Squid Game στο Netflix: Η δεύτερη σεζόν της τηλεοπτικής σειράς - φαινόμενο και τα αναπάντητα ερωτήματα που αφήνει.
...Δεν είμαι βέβαιος. Εκ των πραγμάτων, στις συντριπτικά περισσότερες περιπτώσεις, η δεύτερη σεζόν –οποιαδήποτε δεύτερη σεζόν– είναι πιο αδύναμη από την πρώτη. Πρόκειται για το ίδιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει κάθε sequel, ακόμη και της πιο επιτυχημένης ταινίας, σε σχέση με το πρωτότυπο. Φυσικά, αρκετά επιτυχημένα sequel έχουν παρουσιαστεί, όπως και αρκετές επιτυχημένες δεύτερες σεζόν, όμως πρόκειται περί εξαιρέσεων.
Squid Game στο Netflix: Η πρόκληση της δεύτερης σεζόν
Ένα πολύ σοβαρό ζήτημα είναι ότι η πρώτη σεζόν μιας σειράς, όπως και η πρώτη ταινία, μπορεί να γυρίζει στο κεφάλι του δημιουργού της για πολλά χρόνια. Για τη δεύτερη, ή και για τις επόμενες, έχει ελάχιστο χρόνο να σκεφτεί. Επιπλέον, ενώ κάποιος θα έλεγε ότι η επιτυχία της πρώτης σεζόν ή της πρώτης ταινίας, ακόμη και η επιτυχία του πρώτου δίσκου για ένα συγκρότημα, βάζει φτερά στη φαντασία του δημιουργού, στις πιο πολλές περιπτώσεις βάζει βαρίδια. Ο φόβος της, σε δεύτερο χρόνο, αποτυχίας γίνεται πολύ μεγαλύτερος από τον ενθουσιασμό της αρχικής επιτυχίας, με αποτέλεσμα ο σκηνοθέτης να λειτουργεί συχνά συντηρητικά: να εφαρμόζει δηλαδή τη γνωστή, επιτυχημένη συνταγή, όμως σε… μεγαλύτερο σκεύος.
Είναι βέβαιο ότι μετά από μια μεγάλη επιτυχία, το κοινό πραγματικά περιμένει κάτι μεγαλύτερο, κάτι περισσότερο από το αρχικό πρότζεκτ. Έτσι, οι σκηνοθέτες, συχνά χωρίς να το σκεφτούν, μπαίνουν στη διαδικασία να μεγεθύνουν ή να πολλαπλασιάσουν τα στοιχεία της πρώτης σεζόν. Μεγαλύτερη κλίμακα, περισσότεροι ήρωες, σκληρότερες συγκρούσεις. Όμως, ακόμη κι αν αυτό το καταφέρεις, αρκετοί θεατές θα μείνουν δυσαρεστημένοι, θα νιώσουν ότι μαγειρεύεις πάνω στην ίδια συνταγή. Άσε που στις πιο πολλές περιπτώσεις, θα πέσει παραπάνω νερό απ’ όσο θα ήθελες.
Ίσως η μεγαλύτερη δυσκολία ενός sequel ή μιας δεύτερης σεζόν να είναι ότι ποτέ δεν υπάρχει αρκετός χρόνος. Το κοινό δεν πρέπει να χάσει την επαφή του με το πρωτότυπο, ο σκηνοθέτης με τη ροή της ταινίας, οι ηθοποιοί με τους ρόλους τους, και πάει λέγοντας. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που η βιασύνη έχει καταστρέψει το τελικό αποτέλεσμα.
Στην περίπτωση του «Squid Game», τα πράγματα είναι ακόμη πιο παράξενα. Όπως είχαμε σημειώσει στο κείμενο που αφορούσε την πρώτη σεζόν, ο Hwang Dong-hyuk είχε μιλήσει στον Guardian για τον πυρήνα της ιδέας του: «Πιστεύω ακράδαντα ότι τελικά η οικονομική πραγματικότητα είναι άνιση, και το 90% του ανθρώπινου πληθυσμού το βλέπει αυτό και το βρίσκει άδικο». Εφόσον, λοιπόν, διαφωνείς κάθετα με την κοινωνική ανισότητα που υπάρχει στον καπιταλισμό –και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δημιουργείς μια σειρά–, δεν έχεις παρά στη δεύτερη σεζόν της να προτείνεις τρόπους τερματισμού της ανισότητας αυτής, ενδεχομένως και του ίδιους του καπιταλισμού. Δεν βλέπουμε όμως κάτι τέτοιο στη δεύτερη σεζόν του «Squid Game», άσε που η σεζόν αυτή ούτε καν ολοκληρώνεται. Τα 7 επεισόδια, που έκαναν πρεμιέρα στις 26 Δεκεμβρίου, είναι περίπου τα μισά από αυτά που γυρίστηκαν, με τα υπόλοιπα να πρόκειται να μεταδοθούν ως 3η σεζόν, το καλοκαίρι που μας έρχεται. Άρα, δεν μπορείς να κρίνεις τη δεύτερη σεζόν τελεσίδικα, αφού δεν είναι ολοκληρωμένη.
Σύμφωνα με το Netflix, «τρία χρόνια μετά τη μεγάλη του νίκη, ο Παίκτης 456 επιστρέφει στο Squid Game έχοντας μία καινούργια αποστολή», να αποκαλύψει εκείνους που βρίσκονται πίσω από αυτό και να καταστρέψει τόσο εκείνους όσο και το ίδιο το παιχνίδι. Ο νέος κύκλος του «Squid Game» κατέγραψε 68 εκατομμύρια προβολές μόλις τις πρώτες τέσσερις ημέρες και έγινε η πρώτη σειρά στην ιστορία της πλατφόρμας που κατάφερε να κατακτήσει ταυτόχρονα την πρώτη θέση σε 92 χώρες με το που κυκλοφόρησε.
Ομολογώ ότι παρακολούθησα την πρώτη μέρα και συνεχόμενα τα επτά νέα επεισόδια του «Squid Game». Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα τα άφηνα στη μέση. Αν και η ροή της ιστορίας είναι σε γενικές γραμμές γνωστή και δεν υπάρχει το ξάφνιασμα του πρώτου κύκλου, η αφήγηση πηγαίνει σφαίρα, εκτός ίσως από το πρώτο επεισόδιο, όπου θα προτιμούσα λιγότερες λεπτομέρειες από τις προσωπικές ιστορίες μερικών από τους συμμετέχοντες στο παιχνίδι. Στη σεζόν αυτή, αυτό που λείπει είναι η τελική έκβαση. Έτσι, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αποδεχτούμε τη δεύτερη σεζόν ως την αρχή του… τέλους και να περιμένουμε υπομονετικά μέχρι το ερχόμενο καλοκαίρι.
Το σοκ για τα όσα δείχνει η σειρά του Netflix υποδηλώνει τη βαθιά και εκτεταμένη υποκρισία μας, όταν ολόκληρο το σύστημα στο οποίο τα παιδιά λειτουργούν είναι εντελώς σάπιο
Αγάπη στο φάσμα του αυτισμού, Αστερίξ και Οβελίξ σε πόλεμο, αεροπορικά δυστυχήματα που επανεξετάζονται, Τομ Χάρντι σε ληστεία ναρκωτικών και τίτλοι τέλους στο «YOU»
5°
