Είμαι ο µόνος που πέφτει πάντα σε ένα συγκεκριμένο είδος γυναίκας;

Αγαπητή Μυρτώ, διαβάζοντας χρόνια τη στήλη σου αναρωτιέµαι αν το κακό είναι γενικό ή αν εγώ είµαι ο µόνος τυχερός που πέφτει πάντα σε ένα συγκεκριµένο είδος γυναίκας µε προτιµήσεις και προτεραιότητες άσχετες από εµένα και τον τρόπο που ζω. Κυρίες µου, όταν ερωτεύεστε έναν άντρα ο οποίος δεν ασκεί το επάγγελµα που θα θέλατε για να νιώθετε οικονοµικά και κοινωνικά ασφαλείς και στη συνέχεια τον εγκαταλείπετε για κάποιον άκυρο και άσχετο, θυµάστε άραγε το πόσο επιµένατε στην αρχή ότι δεν σας ενδιαφέρει τίποτα εκτός από τον έρωτα; Ευχαριστώ για τον χρόνο και τον χώρο.

H Μυρτώ γράφει:

Γλυκά το λέω. Οι γυναίκες είμαστε πρακτικοί άνθρωποι. Ακόμα και η Ίγκριντ Μπέργκµαν. Γι’ αυτό και μπαίνει στο αεροπλάνο στο τέλος και αφήνει πίσω τον Χάµφρεϊ Μπόγκαρντ, που αφενός είναι ο Χάµφρεϊ Μπόγκαρντ και αφετέρου είναι ο έρωτας της ζωής της.

Υ.Γ. Δεν το λέω εγώ αλλά η σοφή Σάλι στον ανώριμο Χάρι. Δείτε και λίγο κλασικό παγκόσμιο κινηματογράφο. Τι σκατά το πληρώνουμε το Netflix κάθε μήνα, µόνο για τα κατασκοπικά και την επιστημονική φαντασία;