Δυσκολεύονται οι άνδρες με την ενηλικίωση;

Είμαι 45 χρονών και ο φίλος μου 40, έχουμε σχέση 5 μήνες, ερωτευμένοι και από την αρχή μού λέει ότι θέλει να πάμε σοβαρά, να συγκατοικήσουμε, να παντρευτούμε και να κάνουμε παιδί. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι ο φίλος μου έκανε πάντα περιστασιακές δουλειές και εγώ τον γνώρισα άνεργο. Ψάχνει για δουλειά αλλά δεν έχει βρει ακόμα. Εγώ είμαι στέλεχος σε μεγάλη εταιρία και φυσικά όλα τα έξοδα (τα κοινά) καλύπτονται από εμένα, τα προσωπικά του από τη μητέρα του. Γι’ αυτό τον λόγο δεν θέλω να συγκατοικήσουμε ακόμα, μέχρι να βρει μια σταθερή δουλειά. Το ουσιαστικό όμως πρόβλημα είναι ότι ζηλεύει παθολογικά, φτιάχνει διαρκώς σενάρια και έχει κρεμαστεί από πάνω μου με αποτέλεσμα να με πνίγει. Τι κάνω τώρα;

H Μυρτώ γράφει:

Gestalt therapy. Θα βοηθήσει. Αλήθεια.

Υ.Γ. 1 Κρίνοντας εξ ιδίων γνωρίζω ότι όσο περνάει ο καιρός οι αγωνίες και τα υπαρξιακά βαράνε κόκκινο – απ’ την άλλη μεριά ας προσπαθήσουμε να  διατηρήσουμε μια αντιληπτική ικανότητα. Δεν θέλω να πω ότι ο αγαπημένος σας θα είναι για πάντα ανώριμος και εξαρτημένος (οπότε εξαρτητικές σχέσεις κάνει και θα κάνει) αλλά προς το παρόν είναι. Δυστυχώς. 
Υ.Γ. 2 Είσαστε μια γυναίκα που πατάει στα πόδια της, τα πάτε εξαιρετικά στη δουλειά, έχετε το σπίτι σας και τη ζωή σας και στην περίπτωση που σκέφτεστε να κάνετε οικογένεια, αναρωτιέμαι αν θέλετε να την κάνετε με έναν άντρα των ίδιων δυνάμεων ή με κάποιον που απέχει πολύ από τον ενήλικα πατέρα των μελλοντικών παιδιών. Αν η απάντηση είναι το 2, δυστυχώς και πάλι, μην περιμένετε να γίνει περισσότερο ώριμος ή ανεξάρτητος επειδή απλά θα βρει μια σταθερή δουλειά.
Υ.Γ. 3 Ντάξει, οι άνθρωποι αλλάζουμε. Πόσο; Πολύ. Πότε; Όταν αυτό που μας ενοχλεί φτάσει να γίνει αφόρητο. Θα έλεγα, τέλος, ότι οι άνδρες αυτής της κατηγορίας δυσκολεύονται πολύ με την ενηλικίωση. Πάρα πολύ.