Ο Αρίσταρχος Παπαδανιήλ είναι συγγραφέας του βιβλίου «Ελληνική Πολιτική Γελοιογραφία - Η Σοβαρή Πλευρά µιας Αστείας Τέχνης» και δηµιουργός της σειράς φυλλοσκοπίων «Σινεμά Τσέπης». Το 2005 συνίδρυσε το δηµιουργικό γραφείο SYLLIPSIS, µε σκοπό την οπτική επικοινωνία στους τοµείς: animation, εικονογράφηση, γραφιστική.
Συνδημιουργός (σκηνοθεσία-animation) της πρώτης ελληνικής εκπαιδευτικής σειράς κινουµένων σχεδίων «Ένα Γράμμα Μια Ιστορία» σε παραγωγή της Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης του Υπουργείου Παιδείας, η οποία εξελίσσεται σε διαδραστικό ψηφιακό αλφαβητάρι. Τώρα δημιούργησε τη μικρού μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων "THE RAINS OF CASTAMERE | An Animated Choreography of Departures" εμπνεόμενος από την τηλεοπτική σειρά Game of Thrones.
Πως πιάστηκες στα δίκτυα της γοητείας του Game of Thrones και που αποδίδεις την τεράστια παγκόσμια απήχηση του;
Τέτοια εποχή πέρυσι, σε διάφορες παρέες που βρισκόμουν, η συζήτηση γύρω από τις εξελίξεις στο Game of Thrones, έδιναν και έπαιρναν- ειδικά (spoiler alert) ο αποτρόπαιος θάνατος του Oberyn Martell. Είχαν προηγηθεί αντίστοιχα κύματα ένθερμων συζητήσεων και στο παρελθόν με φίλους που δήλωναν συγκλονισμένοι από τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στον περίφημο Κόκκινο Γάμο. Οπότε από τα συμφραζόμενα ξέρετε τι έκανα πέρυσι το καλοκαίρι... ένα σερί θέασης των τεσσάρων κύκλων της σειράς, όπου από το πρώτο κιόλας επεισόδιο αντιλήφθηκα ότι μπαίνω σε έναν μυθικό κόσμο χαρακτήρων, τις δράσεις των οποίων θα κουβαλούσα στη σκέψη αλλά και -ως αναφορά- στην καθημερινότητά μου.
Ο φανταστικός κόσμος που δημιούργησε ο συγγραφέας George R. R. Martin παίρνει σάρκα και οστά μέσα από τη δημιουργική ματιά των David Benioff και D. B. Weiss, οι οποίοι κέρδισαν την εμπιστοσύνη του και δικαίως, δημιουργούν μια σειρά φαινόμενο σε επίπεδο παραγωγής, αλλά κυρίως, ουσίας περιεχομένου. Οι ευρηματικοί διάλογοι, αποκαλύπτουν το πνεύμα των χαρακτήρων μέσα σε ένα διαρκές παιχνίδι εξουσίας, που κλιμακώνεται και γίνεται ολοένα και πιο χαοτικό. Η δράση είναι καταιγιστική, εκτός από κάποια επεισόδια -συνήθως στην αρχή κάθε κύκλου, όπου κλιμακώνεται- και συχνότατα ανατρεπτική σε βαθμό σοκαριστικό. Αυτή όμως είναι και η μαγεία· αυτό το παιχνίδι με το μυαλό και κυρίως, τα συναισθήματα των θεατών.
Είναι πολλές οι έντονες συγκινήσεις που μου έχει προσφέρει η σειρά. Θα σταθώ ωστόσο σε ένα δομικό της στοιχείο, το τραγούδι The Rains of Castamere σε μουσική του Ramin Djawadi- ο συνθέτης που υπογράφει τη μουσική επένδυση της σειράς- και στίχους του συγγραφέα, το οποίο λειτουργεί συχνά ως λάιτ μοτίφ στις δράσεις που έχουν να κάνουν με τον οίκο των Lannisters, μιας και θυμίζει σε εχθρούς και “φίλους” την ένδοξη παρουσία τους στα πράγματα.
Πώς ήρθε η έμπνευση για τη δημιουργία μιας μικρού μήκους ταινίας;
Όταν πρωτοάκουσα ολόκληρο το τραγούδι ερμηνευμένο από τους National (ακολούθησε αργότερα και μια άλλη, πολύ ενδιαφέρουσα θρηνητική εκδοχή των Sigur Rós) στους τίτλους τέλους του πολύ δυνατού ένατου επεισοδίου του δεύτερου κύκλου, του “Blackwater”, αναφώνησα εντός μου “αυτό είναι”. Από το Σεπτέμβριο και μετά ήταν το τραγούδι που συνόδευε αβίαστα διάφορες διαδρομές στις σκέψεις μου. Έτσι λοιπόν, σιγοτραγουδώντας το, μου ήρθε και η ιδέα- ανάγκη να δημιουργήσω μια μικρού μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων, που να βασίζεται στο τραγούδι αυτό. Μάλιστα, αρχική μου σκέψη ήταν να οπτικοποιήσω τα δρώμενα που περιγράφει· την αντιμαχία του Λόρδου του Castamere με τον οίκο των Lannisters και την οικτρή ήττα του.
Στην πορεία όμως, μου ήρθε μια άλλη ιδέα, πιο ποιητική. Σκέφτηκα ότι θα ήθελα να μετατρέψω τη συγκεκριμένη μπαλάντα σε σκηνικό τραγούδι -σε στυλ μιούζικαλ, όπου στο πρώτο μέρος, στο κουπλέ, θα ακούγεται ο ίδιος ο Λόρδος του Castamere περήφανα να τραγουδά και στο ρεφρέν ένας τροβαδούρος να κάνει τον απολογισμό. Και θα έμενα εκεί, δεν θα επαναλάμβανα τους στίχους της ιστορίας, όπως γίνεται στη συγκεκριμένη μπαλάντα, για καθαρά λόγους οικονομίας του animation.
Όμως σε μια ακόμη διαδρομή σκέψης, μου ήρθε μια αναλαμπή. Τι θα γινόταν εάν αντί του στίχου “the proud Lord said” έλεγε “the young Lord said” και αντί του “the Lord of Castamere” ακουγόταν “Tyrion to Tywin”; Ξαφνικά έχουμε μια εντυπωσιακή μετατόπιση από τη σχέση του ηττημένου Λόρδου του Castamere με τον αλαζόνα νικητή Tywin, στη σχέση του καταπιεσμένου γιου του, Tyrion, ο οποίος “υψώνει ανάστημα” στον πατέρα-τύραννο Tywin. Αυτό ήταν! Και η σύνδεση των δύο ιστοριών να γίνεται με το άκουσμα του σλόγκαν των Lannisters “Hear Me Roar!”.
Πόσο καιρό σου πήρε για να κάνεις την ταινία;
Όπως καταλαβαίνετε όλες αυτές οι σκέψεις μου έρχονταν καθώς σιγοτραγουδούσα -σε διάφορες φάσεις- το τραγούδι, ξανά και ξανά. Οπότε ωρίμασε μέσα μου και η ιδέα ότι θα μπορούσα να δοκιμάσω να ηχογραφήσω αυτή την εκδοχή, με τη φωνή μου. Λόγω της φύσης της δουλειάς μου, έχω δημιουργικό πάρε-δώσε με ηθοποιούς και τραγουδιστές στο στούντιο, οπότε είπα να δοκιμάσω αυτό τον… δημιουργικό μου πειραματισμό και να πάρω θέση, πίσω από το μικρόφωνο αυτή τη φορά.
Τον Μάρτιο ηχογράφησα το τραγούδι -a capella- και αντί συνοδευτικού μουσικού οργάνου έκανα σε σημεία, και δεύτερη φωνή. Για τους τίτλους τέλους της ταινίας που ετοίμαζα στο μυαλό μου, ηχογράφησα τη μουσική των τίτλων αρχής της σειράς, σε αργό -πενθητικό, εμβατηριακό- ρυθμό πάλι μόνο με φωνή.
Στη συνέχεια, από Απρίλιο έως Μάιο, ξέκλεβα χρόνο, όποτε μπορούσα, για να υλοποιήσω το ταινιάκι. Επέλεξα τελικά, την τεχνική του rotoscope animation, όπου η κίνηση των σχεδίων προκύπτει μετά από επεξεργασία κινηματογραφημένου live action υλικού. Με τον τρόπο αυτό, επέλεξα εμβληματικές σκηνές της σειράς, δίνοντάς τους μια νέα κινηματογραφική “ανάγνωση” σε συνδυασμό με το ομώνυμο τραγούδι. Έτσι λοιπόν, προέκυψε αυτή η “Δραματική Χορογραφία Αναχωρήσεων” (“An Animated Choreography of Departures”). Εύχομαι να την απολαύσετε, όπως εγώ απόλαυσα τη διαδικασία δημιουργίας και παραγωγής της. Και κλείνω με τη φράση “The Lannisters send their regards / to the Winter that comes”.
Πλάνα με πρωταγωνιστή τον βασιλιά του ροκ εν ρολ, το ποδόσφαιρο μέσα από τις ισπανίδες αθλήτριες που άλλαξαν τους κανόνες και ο Iron Mike στο ρινγκ μετά από 19 χρόνια
19°
