Η Ευρώπη αναδύει οσμές αποσύνθεσης. Είναι ενδεικτικό της παρακμιακής πορείας της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών το ότι οι CEO των μεγάλων γερμανικών βιομηχανιών επέλεξαν να συναντήσουν κατ’ ιδίαν τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ (κατά δική του προτροπή) παρά να αναμένουν τη θεσμική επίλυση του ζητήματος του εμπορικού πολέμου και των επιβεβλημένων δασμών από τις ΗΠΑ προς την Κομισιόν.
Στο Παρίσι ο Εμανουέλ Μακρόν προσπάθησε να αναδιπλωθεί. Η πολιτική και επιχειρηματική ελίτ τον προειδοποίησαν. Η κοινωνική οργή και όχι οι διαδηλωτές είναι ο πραγματικός κίνδυνος που ελλοχεύει για τους έχοντες και κατέχοντες εξουσία και πλούτο στη Γαλλία. Οι δημοσκόποι καταμέτρησαν αυτή την κοινωνική οργή. Όπως με σαφήνεια σημειώνει και ο CEO της εμβληματικής δημοσκοπικής εταιρείας IPSOS, Brice Teinturier, η κοινωνική οργή έχει μετρηθεί από τους ειδικούς και όχι μόνο κατά την τελευταία περίοδο αλλά κατά την τελευταία δεκαετία. Με άρθρο του στην εφημερίδα «Le Monde» ο Teinturier επί της ουσίας, ως εκπρόσωπος των ελίτ, προειδοποιεί τον πρόεδρο της Γαλλίας για τις επερχόμενες δυσκολίες.
Στη Γαλλία 9 εκατομμύρια πολίτες (μία Ελλάδα, δηλαδή) ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Από αυτούς 2 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα των 400 ευρώ. Ο Εμανουέλ Μακρόν στο διάγγελμά του δεν αναφέρθηκε σε αυτό το ποσό. Δεν θα υπάρξει καμία αύξηση.
Εν μέσω αυτού του κλίματος ανησυχίας, παρακμής και αποσύνθεσης εντάσσονται και οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας. Όλα είναι αλληλένδετα και αλληλοεξαρτώμενα. Η Ελλάδα την επαύριον της Πρωτοχρονιάς εισέρχεται ανεπιστρεπτί σε προεκλογική περίοδο. Τέλειωσαν τα ψέματα ή μάλλον οι καμουφλαρισμένες αλήθειες, τόσο για την κυβέρνηση όσο και για την αντιπολίτευση.
Τα δύο σενάρια
Στο Μαξίμου, την Κουμουνδούρου και την Πειραιώς έχουν βάλει κάτω δύο σενάρια με συμπληρωματικές παραμέτρους.
1ο σενάριο: Η ΠΓΔΜ εγκρίνει και επίσημα τη Συμφωνία των Πρεσπών στις 15 Ιανουαρίου. Η ελληνική κυβέρνηση έως τα τέλη Φεβρουαρίου οφείλει να φέρει τη συμφωνία προς επικύρωση στη Βουλή. Οι ΑΝΕΛ αποσύρονται. Η συμφωνία επικυρώνεται με τις ψήφους ανεξάρτητων βουλευτών, με δύο ή τρεις ψήφους βουλευτών των ΑΝΕΛ και με ορισμένες ψήφους βουλευτών του Ποταμιού. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, όσα ακούγονται περί αλλαγής της στάσης του Σταύρου Θεοδωράκη στο συγκεκριμένο ζήτημα δεν απηχούν την αλήθεια. Ωστόσο το νέο στοιχείο στην υπόθεση αφορά την πίεση που ασκεί ο πρόεδρος του Ποταμιού ώστε αμέσως μετά την επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών να εξαγγελθούν εκλογές.
Α΄ παράμετρος: Η κυβέρνηση διατηρεί τη δεδηλωμένη έως τη διεξαγωγή των εκλογών τον Μάιο σε δύο διαφορετικές Κυριακές. Την πρώτη στις 19 Μαΐου με τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών και του 1ου γύρου των Αυτοδιοικητικών. Τη δεύτερη την Κυριακή 26 Μαΐου με τη διεξαγωγή των Ευρωεκλογών και του 2ου γύρου των αυτοδιοικητικών.
Σε αυτή την περίπτωση ο Αλέξης Τσίπρας προβαίνει σε σαρωτικό ανασχηματισμό εκλογικού σχεδιασμού. Τα πρωταγωνιστικά πρόσωπα αναφέρονται παρακάτω.
Β΄ (ανεξάρτητη) παράμετρος: Ο πρωθυπουργός και η ηγετική ομάδα του εκτιμώντας τα δεδομένα των δημοσκοπήσεων από τις 15 Ιανουαρίου έως τις 15 Φεβρουαρίου αποφασίζουν να προσφύγουν στις κάλπες εντός του Μαρτίου. Αυτή την περίοδο ασκούνται ιδιαίτερες πιέσεις στην Κουμουνδούρου και το Μαξίμου προς αυτή την κατεύθυνση. Η παράμετρος αυτή για να υιοθετηθεί προϋποθέτει πως η επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών θα είναι απολύτως δεδομένη. Σε αυτή την περίπτωση δεν πραγματοποιείται μείζων ανασχηματισμός.
2ο σενάριο: Η επικύρωση της Συμφωνία των Πρεσπών για κάποιους λόγους δεν επιτυγχάνεται. Το κλίμα στην κοινωνία και τη Βουλή είναι απολύτως αρνητικό. Η κυβέρνηση κατορθώνει να επιβιώσει για λίγες εβδομάδες έως τη διεξαγωγή εκλογών τον Μάιο.
Η περιγραφή των ως άνω τάσεων καταλήγει τελεσιδίκως στο ότι διαγράφεται από τον πολιτικό ορίζοντα το ενδεχόμενο διεξαγωγής των εκλογών κατά τη λήξη της κυβερνητικής θητείας, δηλαδή το επόμενο φθινόπωρο.
Το πολιτικό σκηνικό και οι υπόγειες διεργασίες
Με το βλέμμα στραμμένο στην Ιταλία λόγω οικονομικών δεδομένων και στη Γαλλία λόγω κοινωνικοπολιτικών δεδομένων, το Μαξίμου επιχειρεί έως τα μέσα Φεβρουαρίου να κλείσει ανοιχτά μέτωπα και να διασφαλίσει συμμαχίες.
Έγκυρες και διασταυρωμένες πληροφορίες αναφέρουν πως από το Μαξίμου και ιδιαίτερα από το λεγόμενο «desk Flabouraris» περνούν το τελευταίο διάστημα όλοι οι μείζονος σημασίας επιχειρηματίες ή εκπρόσωποι ζωτικών οικονομικών συμφερόντων. Μεταξύ τους και νεόκοποι ή μεσόκοποι εκδότες και καναλάρχες. Στόχος η διευθέτηση αιτημάτων ή και σημαντικών συμφωνιών. Όλα τα παραπάνω εξελίσσονται ανεξάρτητα από την πολιτική ρητορική που υιοθετείται.
Παράλληλα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος που διασφαλίζει τη στήριξη βασικών παραγόντων του διεθνούς παράγοντα. Ο αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα διαδραματίζει μείζονα ρόλο προς αυτή την κατεύθυνση. Ωστόσο οι ίδιες πηγές αναφέρουν επιπροσθέτως πως οι εκπρόσωποι του διεθνούς παράγοντα καλλιεργούν με ένταση και σύστημα τις σχέσεις τους με στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ορισμένα εκ των οποίων «κατοικοεδρεύουν κυριολεκτικώς και όχι μεταφορικώς» στα σαλόνια των σημαντικών δυτικών σαλονιών στην Αθήνα.
Η πιθανή εμπλοκή
Τόσο η κυβέρνηση όσο και η Νέα Δημοκρατία επιθυμούν να «παίξουν» εκ του ασφαλούς με την υπόθεση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Η κυβέρνηση θέλει να περάσει ανώδυνα η επικύρωση, διότι έχει δεσμευθεί έναντι των διεθνών εταίρων της χώρας. Η Νέα Δημοκρατία, παρά την εθνικιστική ρητορική που έχει υιοθετήσει, επιθυμεί και αυτή να «περάσει» η επικύρωση με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ώστε να μη χρειαστεί να διαχειριστεί την «καυτή πατάτα» μετεκλογικά. Ο κ. Μητσοτάκης είναι σε θέση να γνωρίζει πως ΝΑΤΟ και ΕΕ επιθυμούν πάση θυσία αυτή την επικύρωση. Αν παρ’ ελπίδα η Νέα Δημοκρατία κληθεί να διαχειριστεί το ζήτημα τότε, ο κ. Μητσοτάκης θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση. Ούτε ψύλλος στον κόρφο του.
Όμως επειδή το πολιτικό κλίμα διαθέτει απρόβλεπτες παραμέτρους, στη Νέα Δημοκρατία επιδιώκεται να βρεθεί «διάδρομος διαφυγής». Ενοχλεί αφάνταστα την Πειραιώς το γεγονός ότι με διαρροές επιδιώκεται να πιεστεί ο Σταύρος Θεοδωράκης ώστε να μην ψηφίσει τελικά τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Δυτικοί πρέσβεις αλλά και έγκυροι ειδικοί έχουν προειδοποιήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη πως μία απόρριψη από τη Βουλή των Ελλήνων της Συμφωνίας των Πρεσπών θα άνοιγε αμέσως τις «εκκρεμείς υποθέσεις» στα δυτικά Βαλκάνια, την ώρα μάλιστα που η ουκρανική κρίση βρίσκεται σε μία δύσκολη φάση. Για παράδειγμα, οι ξένοι διπλωμάτες έχουν εξηγήσει με κάθε λεπτομέρεια στον κ. Μητσοτάκη πως μία αναβίωση των ανταγωνισμών στη Δυτική Βαλκανική θα προκαλούσε ανάφλεξη του «Αλβανικού» όχι μόνον ως προς τον παράγοντα Κοσσυφοπέδιο, αλλά και ως προς την ήδη προβληματική και αιωρούμενη σχέση Αθήνας - Τιράνων. Πόσο δε μάλλον που η πρόσφατη επίσκεψη του κ. Μητσοτάκη στη Σερβία μπορεί να εκληφθεί ως «μονομερής προτίμηση» προς το Βελιγράδι.
Ο σημερινός αρχηγός της ΝΔ θα μπορούσε βεβαίως να ζητήσει τη συνδρομή της Ντόρας Μπακογιάννη της οποίας η εμπειρία θα ήταν χρήσιμη, αλλά όλα κατατείνουν στο συμπέρασμα πως η πρώην υπουργός Εξωτερικών δεν λαμβάνει μέρος σε εσωκομματικές διαδικασίες με ό,τι αυτό σημαίνει ή… συνεπάγεται.
Σύμφωνα τώρα με τον σχεδιαζόμενο ανασχηματισμό περί τον επόμενο Φεβρουάριο και με δεδομένο ότι το τελευταίο ανάλογο εγχείρημα περισσότερο θόλωσε παρά ξεκαθάρισε το τοπίο και εντός του ΣΥΡΙΖΑ, τα βασικά του στοιχεία αφορούν τα εξής πρόσωπα. Την τοποθέτηση ενός υπουργού Εξωτερικών, την απομάκρυνση του κ. Κατρούγκαλου (πάει μάλλον για ευρωβουλευτής) και την ανάληψη καθηκόντων ΥΠΕΞ ενδεχομένως από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, όστις και το επιθυμεί σφοδρώς, και όχι τον Γιάννη Ρουμπάτη, ο οποίος επίσης το επιθυμεί σφόδρα. Αναγκαία και η τοποθέτηση ενός προσώπου στο Υπουργείο Οικονομικών που θα σηματοδοτεί κάτι το χειροπιαστό. Ήδη οι διαφαινόμενες καραμπόλες από τα παραπάνω και μόνο υπόσχονται συγκινήσεις.
6°
