Ορμάω ή το αφήνω κι αν κουνηθεί κουνήθηκε;

Μυρτώ μου, SOS! Βγαίνω κουρέλι από σχέση βασανιστική και μακροχρόνια με την απόφαση να ζήσω την εποχή της μεγάλης ελευθερίας, ανεξαρτησίας, μοναξιάς (έστω), εργένικου ξεμπουκώματος και φυσικά επούλωσης σχεσικών τραυμάτων. Αμ δε! Ο έρωτας ξανάρθε από κει που δεν το περίμενα και με πέτυχε κατακέφαλα. Το καινούργιο αγόρι έχει όλα τα καλά του κόσμου σε σημείο να αναρωτιέμαι τι καλό έκανα εγώ σ’ αυτή τη ζωή και μου τον έφερε δώρο. Δώρο; Όχι ακριβώς. Με φλερτάρει, με γλυκοκοιτάζει, μου γλυκομιλάει αλλά κίνηση δεν κάνει. Και όσο δεν κάνει κίνηση αυτός, τόσο ξεροψήνομαι εγώ. Τι κάνω, Μυρτώ μου; Ορμάω ή το αφήνω κι αν κουνηθεί κουνήθηκε;

H Μυρτώ γράφει:

Δεν είναι ή ορμάω ή το αφήνω, υπάρχει και τρίτος δρόμος – μα τίποτα δε σας δίδαξαν τα πολιτικά διλήμματα μια ζωή σ’ αυτή τη χώρα; Τα ’χουμε ξαναπεί για τη μέθοδο του χαρταετού: αμολάω καλούμπα και μαζεύω. Τσεκάρω αντιδράσεις. Ξανα-αμολάω καλούμπα και ξαναμαζεύω. Ξανατσεκάρω αντιδράσεις. Αν δεν προχωρήσει σε κάποια πρωτοβουλία μέσα σε δυο τρεις (άντε τέσσερις, αν είναι πολύ διστακτικός) εβδομάδες, παίζω το τελευταίο μου χαρτί κι εξαφανίζομαι εντελώς. Ε διάολε, αν γουστάρει θα αγχωθεί, θα αναρωτηθεί, θα με ψάξει. Αν δε με ψάξει, συνειδητοποιώ ότι όλα ήταν στο μυαλό μου, συνέρχομαι και πάω παρακάτω. Δεν εννοώ στο επόμενο βασανιστικό σενάριο σχέσης, βεβαίως βεβαίως.