Παύλος Γερουλάνος: «Οραματίζομαι έναν Δήμο Αθηναίων στο πλευρό κάθε πολίτη»

Στοίχημα «όχι για να “κατακτήσουμε” τον Δήμο της Αθήνας, αλλά για να φτιάξουμε μαζί από την αρχή τον Δήμο των Αθηναίων» βάζει από σήμερα ο Παύλος Γερουλάνος, ανακοινώνοντας την υποψηφιότητά του στον πρώτο δήμο της χώρας. Στόχος, να γίνει η Αθήνα «μια πόλη σύμμαχος απέναντι στον παραλογισμό της κεντρικής πολιτικής εξουσίας που επιμένει να μας βάζει τον έναν απέναντι στον άλλον».

Ας ξεκινήσουμε την κουβέντα μας με την απόφασή σας να είστε υποψήφιος στον μεγαλύτερο δήμο της χώρας. Τι ήταν αυτό που σας παρακίνησε;
Η αγωνία μου να σταματήσει η αιμορραγία των παιδιών μας σε πόλεις του εξωτερικού, η οργή μου κάθε φορά που ακούγεται η φράση «αυτό δεν είναι δική μας αρμοδιότητα» και η βαθιά μου πίστη ότι οι λύσεις στα προβλήματα της Αθήνας βρίσκονται ανάμεσά μας, φτάνει να καθίσουμε γύρω από το ίδιο τραπέζι και να συνεργαστούμε για να πετύχουμε κοινούς, δικούς μας στόχους. Το πρώτο από τα τρία είναι και προσωπικό στοίχημα διότι βλέπω την πόλη πλέον μέσα και από τα μάτια των δύο κοριτσιών μου. Η εγκληματικότητα και η ανασφάλεια, η καθαριότητα και η υποβάθμιση του δημόσιου χώρου, είναι ζητήματα επείγοντα. Εκεί υπάρχουν επεξεργασμένες λύσεις που πρέπει να δοκιμαστούν και να εφαρμοστούν. 

Υπάρχουν όμως άλλα προβλήματα που θα χρειαστούν τη συμβολή και τη φαντασία όλων… Συμφωνώ. Στην άλλη άκρη της Αττικής, στο παλιό αεροδρόμιο, θα χτιστεί μια νέα, πλασματική Αθήνα που, αν δεν κάνουμε κάτι, θα τραβήξει όλους όσοι κουράστηκαν να ζουν με τα προβλήματα του κέντρου, αφήνοντας την Αθήνα ένα αστικό κουφάρι, πρωτεύουσα του Airbnb – μια Αθήνα χωρίς Αθηναίους. Μπορούμε να ανατρέψουμε αυτή την πορεία μόνο αν αξιοποιήσουμε σε κάθε γειτονιά τη γνώση που υπάρχει ανάμεσά μας. Από την Ακαδημία του Πλάτωνα μέχρι το Λύκειο του Αριστοτέλη, αν αναδείξουμε κάθε τι που κάνει τη γειτονιά μας ιδιαίτερη, κάθε τι πάνω στο οποίο μπορούμε να επενδύσουμε για να διασφαλίσουμε τη συλλογική μας πρόοδο. Μια πόλη με τέτοιο πλούσιο παρελθόν μπορεί να έχει ένα θαυμάσιο μέλλον, μόνο αν το χτίσουμε συνεργατικά. 
  
Πάντως οι καιροί είναι δύσκολοι για εμπλοκή στα αυτοδιοικητικά στις μέρες μας. Πενιχρά οικονομικά, θα έλεγα σε βαθμό απελπισίας. Αυτό δεν σας φοβίζει;
Πολλές φορές στη ζωή μου βρέθηκα μπροστά σε προκλήσεις όπου χρειάστηκε να καταφέρουμε περισσότερα με λιγότερα. Τη δεκαετία του ’90, όταν, αναλαμβάνοντας τη διοίκηση των Ιχθυοτροφείων Κεφαλονιάς, μαζί με τους εργαζόμενους σώσαμε την εταιρεία από σίγουρη πτώχευση. Και πάλι, μερικά χρόνια αργότερα, όταν με τους εργαζόμενους στο υπουργείο και στους εποπτευόμενους φορείς με πολύ λιγότερους πόρους κάναμε πολύ μεγαλύτερο έργο. Η ανάκαμψη, για παράδειγμα, του ελληνικού τουρισμού από το 2010, μέσα στην κρίση, έγινε με ελάχιστους πόρους κι επειδή συνεργαστήκαμε όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, όχι επειδή συνεχίσαμε τη σπατάλη στις διαφημιστικές καμπάνιες. 

Συνεπώς υπάρχει λύση;
Η λογική του «ξοδεύω σαν να μην υπάρχει αύριο» ή, από την άλλη, του «λουκέτου» και του «μαύρου» είναι το πιο εύκολο καταφύγιο για έναν πολιτικό. Το δύσκολο είναι να βρεις τρόπο να αποδώσεις αξία σε κάτι που έχεις στα χέρια σου. 

Εύκολο να το λες, δύσκολο να γίνει. Πώς θα γίνει αυτό κατορθωτό;
Πρωτίστως δίνοντας αξία στους ανθρώπους που καλούνται να λύσουν το πρόβλημα. Μετά, εμπνέοντάς τους να δώσουν και εκείνοι αξία στο λειτούργημά τους, στο σκοπό της υπηρεσίας που στελεχώνουν. Και τέλος, αναζητώντας και δημιουργώντας τις συνέργειες που μπορούν να πολλαπλασιάσουν την αποτελεσματικότητα όλων μας.
 
Κατεβαίνετε με τη στήριξη του ΚΙΝ.ΑΛ. Είναι αρκετό αυτό για να δώσετε τη μάχη; Έχετε την πρόθεση να ζητήσετε ευρύτερη στήριξη; Ποια ονόματα «παίζουν»;
Κατεβαίνω για να κερδίσω τη στήριξη των πολιτών της Αθήνας. Όχι για να «κατακτήσουμε» τον Δήμο της Αθήνας αλλά για να φτιάξουμε μαζί από την αρχή τον Δήμο των Αθηναίων. Έναν δήμο που έχει στο επίκεντρό του τον άνθρωπο, αυτόν που ζει, εργάζεται και μεγαλώνει τα παιδιά του στην πόλη μας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να χαράξουμε μαζί πολιτικές, όχι με γνώμονα μόνο τις υπηρεσίες του δήμου αλλά την ολοκληρωμένη εμπειρία του πολίτη. Με ένα σχέδιο και μια ομάδα «από κάτω προς τα πάνω», ένα σχέδιο και μια ομάδα που θα προέρχεται από εμάς και θα απαντάει στις δικές μας προκλήσεις. Με αυτό το σχέδιο και αυτή την ομάδα θα ζητήσουμε τη στήριξη κάθε ατόμου, κάθε πολιτικού φορέα και κάθε συλλογικότητας που συμφωνεί και θέλει να συμβάλει. 
 
Ποιο είναι το όραμά σας για την αναγέννηση της πρωτεύουσας, που είναι αλήθεια ότι δοκιμάζεται ακόμα σκληρά από την κρίση;
Όραμά μου είναι μια πόλη με μια δημοτική αρχή που δεν περιμένει τον πολίτη να της ζητήσει βοήθεια αλλά βρίσκεται η ίδια στο πλευρό του, σε κάθε του βήμα στην επαφή του με την καθημερινότητα. Μια πόλη σύμμαχο απέναντι στον παραλογισμό της κεντρικής πολιτικής εξουσίας που επιμένει να μας βάζει τον έναν απέναντι στον άλλο. Μια πόλη συμφιλιωμένη, που χτίζει το δικό της αύριο. Αυτή η πόλη δεν είναι υπόθεση ενός, είναι υπόθεση όλων μας αρκεί να το πιστέψουμε πως η δύναμη είναι στα χέρια μας. Και όπου δεν είναι, πάλι στο χέρι μας είναι να τη διεκδικήσουμε.  Έτσι θα φτιάξουμε μια πόλη στην οποία θα θέλουν να ζουν τα παιδιά μας. Μια πόλη στην οποία θα επενδύουμε τις οικονομίες μας με ασφάλεια και προοπτική που θα στηρίζει τα προϊόντα της δημιουργίας μας. Μια πόλη που θα προστατεύει κάθε αδύναμο πολίτη της με ολοκληρωμένα προγράμματα που διασφαλίζουν μια πορεία απεξάρτησης κι επανένταξης. Με καθαρούς και ανοιχτούς δημόσιους χώρους για τους επισκέπτες της. Μια πόλη με εμπιστοσύνη και ανθρωπιά.
 
Ο κ. Καμίνης αποσύρεται αλλά σας στηρίζει. Θα ήθελα τη γνώμη σας για τη θητεία του. Απολύτως αναγκαία για την εποχή της. Κληρονόμησε μια Αθήνα χρεοκοπημένη μετά από 25 χρόνια δεξιάς διακυβέρνησης, κι έβαλε τάξη στα οικονομικά της. Μέσα στη χειρότερη κρίση που χτύπησε τη χώρα μας από τη μεταπολίτευση και μετά, έσκυψε πάνω στα προβλήματα των πιο αδύναμων συμπολιτών μας κι έδειξε ένα άλλο ήθος στο πώς αντιμετωπίζουμε το συνάνθρωπό μας. Προς τιμήν του είναι ο πρώτος που αναδεικνύει τα προβλήματα που ζούμε όλοι μας στην καθημερινότητά μας, όπως στην καθαριότητα, την ασφάλεια και την ανομία, κι έχω την αίσθηση ότι θα παλέψει μέχρι τέλους για να αφήσει πίσω του έργο και εκεί. Δική μας δουλειά τώρα είναι να σχεδιάσουμε τη συλλογική μας εξέλιξη και να μην επιτρέψουμε ποτέ ξανά τη σπατάλη και τη χρήση του δήμου μας για προσωπικές και κομματικές ατζέντες. 
 
Θα σας πω δύο ονόματα που «έπαιξαν» ή «παίζουν» ως αντίπαλοι στον δήμο: Μπακογιάννης, Πατούλης. Το σχόλιό σας;
Δεν σχολιάζω πολιτικούς προσωπικά. Θα πω μόνο ότι οι διεργασίες που παρακολουθούμε στη Νέα Δημοκρατία όλο αυτό το διάστημα δεν τιμούν τον πολιτικό κόσμο. Αναδεικνύουν μια νοοτροπία φεουδαρχών που τσακώνονται για το ποιος θα μας «κάτσει στο κεφάλι» και μας θυμίζουν το χειρότερο πρόσωπο μιας πολιτικής τάξης που έχει απορρίψει ο πολίτης. Απέδειξαν για ακόμη μια φορά πως το μόνο που πραγματικά τους απασχολεί είναι το αλισβερίσι πολιτικών αξιωμάτων και σε καμία περίπτωση οι ανάγκες της πόλης και οι ανησυχίες όλων μας που ζούμε και δουλεύουμε εδώ.

 
Κάνατε ήδη αναφορά στην κεντρική εξουσία. Πώς κρίνετε τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στην αυτοδιοίκηση;
Τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση αντιμετωπίζουν την αυτοδιοίκηση απαξιωτικά. Μιλάμε για δύο πατερναλιστικά κόμματα που πιστεύουν ότι οι λύσεις θα έρθουν «άνωθεν κι έξωθεν». Ότι κάπου υπάρχει μια μικρή ομάδα κομματαρχών, μεγαλοεπιχειρηματιών, μικρών ή μεγάλων συμφερόντων που ξέρουν καλύτερα από εμάς. Αυτή η νοοτροπία είναι ορατή σε κάθε γωνιά του κεντρικού πολιτικού συστήματος, που μοιάζει να μη μαθαίνει ποτέ από τα λάθη του. 
Ζητούμενο τώρα δεν είναι η αποκέντρωση αρμοδιοτήτων, αλλά η αποσυγκέντρωση της εξουσίας που κρατά με μανία το κεντρικό πολιτικό σύστημα στα χέρια του. Ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν είναι να επαναλάβει τα λάθη του απαρχαιωμένου αυτού συστήματος αλλά να βρει και να εφαρμόσει τις λύσεις που βρίσκονται ανάμεσά μας. 
 
Η κυβέρνηση πρόκρινε τη διεξαγωγή των αυτοδιοικητικών εκλογών με απλή αναλογική. Αυτό για τους δήμους είναι ευχή ή κατάρα;
Μπορεί να γίνει και τα δύο. Από εμάς εξαρτάται μόνο. Αν συνεχίσουμε την άγονη κομματική αντιπαράθεση θα γίνει κατάρα. Αν όμως οδηγήσει σε συνεργασίες μπορεί προοπτικά να επανασυνδέσει την πολιτική με τον πολίτη. Προσωπικά βλέπω την απλή αναλογική ως ευκαιρία να δούμε την πολιτική αλλιώς.
 
Πώς όμως; Ας πάρουμε τους διορισμούς, μια «αρρώστια» που έχει πλήξει πολλούς δήμους στη χώρα. Πώς πιστεύετε ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί;
Δεν υπάρχει σωστός ή λάθος αριθμός δημοσίων υπαλλήλων. Υπάρχει σωστή ή λάθος στοχοθεσία, σωστή ή λάθος οργανωτική δομή, σωστή ή λάθος διαδικασία προσλήψεων. Σωστή ή λάθος διαχείριση. Για όλα αυτά υπεύθυνη είναι η πολιτική ηγεσία και τίποτα δεν με εξοργίζει περισσότερο από πολιτικούς που «δείχνουν» τους υπαλλήλους για να μη φανεί η δική τους ανεπάρκεια. Αυτά πληρώνουμε, αλλά είναι στο χέρι μας να ξαναπιάσουμε το νήμα από την αρχή – αυτή τη φορά σωστά. 
 
Θα συμφωνείτε πάντως ότι η γενική απαξίωση των θεσμών ωθεί πολλούς νέους δημότες να αδιαφορούν για τα κοινά. Πώς θα τους παροτρύνατε για να συμμετέχουν ενεργά;
Κανένας δημότης δεν αδιαφορεί για τα κοινά. Πολιτικοί χωρίς όραμα, χωρίς αξίες, φρόντισαν να μας πείσουν ότι η ενασχόλησή μας με τα κοινά δεν θα οδηγήσει πουθενά. Με τη δική τους κυνική στάση, γέμισαν όλους μας κυνισμό. Θα το λέω πάντα: μην περιμένετε από αυτούς, η δύναμη βρίσκεται μέσα μας. Τίποτα δεν έχει χαθεί. Υπάρχουν παραδείγματα γύρω μας, σε ανθρώπους, σε θεσμούς, σε δομές, που αποδεικνύουν πως όταν μας συμπεριφέρονται δίκαια, συμπεριφερόμαστε δίκαια. Όποιος μας σέβεται, τον σεβόμαστε. Δείτε το μετρό, δείτε το νέο Μουσείο της Ακρόπολης, δείτε τη δουλειά που γίνεται στη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης. Είναι η εξαίρεση σήμερα, αλλά σας λέω ότι αρκεί ένα υγιές παράδειγμα για να το πολλαπλασιάσουμε σε κάθε γειτονιά, ένας άνθρωπος που πιστεύει για να συμπαρασύρει μαζί του κι άλλους πολλούς, μέχρι αυτό να γίνει ρεύμα και ο κανόνας.