Ο Προκόπης Παυλόπουλος ήταν ένας εκ των βασικών υπαιτίων για τα όσα ατυχή συνέβησαν κατά την επίσκεψη του Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα, ξεπερνώντας κατά πολύ τα όρια του θεσμικού ρόλου του. Δυστυχώς, ούτε η κυβέρνηση αλλά ούτε και τα δημοκρατικά κόμματα της Αντιπολίτευσης τόλμησαν να τον επαναφέρουν στη θεσμική τάξη, παρά την τυχοδιωκτική συμπεριφορά του στον καναπέ του Προεδρικού Μεγάρου.
Προχθές, κατά την ανακήρυξή του σε επίτιμο δημότη του Δήμου Πύδνας – Κολινδρού, ο κ. Παυλόπουλος προχώρησε ένα βήμα παραπάνω, παρεμβαίνοντας αναλυτικά στη διαπραγμάτευση περί του ονοματολογικού με την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Σύμφωνα με τα όσα αναρτήθηκαν στην επίσημη ιστοσελίδα της Προεδρίας της Δημοκρατίας, ο κ. Παυλόπουλος έθεσε ως πρώτο όρο για την ένταξη της γειτονικής χώρας την αναθεώρηση του συντάγματός της και ως δεύτερο όρο την απάλειψη κάθε αλυτρωτισμού «είτε σε ό,τι αφορά την εθνότητα είτε σε ό,τι αφορά την γλώσσα», σημειώνοντας ότι «διαφορετικά δεν μπορούμε να δεχθούμε μια τέτοια πορεία, αφού τούτο θα ήταν αντίθετο με βασικές αρχές τις οποίες έχουμε αναδείξει εδώ και καιρό». Ποιο είναι το πρόβλημα με αυτούς τους δυο όρους; Ότι δεν είναι δουλειά του Προέδρου της Δημοκρατίας να τους θέσει, δεν αποτελεί μέρος των καθηκόντων του να αξιολογήσει τι είναι αλυτρωτικό και τι όχι.
Τι πιο «ευρωπαϊκό» από το να επισημαίνεις σε κάποιον ότι δεν είναι… Ευρωπαίος;
Κόντρα σε κάθε πολιτική και διπλωματική ορθότητα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επεφύλαξε κι έναν φοβερά απαξιωτικό χαρακτηρισμό για τη γειτονική χώρα και τον πρωθυπουργό της, τονίζοντας ότι η απροθυμία Ζάεφ για την αναθεώρηση του συντάγματος «αρκεί για να καταδείξει ότι ο κ. Ζάεφ έχει αρκετό ακόμη δρόμο να διανύσει έως ότου αποκτήσουν, αυτός και η χώρα του, ευρωπαϊκή παιδεία και νοοτροπία». Ο Προκόπης Παυλόπουλος και ως διανομέας πιστοποιητικών «ευρωπαϊκότητας». Γιατί, τι πιο «ευρωπαϊκό» από το να επισημαίνεις σε κάποιον ότι δεν είναι… Ευρωπαίος;
Σε περίπτωση που κάποιος καλοπροαίρετα αναρωτιέται γιατί είναι κακό να τοποθετείται για τα ζητήματα αυτά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η απάντηση είναι φοβερά απλή. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει απολύτως καμία αρμοδιότητα διαμόρφωσης της εθνικής γραμμής στην εξωτερική πολιτική της χώρας. Οποιαδήποτε σχετική παρέμβαση του πρέπει να είναι φοβερά προσεκτική και σε πλήρη συνεννόηση με την εκάστοτε κυβέρνηση. Όταν ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας προτρέχει να θέσει όρους στην απέναντι πλευρά μιας διμερούς διαπραγμάτευσης, στην πραγματικότητα θέτει όρους στην ίδια την ελληνική κυβέρνηση, την προειδοποιεί για το τι είναι διατεθειμένος να υποστηρίξει πολιτικά - λες και του πέφτει λόγος. Περιττό δε να εξηγήσει κανείς ότι ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας οφείλει να μην απαξιώνει τον ηγέτη μιας γειτονικής χώρας, όπως ακριβώς έκανε και με τον αποκρουστικό διδακτισμό του απέναντι στον Πρόεδρο της Τουρκίας.
Άραγε αποτελεί εθνική θέση και ως τέτοια εκφράζεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ότι δεν διαθέτουμε ιστορικά τα εδάφη που μας αναλογούν;
Σαν να μην έφτανε όμως η ωμή παραβίαση του συνταγματικού ρόλου του ως προς το Μακεδονικό, ο Προκόπης Παυλόπουλος ένιωσε την ανάγκη να ανταγωνιστεί σε αλυτρωτισμό και τον Ταγίπ Ερντογάν, σημειώνοντας ότι «μπορεί να μην έχουμε το έδαφος, εκείνο, το οποίο, ιστορικά θα μας αναλογούσε» αλλά παρ’ όλα αυτά τασσόμαστε υπέρ της τήρησης της Συνθήκης της Λωζάνης! Πρόκειται για πιστή απόδοση της γραμμής Ερντογάν στα ελληνικά, μιας και ο Πρόεδρος της Τουρκίας λέει ακριβώς το ίδιο, ότι δηλαδή δεσμεύεται από τη Συνθήκη της Λωζάνης αλλά ότι στη χώρα του ιστορικά αναλογούν πολύ περισσότερα εδάφη! Άραγε αποτελεί εθνική θέση η οποία ως τέτοια εκφράζεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ότι δεν διαθέτουμε ιστορικά τα εδάφη που μας αναλογούν; Αν ναι, πότε διαμορφώθηκε αυτή η εθνική γραμμή; Ποια είναι αυτά τα εδάφη; Σε ποιον ανήκουν σήμερα και τι σκοπεύουμε να κάνουμε γι’ αυτά;
Σε έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν επιτρέπονται λόγια του αέρα προς τέρψιν του προσωπικού πολιτικού ακροατηρίου του. Στο σύνολο της πολιτικής διαδρομής του, ο Προκόπης Παυλόπουλος έχει ήδη πρωταγωνιστήσει σε αρκετές στιγμές εθνικής καταστροφής. Η χώρα πληρώνει εδώ και καιρό και μάλιστα πολύ ακριβά το πέρασμα του από θέσεις ευθύνης, δεν χρειάζεται να μας αποδείξει κι από τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας ότι είναι ένας από τους πλέον ανεύθυνους κι ανεπαρκείς πολιτικούς άνδρες που ανέδειξε αυτός ο τόπος.
Μέσα σε μόλις ένα απόγευμα, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας παραβίασε τα συνταγματικά του καθήκοντα παρεμβαίνοντας στη διαπραγμάτευση για το Μακεδονικό, πρόσβαλε τη γειτονική χώρα και τον πρωθυπουργό της και εξέφρασε ακραία αλυτρωτικές θέσεις στα ελληνοτουρκικά – σε μια φοβερά δύσκολη συγκυρία. Η συμπεριφορά του Προέδρου της Δημοκρατίας βλάπτει πολλαπλώς το εθνικό συμφέρον. Ήρθε η ώρα η κυβέρνηση και τα δημοκρατικά κόμματα της Αντιπολίτευσης να αντιδράσουν και να πετύχουν την επαναφορά του κ. Παυλόπουλου στον αληθινό ρόλο που προβλέπεται γι’ αυτόν από το Σύνταγμα. Πριν να είναι αργά.
Μια προσπάθεια να σκιαγραφηθεί η εικόνα της πλέον εύλογης και πιθανής απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, στην υποθετική περίπτωση κοινής ελληνο-τουρκικής προσφυγής σε αυτό
Κανείς δεν θα εκπλαγεί αν οι εποχιακοί πυροσβέστες που μπουκάραν στο υπουργείο Πολιτικής Προστασίας πάρουν μέρος στον επόμενο διαγωνισμό για τις προσλήψεις εποχιακών, προσληφθούν ή μονιμοποιηθούν
12°
