ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΒΡΩΜΙΚΑ

Το πρόβλημα είναι ότι μου λείπει απελπιστικά πολύ η μαμά μου.

Σταμάτα να το υπόσχεσαι. Σταμάτα τα ψέματα. Δεν πιστεύω πια πως θα αλλάξεις, πως εγώ θα σε αλλάξω. Τέλος.

Νιώθω ριγμένη και θύμα, λες και όλα στριφογυρίζουν γύρω από εκείνον κι εγώ ζω τη ζωή του

Πες πως τη σκαπουλάρουμε από τον κορωνοβάιρους. Τι να το κάνω αν έχω ξεχάσει πώς είναι να χαϊδεύεις και να φιλάς ένα σώμα;

Είναι σε όλα τέλειος, φροντιστικός, σεξ μάνιακ με την καλή έννοια, τρελαίνεται για ταξίδια, για καταδύσεις, για περιπέτεια, ποτέ δεν βαριέται και ποτέ δεν βαριέσαι μαζί του

Εκεί που καβλαντίζουμε με τη βότκα στο χέρι να πα’ να κάνουμε ένα τεστάκι και βλέπουμε;

Η εικόνα που δίνω στους άλλους, της δυνατής και ισορροπημένης ανεξάρτητης, είναι ένα big little lie που θα μου γυρίσει μπούμερανγκ

Το κάναμε το ίδιο βράδυ και ήταν φανταστικά γι’ αυτό λοιπόν δεν καταλαβαίνω γιατί εξαφανίστηκε

Οι γονείς μας είναι μακρινά, αλλά πολύ μακρινά, ξαδέρφια και κουμπάροι

Ναι μεν όλα οκ, αλλά ποτέ δεν είπα ότι θέλω να αλλάξω τις συνθήκες της ζωής μου