Ένα κορίτσι που δεν σε κοιτά. Αλλά και ούτε κοιτά κάποιον ή κάτι συγκεκριμένα. Δεν σε καρφώνει με το βλέμμα της, δεν μπορείς να καταλάβεις τι τρέχει μέσα της. Διασχίζοντας την ξακουστή, από τα παλιά, οδό Νοταρά, τα μάτια σου γραπώνονται από τον όγκο και την ένταση της τοιχογραφίας - νέας δουλειάς του IΝΟ. Υπάρχει μόνο αυτή. Τελεί σε μια περίεργη, μπερδεμένη, πολύπλοκη και χαοτικά συναισθηματική κατάσταση. Εξού και «Lost», ο τίτλος του πρόσφατου «χτυπήματος» του IΝΟ με ηρωίδα μια κοπέλα που στροβιλίζεται στις σκέψεις και τις επιλογές της. Η γαλάζια δύνη στο κεφάλι της. Το χάος.
Ναι, πιστός στην «τέχνη» του να μη μιλά μα μόνο να εκφράζεται ζωγραφίζοντας «δημόσια έργα τέχνης», ακόμα και τώρα που συναντιόμαστε στην πλατεία Αγίας Ειρήνης ο IΝΟ δεν μου δίνει περισσότερα keypoints πέρα από μια γενική αναφορά «όμορφη, έξυπνη, αλλά δυστυχώς δεν τη βοηθάει το μυαλό της».
Το έργο έχει ύψος 21 μέτρα και δημιουργήθηκε στο κτίριο του Ξενοδοχείου Filon, που βρίσκεται στη διασταύρωση των οδών Φιλελλήνων & Νοταρά στο Λιμάνι του Πειραιά.
Σε αντίθεση με άλλους στριτ ζωγράφους –αν και νομίζω πως ο όρος δεν του πάει πια, με τέτοιο μεγάλο κύμα παιδιών να σαρώνει τις επιφάνειες των δρόμων επιτελώντας μια τέχνη όπου πλέον το κατά παραγγελία των χορηγών μοιάζει να επιβάλλει τον αισθητικό κώδικα–, ο IΝΟ παραμένει σταθερός στις απόψεις του, δεν δίνει συνεντεύξεις και δεν πολυμιλά. Θέλει να μιλάει μοναχά η υπογραφή και το έργο του.
Εξού και η συνειδητή αποχή του από το «σταρ σίστεμ», πολλώ δε όταν το γκράφιτι και η «δημόσια τέχνη» και οι καλλιτέχνες της φιλοξενούνται ακόμα και σε μέινστριμ έντυπα ή τηλεοπτικές οθόνες, πέραν των φρι πρες, που πρώτα αντιλήφθηκαν τη δύναμη αλλά και τις «εικόνες» της νέας Αθήνας.
Είναι γνωστή και πλέον αναγνωρίσιμη από τους Αθηναίους η χρωματική του παλέτα: Ο IΝΟ δημιουργεί από το 2016 και μετά, πάνω στην κλίμακα του γκρι, με πινελιές από γαλάζιο, η οποία συνοδεύεται από τα χαρακτηριστικά κοψίματα στις εικόνες. Το κορίτσι του Lost είναι το δεύτερο «μεγάλο» του έργο στον Πειραιά, μετά το «We have all the power» με χορηγό το National Geographic, απέναντι από την προβλήτα εννιά από όπου φεύγουν τα καράβια για την Αίγινα και τον Αργοσαρωνικό.
Ίσως κάποτε να κάνουμε μια μεγάλη συνέντευξη για τη ζωή του, ανταλλάσουμε ιστορίες και συμβάντα, και μιλά με φοβερή άνεση και απλότητα για όλη του την πορεία αλλά και το πώς διάλεξε να γίνει ζωγράφος. Το τελευταίο θα μπορούσε να γίνει και ταινία, πώς κατάφερε δηλαδή σε μικρή ηλικία να αποκτήσει ένα βιβλίο για τη στριτ αρτ, την πρώτη του επαφή και αντάμωμα δηλαδή με αυτό που κάποτε ήταν το μέλλον του και τώρα συνεχίζει να είναι το παρόν του.
Από τη γνωριμία μας κρατώ αυτό: πως το Lost, που πλέον ολοκληρώθηκε, δουλευόταν από τις πέντε το απόγευμα ως και τις οκτώ κάθε πρωί. Πως δεν τον ενοχλεί η έλλειψη φωτός, ειδικά κατά τη διάρκεια της νύχτας – ο IΝΟ τεχνικά πλέον κατέχει μια δεξιότητα και είναι τόσο αφοσιωμένος στην «πράξη» που μπορεί να «εκτελεί» υπό συνθήκες που ο ίδιος ορίζει ως «ιδανικές». Δεν του αρέσει να τον βλέπουν, δεν θέλει να προσφέρει θέαμα, μόνο έργο. Προτιμάει τη νύχτα.
Σε μια πόλη όπου η δημόσια τέχνη συνεχώς αυξάνεται, το κορίτσι του Lost ενισχύει ακόμα περισσότερο το ήδη γνωστό: πως τα έργα του IΝΟ είναι μερικά από τα ορίτζιναλ σήματα κατατεθέντα μιας νέας Αθήνας.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο ΙNΟ είναι έλληνας καλλιτέχνης γνωστός για τις τοιχογραφίες μεγάλης κλίμακας που φτιάχνει σε όλο τον κόσμο. Ανακάλυψε την κλίση του στη ζωγραφική κάνοντας γκράφιτι στο σχολείο. Μερικά χρόνια αργότερα τέλειωσε την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας. Τα έργα του χαρακτηρίζονται από κοψίματα και μια ασπρόμαυρη χρωματική παλέτα με πινελιές από γαλάζιο. Η θεματολογία του περιέχει κοινωνικά και πολιτικά σχόλια. Κύρια πηγή έμπνευσης είναι η ομορφιά και ταυτόχρονα η ασχήμια της ανθρώπινης φύσης. Ο ΙΝΟ έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις και καλλιτεχνικά projects κυρίως σε Ευρώπη, Αμερική και Μέση Ανατολή. Η δουλειά του έχει παρουσιαστεί σε πολυάριθμα άρθρα του διεθνή τύπου συμπεριλαμβανομένων των The Guardian, Reuters, NBC News, Juxtapoz Magazine και The New York Times. Έχει δημιουργήσει έργα για τους: Dj Avicii, National Geographic USA, Coca Cola Central & Southern Europe, FCB New York, Park Inn Abu Dhabi, Sonata Hotel Brazil, Story Nightclub Miami Beach, Urban Nation Museum Berlin, Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών Ίδρυμα Ωνάση, Βουλή της Κύπρου κ.ά. Περισσότερα στο www.ino.net και @inoexpo
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
13°
