Πολύ περισσότερο από το σχέδιο Πολάκη για την εξασφάλιση της νίκης στις επόμενες εκλογές, με παραξενεύει το «σοκ» που το σχέδιο αυτό προκάλεσε. Ένα «σοκ» που πολύ μοιάζει με αυτό που ακολούθησε την εξαφάνιση του δημοσιογράφου Κασόγκι και χάρη στο οποίο καταλάβαμε ότι πολλοί συνάνθρωποι πίστευαν ότι η Σαουδική η Αραβία ήταν μια φιλελέυθερη δημοκρατία και όχι μια τυραννική μοναρχία. Ενδεχομένως να είναι οι ίδιοι άνθρωποι που σοκάρονται με τον Πολάκη και στην περίπτωση του να πίστευαν πως το αγαπημένο πολίτευμα του λεβεντοκρητικού είναι η Δημοκρατία ή ότι κατανοεί την ανάγκη διάκρισης των εξουσιών, παρότι τίποτα από τη δράση του (και κανείς από το κόμμα του) δεν έχει δείξει κάτι σχετικό.
Στην πραγματικότητα ο σύντροφος Πολάκης δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να συνηγορήσει υπερ μιας μεθόδου που ακολουθήθηκε και ακολουθείται σε όλες τις χώρες που έχουν την τύχη να έχουν κυβερνηθεί ή να κυβερνούνται ακόμα από τα καθεστώτα που θαυμάζουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Και πρόκειται για μια μέθοδο που έχει να επιδείξει 100% επιτυχία.
Σε όλες τις δικτατορίες του ανατολικού μπλοκ παλιότερα, αλλά και σε όλες τις σύγχρονες δικατορίες, η φυλάκιση κατόπιν κυβερνητικών εντολών είναι η καλύτερη μέθοδος πολιτικής επικράτησης. Προφανώς από μόνη της δεν αρκεί, χρειάζονται και οι εκτοπίσεις και οι εκτελέσεις, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι μια καλή αρχή. Όπως κάθε δικτάτορας (αριστερός ή δεξιός) μπορεί να διαβεβαιώσει, χωρίς αντιφρονούντες οι εκλογές γίνονται ένας υγιεινός περίπατος και η διατήρηση στην εξουσία είναι εξασφαλισμένη. Είναι η μέθοδος που ακολούθησαν και ακολουθούν όλοι οι ηγέτες που θαυμάζει, όχι μόνο ο Πολάκης, αλλά και σύσσωμο το στελεχιακό δυναμικό του κόμματος του και υπό αυτήν την έννοια η έκπληξη για την καθόλου πρωτότυπη, αλλά σίγουρα αποτελεσματική, ιδέα του Πολάκη είναι ακατανόητη. Όπως ακατανόητη είναι και η φράση του Πολάκη σύφωνα με την οποία απλώς μεταφέρει αυτά που λέγονται στα ελληνικά καφενεία, λες και στα συριζαϊκά γραφεία λέγονται πράγματα διαφορετικά (πάντως καλό είναι οι παρατρεχάμενοι του Αλέκση να μην πιστέψουν πως είναι οκ να λέμε ελεύθερα οτιδήποτε ακούγεται στα καφενεία - ή στις καφετέριες, τα γυμναστήρια, τις πλατείες, τα γήπεδα κλπ - γιατί μπορεί να εκπλαγούν αν μάθουν τα πραγματα που λέγονται για τους ίδιους και τις οικογένειές τους).
Από την άλλη, οι υπερασπιστές του συντρόφου Πολάκη επικαλούνται το «μπρουτάλ» και «παρορμητικό» του χαρακτήρα (πολύ συχνά οι μπρουτάλ και παρορμητικοί άνθρωποι παρεξηγούνται κι έτσι καταλήξαμε να λέμε όσους έχουν την παρόρμηση να σηκώνουν χέρι και να βαράνε τραμπούκους, ενώ είναι απλώς μπρουτάλ και παρορμητικοί στις κινήσεις τους). Λένε πως δεν ήθελε να πει να φυλακιστούν οι πολιτικοί του αντίπαλοι και απλώς μιλούσε για την επιτάχυνση του έργου της δικαιοσύνης. Με δεδομένο ότι ο υπουργός δηλώνει γιατρός και όχι δικαστικός, η φράση «να βάλουμε στη φυλακή» και όχι «να δικαστούν και να οδηγηθούν στη φυλακή» μάλλον τον εκθέτει και μάλιστα σε κινδύνους που ενδεχομένως να μην μπορεί να φανταστεί.
Υπάρχει, δηλαδή, κίνδυνος η θεμιτή ανάγκη που νοιώθει ο σύντροφος Πολάκης να τιμήσει την ιδεολογία του να τον κάνει να ζήσει εκείνη την παροιμία με τον τύπο που κατέληξε στον λάκκο που έσκαβε για άλλον. Γιατί μπορεί οι δικαστές να ακούσουν το κάλεσμά του, να θελήσουν να επιταχύνουν και να ξεκινήσουν με τις πιο εύκολες περιπτώσεις. Να ξεκινήσουν π.χ. με τύπους που έχουν ομολογήσει. Και ειδικότερα με τύπους που έχουν ομολογήσει οικονομικά έγκληματα. Όπως είναι η τήρηση διπλών βιβλίων. Και μπράβο τους.
18°
