Μάλλον περνάω σε σχολή εκτός Αθήνας και φοβάμαι να μείνω μόνη μου

17,5 χρονών τελειώνω εξετάσεις και περιμένω τα αποτελέσματα. Κατά πάσα πιθανότητα περνάω εκτός Αθήνας. Και εκεί που περίμενα πώς και πώς να βγω «εκεί έξω» μόνη μου, τώρα έχω φρικάρει, νιώθω σα μωρό παιδί που χάνει το χέρι της μαμάς του, φοβάμαι μήπως δεν την παλέψω, μήπως αυτή η εικόνα που δίνω στους άλλους, της δυνατής και ισορροπημένης ανεξάρτητης, είναι ένα big little lie που το πίστεψαν όλοι και θα μου γυρίσει μπούμερανγκ μόλις βρεθώ μακριά από τους δικούς μου. Τι θα γίνει; Θα με φάνε οι κατσαρίδες; Θα πάθω ηλεκτροπληξία αλλάζοντας μια λάμπα με βρεγμένα χέρια; Θα πατήσω ξυπόλητη στα νερά του μπάνιου με το πιστολάκι στο χέρι και θα με βρούνε κάρβουνο; Το θέμα είναι ότι δεν ξέρω αν οι άλλες κοπέλες της ηλικίας και της δικής μου συνθήκης φοβούνται το ίδιο ή αν αποτελώ τη μοναδική φωτεινή εξαίρεση σε ένα μαγικό συνδυασμό ανωριμότητας/ ανευθυνότητας/ αυταπάτης/ ανικανότητας και ψεμάτων προς τους άλλους και τον εαυτό μου.

H Μυρτώ γράφει:

Η πρότασή μου είναι αρχικά να αφαιρέσετε και τις τέσσερις λέξεις του μαγικού συνδυασμού και στη θέση τους να βάλετε τις εξής: ενοχών/ενοχών/ενοχών/ενοχών. Και μετά να μαζέψετε τα μπογαλάκια σας και όπου φύγει φύγει. Γρήγορα. Όσο πιο γρήγορα μπορείτε.

Υ.Γ. 1 Με τις φίλες σας τι συζητάτε; Απορώ.

Υ.Γ. 2 Κάθε τέτοια εποχή –χρόνια τώρα– σκάνε και δυο τρία παρόμοια γράμματα στα οποία δίνω και δυο τρεις παρόμοιες απαντήσεις. Καμιά από τις δύο πλευρές δεν βαριέται οπότε κι εγώ επαναλαμβάνω την ιστορία που μια μέρα σηκώθηκα με φοβερό χάνγκ όβερ στο πατρικό και είπα μέσα μου, πάει, αυτό ήταν, δεν θα φύγεις ποτέ από δω και με το που το είπα πείσμωσα και πήρα μια εφημερίδα και νοίκιασα ένα διαμέρισμα μέσα στις επόμενες δύο εβδομάδες. Εκείνο το ίδιο διάστημα έμαθα πολλά για το τι σημαίνει κρίση πανικού, ίλιγγοι, αϋπνίες χωρίς λόγο (νόμιζα), ταχυπαλμίες, αισθήματα πένθους, ερημιάς και εγκατάλειψης και ασήκωτης ενοχής. Επίσης ένιωσα για πρώτη φορά την παράξενη αίσθηση μιας απόλυτης και λίγο τρομακτικής ελευθερίας, κάτι που δε θα το άλλαζα με τί-πο-τα.

Υ.Γ. 3 Όσο πιο γρήγορα μακριά από το πατρικό, τόσο περισσότερος κερδισμένος χρόνος στις βαλίτσες σας.