Λένε πως χρειάζεσαι τουλάχιστον εκατό μέρες για να περιηγηθείς στο μουσείο του Λούβρου κι αυτό μόνο αν σπαταλήσεις 30 δευτερόλεπτα σε κάθε έκθεμα. Τόσες περίπου μέρες χρειάζονται για να ανακαλύψει κανείς μέχρι και το τελευταίο μικροσκοπικό κομματάκι από την τεράστια συλλογή παλαιών αντικειμένων στην τριών στρεμμάτων μάντρα του παλαιοπώλη κυρίου Αντώνη Σαρρή.
«Το Μοναστηράκι της Ν. Κηφισιάς», όπως ο ίδιος αποκαλεί τη μάντρα του, δεν ήταν πάντα ο παράδεισος κάθε λάτρη της vintage κουλτούρας. Ο κ. Αντώνης εργάζονταν από 1985 ως έμπορος πετρωμάτων και οικοδομικών υλικών. Θιασώτης των παλαιών αντικειμένων ο ίδιος, το 2007, λίγο πριν το ξέσπασμα της κρίσης και παράλληλα με την έκρηξη της «ρετρολαγνείας» συνειδητοποίησε ότι πρέπει να κάνει μία αλλαγή στην ταμπέλα του (ή μάλλον σε μία από τις πολλές ευφάνταστες που διαθέτει το κατάστημα) και δίπλα στη λέξη ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΑ ΥΛΙΚΑ πρόσθεσε τον όρο παλαιοπωλείο.
Η κότα, το pet του Μοναστηρακίου της Κηφισιάς, Η κότα, το pet του Μοναστηρακίου της Κηφισίας
«Είκοσι χρόνια στα οικοδομικά υλικά δεν είχα να πω καμία αξιόλογη ιστορία στην παρέα. Απλώς ζούσα αξιοπρεπώς, τώρα με το παλαιοπωλείο όμως έχω ατελείωτες ιστορίες, λέει ο κ. Αντώνης με το προσηνές χαμόγελο που τον χαρακτηρίζει. Ο ευγενικός παλαιοπώλης αδειάζει σπίτια, αποθήκες και υπόγεια οπουδήποτε στην Αθήνα. Επισκέπτεται δηλαδή τον χώρο σας σαν τυπικός παλιατζής, ωστόσο ενδιαφέρεται «μόνο για παλαιά», όπως τονίζει σε ένα από τα φυλλάδια που μοιράζει και πιο συγκεκριμένα αναζητά αντικείμενα συλλεκτικής αξίας, όπως μολυβένια ή πλαστικά στρατιωτάκια, σερβίτσια με «βασιλιάδες - Βενιζέλο κ.λπ.», κομπολόγια καχραμάν - φατουράν - κεχριμπάρι, οτιδήποτε έχει σχέση με την Ολυμπιακή Αεροπορία, επιστολές, μέχρι και αυτοκίνητα. Για του λόγου το αληθές κάποτε εμπορεύτηκε μία Πόρσε. Φυσικά μπορεί κανείς να επισκεφτεί τη μάντρα της Κηφισιάς και να πουλήσει στον ίδιο ό,τι δεν χρειάζεται. Πάνω απ’ όλα, όμως, ο καθένας μπορεί να περάσει ατελείωτες ώρες στο «Μοναστηράκι των βορείων προαστίων» ανακαλύπτοντας θησαυρούς σε απίστευτα χαμηλές τιμές. Βινύλια με 2 ευρώ το πολύ, πινακίδες αυτοκινήτων από διάφορες χώρες με 3 ευρώ, παλιά περιοδικά από 1 ευρώ, καρτ ποστάλ από μισό και η λίστα θα μπορούσε να συνεχιστεί για πάντα.
Στη 10χρονη πορεία του ο κ. Σαρρής έχει έρθει σε επαφή με ιδιαίτερα σπάνια αντικείμενα. «Βρήκα τα πιο συλλεκτικά ακροκέραμα και σπάνια σκυριανά πιάτα. Συνάντησα κλεμμένο μπρούτζινο άγαλμα από την πλατεία της Νίκαιας και με οικονομική μου χασούρα, αλλά τεράστια ψυχική ευχαρίστηση κανόνισα να επιστραφεί, έναν αυθεντικό κινέζικο Βούδα και μία μοτοσικλέτα Zundapp την οποία ανακάλυψε στη μάντρα μου ο αδερφός του πρώτου ιδιοκτήτη της, ο οποίος και την αγόρασε για να επιστρέψει και πάλι στην οικογένεια». Ανάμεσα στα αντικείμενα της αχανούς συλλογής του και παλιά παιχνίδια Lyra και El Greco τα οποία κοστολογούνται ανάλογα με τη συλλεκτική τους αξία. «Η μόνη δυσκολία που αντιμετωπίζω είναι όταν συναντώ ένα αντικείμενο που δεν το έχω ξαναδεί ή δεν γνωρίζω την αξία του σήμερα έτσι ώστε να το αγοράσω για να το πουλήσω έντιμα. Εκεί, παίρνω τη βοήθεια των "επαϊόντων", καθώς έχω δικτυωθεί και γνωρίζω τους κατάλληλους ανθρώπους για να μου το εκτιμήσουν».
Όσο γυρνάμε εκστασιασμένοι στη μάντρα και τρυπώνουμε μέσα στα μικρά παραπήγματά της που είναι γεμάτα αντικείμενα μέχρι το ταβάνι, έχουν έρθει τουλάχιστον τρεις ρακοσυλλέκτες με ιδιαίτερα ευρήματα. Το πιο ξεχωριστό, το εμβληματικό ρομπότ Emiglio της Giochi Preziosi. Ο συγκεκριμένος φίλος, αν και σε εξαιρετική κατάσταση φαίνεται να έχει έρθει από τα μακρινά 80s.
«Αν και ξεκίνησα το 2007, μόνο τα τελευταία πέντε χρόνια λέω ότι είμαι παλαιοπώλης. Πριν ντρεπόμουν, γιατί δεν είχα τέτοια τεράστια ποικιλία. Χαρά μου είναι όταν οι πελάτες βρίσκουν στο μαγαζί μου αυτό που ψάχνουν και πιο πολύ, όταν δεν το έβρισκαν πουθενά αλλού», καταλήγει ο κύριος Αντώνης λίγο πριν πάρει το ρομπότ Emiglio για να το εξετάσει καλύτερα.
H συνιδρύτρια του Lean In. org, οργανισμού υποστήριξης, εκπαίδευσης κι αλληλεγγύης των γυναικών στους χώρους εργασίας, μιλάει για τα ευρήματα της νέας έρευνας «Γυναίκες στον Χώρο Εργασίας 2024
18°
