Παγκράτι: Βόλτα στις πλατείες Αγίου Σπυρίδωνος, Πλαστήρα, Βαρνάβα, Προφήτη Ηλία, Παγκρατίου, Μεσολογγίου, Προσκόπων.
Κι όμως υπάρχει μια συνοικία στην Αθήνα που χωρά τις περισσότερες πλατείες της πόλης. Ακόμα και αν κάποιες φορές η μία ενώνεται με την άλλη μέσω ενός και μόνο δρόμου. Όταν αρχίζεις να μετράς τις πλατείες του Παγκρατίουπραγματικά χάνεις τον λογαριασμό. Πλατεία Αγίου Σπυρίδωνος, πλατεία Πλαστήρα, πλατεία Βαρνάβα, πλατεία Προφήτη Ηλία, πλατεία Παγκρατίου, πλατεία Μεσολογγίου, πλατεία Προσκόπων. Κάθε μία έχει τη δική της προσωπικότητα και τη δική της αύρα. Άλλες πλαισιώνονται από εκκλησίες και μουσεία, άλλες διαθέτουν παιδικές χαρές και άλλες είναι διακοσμημένες με σκιερά δέντρα και σιντριβάνια. Ορισμένες αλλάζουν χρώματα τη νύχτα και γίνονται πιο φασαριόζες ή κοσμοπολίτικες, άλλες είναι πιο αρτιστίκ και κάποιες πιο οικογενειακές. Το σίγουρο είναι ότι καλύπτουν όλες τις πιθανές απαιτήσεις που μπορεί να έχουν από μια πλατεία κάτοικοι, επισκέπτες και περαστικοί της ίδιας συνοικίας.
Πλατεία Βαρνάβα. Βρίσκεται πολύ κοντά στην αρχή της Εμπεδοκλέους. Σφύζει από ζωή και νεολαία. Τα τραπεζάκια μόλις ανοίγει ο καιρός έχουν την τιμητική τους ενώ οι πολυπληθείς παρέες δίνουν παλμό ακόμα και στους γύρω δρόμους. Ένα παράθυρο στη ζωηρή πλευρά της πόλης, μια παλέτα εικόνων σε ελάχιστα βήματα.
Πλατεία του Προφήτη Ηλία. Ανάμεσα στην Ευφράνορος και την Υμηττού, αποτελεί ένα από τα κεντρικότερα σημεία του Παγκρατίου. Κοντά στoν Βύρωνα, τον Άγιο Αρτέμιο αλλά και το Μετς, η πλατεία Προφήτη Ηλία αποτελεί πραγματικό πέρασμα που τέμνει τη ραχοκοκαλιά της πόλης.
Πλατεία Προσκόπων. Ανάμεσα στις οδούς Αμύντα και Πτολεμαίων η πλατεία είναι έτοιμη να προσφέρει ευχάριστες εκπλήξεις. Στην περιοχή σύχναζαν εμβληματικές προσωπικότητες του καλλιτεχνικού και πνευματικού κόσμου. Ένα μέρος με ιδιαίτερο μαγνητισμό που φαντάζει με μικρή όαση τοποθετημένη δίπλα σε κεντρικές αρτηρίες.
Πλατεία Αγ. Σπυρίδωνος, πολύ κοντά στο Καλλιμάρμαρο και δίπλα στη Βασιλέως Κωνσταντίνου. Μια ανάσα από το Ζάππειο, διαθέτει την αύρα της παλιάς Αθήνας. Αγγίζει διακριτικά την Ερατοσθένους και μοιάζει να ενώνει τα πιο ήσυχα σημεία με την πιο γρήγορη πλευρά της πόλης.
Πλατεία Πλαστήρα. Ένα ζωντανό πέρασμα, ένα κεντρικότατο σημείο που ενώνει μεταξύ άλλων την Ιπποδάμου, την Ευφράνορος, την Πολυδάμαντος, την Πρόκλου και με νοητές γραμμές βρίσκεται σχεδόν στη μέση από τρεις άλλες πλατείες (Παγκρατίου, Βαρνάβα, Σπυρίδωνος). Αν περνάς από το σημείο πεζός, μοιάζουν όλα να είναι πολύ κοντά.
H πλατεία ανάμεσα στην Αντήνορος και την Ιοφώντος. Ένας χώρος, θα λέγαμε πάρκο και πλατεία μαζί, με κοσμοπολίτικο αέρα που καταφέρνει ταυτόχρονα να δίνει την αίσθηση της οικειότητας. Το σημείο γειτνιάζει σχεδόν με Καισαριανή, Ιλίσια, Παγκράτι και κέντρο Αθήνας. Κοντά στο μετρό, ένα σταυροδρόμι για επισκέπτες και κατοίκους, που σου χαρίζει εικόνες αστικής ομορφιάς.
Πλατεία Παγκρατίου. Κεντρικό πέρασμα της ομώνυμης περιοχής. Ενώνει ζωές, παρέες συναντήσεις, περάσματα, βόλτες. Ένα σημείο που μοιάζει να αφουγκράζεται το ρυθμό αυτής της συνοικίας.
Πλατεία Μεσολογγίου. Μια μεγάλη πλατεία με σκιερά δέντρα και χώρο για περπάτημα, για να παίξουν τα παιδιά και να ξεκουραστούν οι περαστικοί. Περπατώντας στους στενούς γύρω δρόμους δεν φαντάζεσαι ότι θα εμφανιστεί μπροστά σου μια τόσο ευρύχωρη και γεμάτη ζωντάνια πλατεία. Ένα ξέφωτο στο γκρίζο της πόλης.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
6°
