Έρωτας! Είχα να το νιώσω πέντε χρόνια αυτό το πράγμα

Πάλι τράβα σκανδάλη, Μυρτώ μου. Και καλά εσύ, την τράβηξες και χάρισες σε όλο τον κόσμο ένα γαμάτο τραγούδι! Εμείς οι άλλοι που την τραβάμε και ανατιναζόμαστε μόνοι μας και χωρίς δόξα, τι να πούμε; Έρωτας! Είχα να το νιώσω πέντε χρόνια αυτό το πράγμα και σχεδόν ξέχασα πώς είναι αλλά ήρθε μαζί με τα «εργαλεία» του, την αγωνία, τις πεταλούδες στο στομάχι, τον φόβο για το μέλλον, την τρέλα που σε πιάνει όταν αργεί να στείλει ή να τηλεφωνήσει, όλα σου λέω. Οπότε ναι, φοβάμαι και τρέμω το κακό, όχι το μάτι, το κακό το αόρατο και βασανίζω τον εαυτό μου πώς να βρω τρόπο να μην πληγωθώ ή μάλλον να μη φοβάμαι πως θα πληγωθώ! Τρελάθηκα, Μυρτώ μου, πάει. Η Προσεχώς Χάλια.

H Μυρτώ γράφει:

Όμως, όμως λέγω, αν κάτι μας μαθαίνει αυτή η ζωή είναι ότι κάθε φορά που ξαναπάμε προς τη φλόγα, μάλλον έχουμε τους λόγους μας. Μια γάτα (για να μην ξεφεύγουμε και από το πρώτο θέμα της στήλης) που έκαψε τα πατουσάκια της στο μάτι της κουζίνας, δεν πρόκειται ποτέ να ξαναπάει εκεί. Μόνο εμείς οι κουτοί και παράτολμοι ξαναπηγαίνουμε μόλις γιάνουν τα πατουσάκια μας. Άμα βρείτε άλλον τρόπο, πιο ασφαλή, να πάμε στον έρωτα χωρίς το ρίσκο και τον κίνδυνο να γίνουμε κομμάτια, χάλια, τραγωδία, να μας τον πείτε κι εμάς να κανονίσουμε την πορεία μας από δω και πέρα.