Έχω τεράστιο πρόβλημα επικοινωνίας και κόντρας με τον γιο μου

Μυρτώ μου, το μοιράζομαι μαζί σου, αν και δεν είναι ερωτικής φύσης, γιατί εκτιμώ το μυαλό και την κρίση σου. Στο ψητό, λοιπόν. Τον τελευταίο καιρό έχω ένα τεράστιο πρόβλημα επικοινωνίας και κόντρας με τον γιο μου. Έχει ξαφνικά βγάλει έναν εαυτό που δεν μπορώ να αναγνωρίσω αλλά ούτε και να κάνω επαφή μαζί του. Πιστεύει ότι επεμβαίνω συνέχεια στη ζωή του, στις επιλογές του ενώ εγώ προσπαθώ να του μεταφέρω τη δική μου εμπειρία απλά για να τον προστατεύσω από τις απογοητεύσεις που παραφυλάνε στη γωνία, να κερδίσει χρόνο αντί να φάει τα μούτρα του όπως έπαθα εγώ στην ηλικία του. Είναι μόνο 16 και βιάζεται να τα κάνει όλα, μου μιλάει απότομα, γίνεται εχθρικός λες και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να μου πάει κόντρα σε οτιδήποτε του λέω. Θέλω να αλλάξει το κλίμα μεταξύ μας και δεν βρίσκω τον τρόπο. Ευχαριστώ.

H Μυρτώ γράφει:

Μια γαμάτη ιδέα είναι να πάτε μαζί να δείτε το «Τζόκερ». Αν είσαστε τυχεροί μπορεί να μπουκάρουν στην αίθουσα οι στρατιωτικές δυνάμεις, οι βατραχάνθρωποι και το ιππικό, να σας συλλήψουν και να σας οδηγήσουν στον ενωμοτάρχη. Εκεί θα έχετε την ευκαιρία να ξεχάσετε τις διαφορές σας και να ενώσετε τις δυνάμεις σας. Μάλιστα, έχω την υποψία ότι αυτός ήταν και ο απώτερος στόχος της ριζοσπαστικής κίνησης των υπαλλήλων του υπουργείου – να συνασπιστούν οι οικογένειες, να δυναμώσουν οι δεσμοί. Αλλά πού να το καταλάβει ο ανόητος λαουτζίκος; Ψιλά γράμματα.
Υ.Γ. Έλα, άσε τα αστεία, οκ τα αφήνω. Ένας άνθρωπος 16 ετών (και 26 και 36 και 116 ίσως) το τελευταίο που χρειάζεται είναι συμβουλές τύπου «σου προσφέρω τη γνώση της εμπειρίας μου». Μα σοβαρά τώρα; Πολύ καλά κάνει και λέει –αυτό που λέγαμε όλοι- άσε με ήσυχο να φάω τα μούτρα μου. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις δυστυχώς και ευτυχώς ο καλύτερος τρόπος είναι να πεις τη γνώμη σου και μετά να σκάσεις και να αφήσεις τον άλλο να φάει τα μούτρα του και να είσαι πλάι του. Άσε που μπορεί και να μην τα φάει. Εμπιστοσύνη το λένε.