Θέλω να κάνω σχέση

Μυρτώ μου, συμβαίνει κάτι πολύ παράξενο που δεν μπορώ να εξηγήσω. Θέλω να κάνω σχέση. Έχω όλες τις καλές προθέσεις, ψάχνομαι, βγαίνω, συζητάω, είμαι ανοιχτός. Κατά καιρούς γνωρίζω κάποια που δείχνει ότι είναι αυτό που ψάχνω, ενθουσιάζομαι, το προχωράω, αλλά πάντα κάτι προκύπτει και χαλιέμαι, οπότε εξαφανίζομαι πριν ξεκινήσει σοβαρά κάτι. Το σκέφτηκα πολύ για να την παλέψω να βρω μια άκρη με τον εαυτό μου και δεν βγαίνει νόημα αλλά πραγματικά θέλω να το ξεπεράσω, να πάω παρακάτω γιατί, όχι τίποτε άλλο, τον τελευταίο καιρό με πιάνει και άγχος, όταν το σκέφτομαι. Τώρα εσύ θα μου πεις να πάω σε ψυχολόγο. Δεν είμαι αρνητικός, παίζει να το κάνω κι αυτό.

H Μυρτώ γράφει:

Πριν από 125 χρόνια ένα αγόρι της δικής σας συνομοταξίας είχε κάνει μια ενδιαφέρουσα αυτοδιάγνωση: ήθελε να κάνει σχέση, ερωτευόταν πολύ, ονειρευόταν πολύ. Ταυτόχρονα με τα καλά όνειρα όμως έβλεπε και κάποιους εφιάλτες ότι ναι μεν τα φτιάχνει με το κορίτσι αλλά ξαφνικά το κορίτσι μεταμορφώνεται σε έναν θηλυκό μπάτσο που τον ελέγχει όλη την ώρα, του τηλεφωνεί παντού, γκρινιάζει, δυσαρεστείται όταν εκείνος είναι με τους φίλους του, ζηλεύει, του κάνει τη ζωή μαύρη, κρέμεται από πάνω του, τσακώνονται, δημιουργείται άσχημο κλίμα, οι φίλοι την κάνουν με ελαφρά, εκείνος αρχίζει να σκάει και να πνίγεται, εκείνη αρχίζει να λέει «δε μ’ αγαπάς πια», εκείνος την αγαπάει αλλά δεν αντέχει την εξάρτηση, εκείνη πιστεύει ότι εξάρτηση ίσον σχέση και σχέση ίσον εξάρτηση και τελικά χώριζαν με κλάματα και σπαραγμούς. Υπερίσχυαν λοιπόν οι εφιάλτες, τον έπιανε φοβία και εξαφανιζόταν. Αυτά.
Υ.Γ. 1 Εγώ πάλι λέω ότι τις σχέσεις μας τις φτιάχνουμε εμείς. Και ότι τους έρωτές μας τους διαλέγουμε εμείς. Αν βρω έναν εξαρτημένο -σχεδόν- ψυχοπαθή που δεν έχει άλλη ζωή να ζήσει και ζει τη δική μου, εγώ την έχω κάνει τη μαλακία επιλογή. Αυτά.
Υ.Γ. 2 Χαίρομαι που δεν είσαστε αρνητικός. Κλείστε ψυχολόγο τώρα. Γνώμη μου.