Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της περασμένης Κυριακής στο ακατονόμαστο (πώς άραγε πρέπει να το λέμε: ΠΓΔΜ, Βόρεια Μακεδονία, σκέτο Σκόπια, κάπως αλλιώς;) κράτος στα βόρεια σύνορά μας έδωσε μία νέα αφορμή για να αρχίσουν οι γνωστές αντιπαραθέσεις στην Ελλάδα.
Ο Καμμένος πρώτος θριαμβολόγησε ότι επιτέλους δικαιώθηκε και έδωσε δικές του συνταγματικές ερμηνείες συγκρουόμενος ευθέως με τις αντίθετες συνταγματικές ερμηνείες του Κοτζιά, ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε τη Νέα Δημοκρατία ότι διά της Σπυράκη έκανε μυστικές συναντήσεις και συνεννοήσεις με τον Ζάεφ, η Νέα Δημοκρατία τον ΣΥΡΙΖΑ ότι παρέδωσε τη Μακεδονία, η Γεννηματά ζήτησε εξηγήσεις και από τον ΣΥΡΙΖΑ για τις «παραχωρήσεις» στους ακατονόμαστους και από τη Νέα Δημοκρατία γιά τους καφέδες της Σπυράκη. Λοιποί «Μακεδονομάχοι» συγκρούσθηκαν με λοιπούς «Μακεδονοπροδότες», εφημερίδες του δημοσιογραφικού περιθωρίου επιτέθηκαν ξανά στους «Γυφτοσκοπιανούς» και ούτω καθ' εξής. Άλλα αντί άλλων δηλαδή ή η ελληνική εκδοχή της μακεδονικής σαλάτας.
Διότι το ζήτημα δεν είναι ο Καμμένος, ο Κοτζιάς, η Σπυράκη, ο Τσίπρας, ο Μητσοτάκης, η Γεννηματά, και οι διάφοροι γραφικοί ή σοβαροί που δίνουν μάχες σε τηλεοράσεις, εφημερίδες και διαδίκτυο περί το δημοψήφισμα των ακατονόμαστων. Το ζήτημα είναι ότι για μία ακόμη φορά συγκρούονται στα Βαλκάνια μεγάλες δυνάμεις, μεγάλα διεθνοπολιτικά - γεωστρατηγικά συμφέροντα μαζί και ντόπιοι εθνικισμοί. Ακριβώς στα βόρεια σύνορά μας. Και είναι γνωστό πώς όταν στις όχθες της λίμνης τσακώνονται τα βουβάλια οι πρώτοι που την πληρώνουν είναι τα βατράχια. Και τα βατράχια εν προκειμένω είναι πρωτα απ΄όλα το ακατονόμαστο κράτος και αμέσως κατόπιν όλες οι γειτονικές του χώρες. Ελλάδα, Αλβανία, Βουλγαρία, Σερβία.
Διόλου τυχαία η Αμερική και η Ευρώπη έριξαν πολιτικό βάρος και χρήματα στο δημοψήφισμα των ακατονόμαστων υπέρ της έγκρισης της συμφωνίας των Πρεσπών. Διόλου τυχαία η Ρωσσία έριξε πολιτικό βάρος και χρήματα υπέρ της αποχής. Διόλου τυχαία παρήλασαν από τα Σκόπια Αμερικανοί και Ευρωπαίοι ηγετικοί παράγοντες γιά να στηρίξουν τον Ζάεφ. Διόλου τυχαία οι Ρώσσοι ομόλογοί τους με δημόσιες δηλώσεις τον υπονόμευσαν, χρησιμοποιώντας ως μοχλό τον πρόεδρο της ακατονόμαστης χώρας και την εθνικιστική αντιπολίτευση. Διόλου τυχαία επισημάνθηκαν έντονες παρασκηνιακές ρωσικές παρεμβάσεις επηρεασμού όχι μόνο στα Σκόπια αλλά και σε ελληνικούς εθνικιστικούς και θρησκευτικούς κύκλους, με στόχο την ενίσχυση του ρεύματος εναντίον της συμφωνίας των Πρεσπών. Διόλου τυχαία απελάθηκαν από την Ελλάδα Ρώσοι διπλωμάτες για τον λόγο αυτό. Διόλου τυχαία είναι η επίσκεψη τώρα στη Μόσχα του Σέρβου Προέδρου, που επίσης αμφισβητεί την συμφωνία των Πρεσπών. Διόλου τυχαία είναι η στήριξη του Ερντογάν στους εθνικιστές των Σκοπίων και την αποχή από το δημοψήφισμα. Και δεν είναι τυχαία διότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι ευρωπαϊκές χώρες επιχειρούν να εντάξουν τη Βόρεια Μακεδονία στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε να αποκρουσθούν οι επεκτατικές απόπειρες του Πούτιν στα Βαλκάνια. Και από την άλλη πλευρά η Ρωσία προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποτρέψει αυτή την επιχείρηση της Δύσης, ώστε να αποκτήσει εκείνη ένα ισχυρό έρεισμα στη περιοχή. Αλβανία, Βουλγαρία και Σερβία παρακολουθούν τις εξελίξεις και θα ήταν ενεργά παρούσες, διεκδικώντας μερίδιο, στο ενδεχόμενο μιας αποσταθεροποίησης και του συνεπακόλουθου διαμελισμού της Βόρειας Μακεδονίας. Ζώνες επιρροής στα Βαλκάνια διά της μεθόδου της εθνοτικής ή θρησκευτικής «προστασίας» προσπαθεί και έχει εν μέρει επιτύχει να δημιουργήσει η Τουρκία του Ερντογάν.
Ήδη το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών, με μία ασυνήθιστα βίαιη για τα διπλωματικά δεδομένα παρέμβαση, εξέδωσε ανακοίνωση, στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρεται:
«Οι Μακεδόνες ψηφοφόροι επέλεξαν να μποϋκοτάρουν τις λύσεις που επιβάλλονται στα Σκόπια και την Αθήνα έξωθεν με πολιτικούς ηγέτες του ΝΑΤΟ και των κρατών μελών της Ε.Ε. να συμμετέχουν αυτοπροσώπως σε αυτή τη μεγάλης κλίμακας καμπάνια προπαγάνδας, παρεμβαίνοντας ανεμπόδιστα στις εσωτερικές υποθέσεις αυτού του Βαλκανικού κράτους.... Η συμφωνία των Πρεσπών είναι ασυμβίβαστη με το διεθνές δίκαιο και το Σύνταγμα της Μακεδονίας !!!».
Τα ανοιχτά ζητήματα στο Κοσσυφοπέδιο, οι αιμορραγούσες ακόμη πληγές από τον Γιουγκοσλαβικό εμφύλιο, οι θρησκευτικές αντιπαλότητες ανάμεσα σε Χριστιανούς και Μουσουλμάνους, οι ιδιόμορφες εθνολογικές - μειονοτικές πανσπερμίες, οι εθνικιστικές ή ανίκανες πολιτικές ηγεσίες, οι συχνά απροκάλυπτες απόπειρες από Ανατολή και Δύση γιά τη κατασκευή στρατηγικών προγεφυρωμάτων, ή ζωνών επιρροής δημιουργούν πάλι συνθήκες πυριτιδαποθήκης στα Βαλκάνια, με επίκεντρο τη φορά αυτή ακριβώς στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας.
Και δυστυχώς και οι συνθήκες και στη Βόρεια Μακεδονία ευνοούν τα ενδεχόμενα αναφλέξεων: Ο πληθυσμός της χώρας είναι μόλις 2 εκατομμύρια, εκ των οποίων 64% δηλώνουν Σλαβομακεδόνες, 30% Αλβανοί και οι υπόλοιποι Τούρκοι, Σέρβοι, Βούλγαροι και Ρομά. Η εσωτερική κατάσταση ήταν και παραμένει συγκεχυμένη και ασταθής, καθώς συχνά συγκρούονται ανοιχτά ή συγκαλυμμένα Σλαβομακεδονικοί, Αλβανικοί, Βουλγαρικοί και Σερβικοί εθνικισμοί.
Είναι κατά τούτο σαφές ότι το πραγματικό ζήτημα για την Ελλάδα δεν είναι ο Καμμένος, ο Κοτζιάς, η Σπυράκη, ο Τσίπρας, ο Μητσοτάκης ή η Γεννηματά. Το ζήτημα γιά την Ελλάδα είναι να υπάρχει στα βόρεια σύνορά της ένα φιλικό, σταθερό και ενταγμένο στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση κράτος αντί γιά μιά χαοτικά αποσταθεροποιημένη οντότητα, έρμαιο της Ρωσσίας, της Τουρκίας, της Βουλγαρίας, της Αλβανίας ή της Σερβίας, στην οποία θα συγκρούονται τα γεωστρατηγικά συμφέροντα Δύσης και Ανατολής στα Βαλκάνια και ντόπιοι εθνικισμοί. Όλα τα άλλα - ο ανορθολογισμός, η δημαγωγία, η εθνοκαπηλεία, ο εθνολαϊκισμός, η κομματική εκμετάλλευση - αποτελούν εθνικά επικίνδυνη αγνόηση της πραγματικότητας. Και η πραγματικότητα κάποια στιγμή θα εκδικηθεί.
Κατά τούτο δεν αντιλαμβάνομαι ποιόν και σε τι ωφελούν οι παραληρηματικές θριαμβολογίες για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και γιά τη δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει ο Ζάεφ. Πάντως όχι τα ελληνικά συμφέροντα. Διότι η συμφωνία των Πρεσπών είναι απείρως προτιμότερη από το χάος που αργά ή γρήγορα θα ακολουθήσει αν τελικά δεν εγκριθεί από Σκόπια και Αθήνα.
«Το ότι κρίθηκε προφυλακιστέος ο Νίκος Ρωμανός για την έκρηξη στους Αμπελόκηπους δεν προκάλεσε έκπληξη σε κανέναν. Μόνον βαθιά απογοήτευση. Για την Ελληνική Δικαιοσύνη…»
8°
