Όταν η αποστασία στηρίζει την κυβέρνηση της Αριστεράς, τότε είναι καθαγιασμένη. Ένας από δω, ένας από κει, βγαίνουν οι 151 για την κυβερνητική πλειοψηφία!
Τον Δεκέμβριο του 2014, η ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη. Από την εκλογή ή όχι του Σταύρου Δήμα εξαρτιόταν αν η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου θα ολοκλήρωνε τη θητεία της και θα βγαίναμε από το 2ο Μνημόνιο ή αν η χώρα θα οδηγείτο σε εκλογές. Όλοι «μετρούσαν κεφάλια». Ο τάδε θα ψηφίσει, ο δείνα το σκέφτεται, ο τρίτος θα προτιμήσει την αποχή...
Το κλίμα ήταν το πιο τοξικό των τελευταίων χρόνων. Βουλευτές των ΑΝΕΛ κατήγγελαν απόπειρες εξαγοράς, εθνικοί προπαγανδιστές επικαλούνταν ηχητικό υλικό, πρωτοσέλιδα έκαναν λόγο για βαλίτσες και ποσά. Σε αυτή την ατμόσφαιρα ακόμη και κάποιοι που σκέφτονταν να ψηφίσουν τον Σταύρο Δήμα προκειμένου να συμπληρωθούν οι 180, να τελειώνουμε με το 2ο Πρόγραμμα και να μη μπει η χώρα σε περιπέτειες, δεν το έκαναν αναλογιζόμενοι την κατακραυγή του τότε αντιμνημονιακού εσμού, περι προδοτών, πουλημένων, αποστατών κλπ. Θυμάμαι βουλευτή που είχε αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ να διαβεβαιώνει από τηλεοράσεως προσωπικά τον Π. Σκουρλέτη ότι δεν θα ψήφισει Δήμα, παρότι δεν ήθελε ανατροπή της κυβέρνησης.
Οταν η αποστασία στηρίζει την κυβέρνηση της Αριστεράς, τότε είναι καθαγιασμένη. Γίνεται για καλό σκοπό. Κι όταν ο σκοπός είναι καλός, κάθε μέσον πρέπει να τίθεται στην υπηρεσία του
Σήμερα, με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών, έχει επανέλθει στο προσκήνιο το ενδεχόμενο πτώσης της κυβέρνησης σε περίπτωση που (λέμε τώρα...) οι ΑΝΕΛ αποσύρουν την υποστήριξή τους. Όμως αυτή τη φορά στην εξουσία είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, της αριστεράς και της προόδου. Με το πιο φυσιολογικό ύφος του κόσμου, λοιπόν, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μιλάει για κυβερνητική πλειοψηφία που μπορεί να σχηματισθεί, όχι από τη στήριξη κάποιου κόμματος γιατί τέτοιο δεν υπάρχει, αλλά από σκόρπιους βουλευτές κομμάτων. Από κάποιους, δηλαδή, που εκλέχτηκαν με τη σημαία άλλου κόμματος για να εκπροσωπήσουν τους ψηφοφόρους της περιφέρειάς τους στη Βουλή, αλλά ξαφνικά θα βρεθούν στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και οι ψηφοφόροι θα μείνουν «μπουκάλα»! Αλλά ούτε γάτα, ούτε ζημιά!
Ψιλά γράμματα για εκείνους που είχαν κάνει κάποτε σημαία το «ηθικό πλεονέκτημα» πριν χαθεί κάπου ανάμεσα στο Μάτι, στη Μάνδρα, στις κάλπικες υποσχέσεις και στα ρουσφέτια κάθε είδους. Τώρα όλα ανάγονται σε απλούς αριθμητικούς υπολογισμούς. Ο ένας από δω, ο άλλος από κει, ορίστε βγαίνουν 151.
Μια κυβέρνηση, δηλαδή, η οποία θα στηρίζεται από αποστάτες διαφόρων χώρων αλλά η ιδέα και μόνον δεν προκαλεί, δεν ξεσηκώνει θύελλα αντιδράσεων, δεν δημιουργεί πρωτοσέλιδα περί αποστασίας. Φαντασθείτε στην κυβέρνηση να ήταν η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ και στην αξιωμαική αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ, τι θα γινόταν! Θα είχαν ξεσηκωθεί και οι πέτρες. Η Πλατεία Συντάγματος θα ήταν γεμάτη από «αγανακτισμένους», μεγάλα πλακάτ με φωτογραφίες των αποστατών θα υψώνονταν, κρεμάλες θα ανέμιζαν στον αέρα και διευθύνσεις σπιτών και αριθμοί αυτοκινήτων θα «έκαναν βόλτες» στο διαδίκτυο.
Αλλά, είπαμε. 'Οταν η αποστασία στηρίζει την κυβέρνηση της Αριστεράς, τότε είναι καθαγιασμένη. Γίνεται για καλό σκοπό. Κι όταν ο σκοπός είναι καλός, κάθε μέσον πρέπει να τίθεται στην υπηρεσία του.
Η Ελλάδα κατέχει μία θλιβερή πρωτιά: ενώ το ποσοστό του πληθυσμού που βρίκεται στο στατιστικό όριο της φτώχειας υπολογίζεται στο 18,9 για το 2023, το 67% των ερωτηθέντων θεωρούν εαυτούς φτωχούς
11°
