την αλήθεια ή τουλάχιστον καταλαβαίνει πως όταν ο κόσμος το ‘χει βούκινο εσύ δεν χρειάζεται να κρατάς κρυφό το καμάρι σου.
Σε περίπτωση που αναρωτιέστε πότε η συντρόφισσα πρόεδρος τα έκανε όλα αυτά, πότε, δηλαδή, ομολόγησε ότι αρκετά στελέχη του ΚΙΝΑΛ είναι έτοιμα να εγκαταλείψουν το κίνημα αρκεί να υπάρχουν τα κατάλληλα ανταλλάγματα, θα σας πω πως το λέει εδώ και μέρες και το λέει συνεχώς. Μπορεί από διακριτικότητα και ευγένεια να μην το λέει ευθέως, αλλά η σαφήνεια με την οποία το υπονοεί δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολιών.
Και εξηγώ για όσους δεν μπορούν να πιάσουν ούτε τα πιο φανερά υπονοούμενα:
Εδώ και κάποιες μέρες η συντρόφισσα Φώφη φωνάζει πως είναι σε πόλεμο με τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή το κόμμα του Αλέκση προσπαθεί να λεηλατήσει το Κίνημα Αλλαγής και την αυτοαποκαλούμενη «προοδευτική» παράταξη. Την ακούω να μιλάει για σκοτεινά σχέδια του Μαξίμου που σκοπό έχουν την στελεχιακή αποδυνάμωση του ΚΙΝΑΛ. Την ακούω να στέλνει προειδοποιήσεις σ’ αυτούς που έχουν βάλει στο μάτι (με την καλή έννοια) τους κιναλίτες συντρόφους. Και συμπεραίνω.
Αν η συντρόφισσα Φώφη πίστευε ότι ηγείται στελεχών εντίμων, αν πίστευε ότι το ΚΙΝΑΛ αποτελείται από ανθρώπους υπεράνω ανταλλαγμάτων, δεν θα την ένοιαζε καθόλου ο οποιοσδήποτε συριζαϊκός σχεδιασμός και σίγουρα δεν θα ξεκινούσε κανέναν πόλεμο (τη λέξη «πόλεμος» τη χρησιμοποίησε η ίδια και την επανέλαβε και ο σύντροφος Λοβέρδος). Το πολύ πολύ να έλεγε στους παρατρεχάμενους του Αλέκση να μην κουράζονται γιατί τα στελέχη του ΚΙΝΑΛ ούτε εξαγοράζονται, ούτε παρασύρονται. Φυσικά, πάντα θα υπήρχε η περίπτωση ένας ή δύο να πάνε προς κυβέρνηση μεριά, αλλά αυτό θα ήταν μάλλον ευχής έργο για το κίνημα καθώς κανείς δεν θέλει να συνυπάρχει με αριβίστες υποκριτές.
Μόνο που, όπως φαίνεται, η συντρόφισσα Γεννηματά φοβάται πως στο κόμμα της οι αριβίστες υποκριτές είναι πολύ περισσότεροι από ένας ή δύο. Και αυτό την κάνει να φοβάται και να διαμαρτύρεται. Και εμμέσως να ομολογεί ότι καθόλου δεν μπορεί να εγγυηθεί για το ήθος και την εντιμότητα των ανθρώπων των οποίων ηγείται.
Νομίζω πως δεν χρειάζεται να τονίσω πως το ότι η συντρόφισσα πρόεδρος κάνει, έστω και εμμέσως, αυτές τις αποκαλύψεις την τιμά. Αυτό που δεν την τιμά καθόλου είναι το ότι, παρά την αμφιβολία που έχει για την εντιμότητα των στελεχών της (στο κάτω-κάτω ΠΑΣΟΚ είναι οι άνθρωποι), επιμένει να μας καλεί να τα ψηφίσουμε. Και μπράβο της.
