Ανασκόπηση 2024: Οι τηλεοπτικές σειρές της χρονιάς

Το 2024 ήταν μια χρονιά που δοκίμασε τις αντοχές του χρόνου μας αφού εκτός από μεγάλες ποσότητες περιεχομένου -κάτι που την τελευταία δεκαετία είναι ο ορισμός του «τι πιο σύνηθες να συμβεί»- αποφάσισε να παίξει τα ρέστα της και στην ποιότητα. Τα αποτελέσματα θεαματικά σε όλους σχεδόν τους τομείς των δημιουργικών βιομηχανιών, από τη μουσική μέχρι τη λογοτεχνία, και από τον κινηματογράφο μέχρι την τηλεόραση και τις τηλεοπτικές σειρές.

Η μεταπανδημική περίοδος που χαρακτηρίστηκε από οξυμένες ανάγκες έκφρασης και δημιουργικές εκρήξεις μοιάζει να κορυφώνεται αυτήν τη χρονιά με πολλές επενδύσεις στις τηλεοπτικές σειρές, σε εναλλακτικές γλώσσες και πρωτότυπες ιδέες να έχουν πιάσει τόπο και αυτό αποδεικνύεται και στη μικρή οθόνη που εκ των πραγμάτων ζορίζεται ίσως περισσότερο απ’ όλους από την πληθώρα τίτλων και τον κορεσμό.

Θα φτάσει μια καλή χρονιά για να σώσει το πιεσμένο οικονομικά και επιρρεπές στις ευκολίες streaming; Η συνέχεια επί της οθόνης αλλά μέχρι τότε θα μας κρατήσουν συντροφιά οι τίτλοι που ξεχώρισαν φέτος – και δεν ήταν και λίγοι.

Οι καλύτερες τηλεοπτικές σειρές του 2024

Baby Reindeer, Netflix: To sent from my iPhone που έγινε η πιο απροσδόκητη τηλεοπτική επιτυχία της χρονιάς

Ποιος είχε φανταστεί ότι πίσω από ένα απλό, καθημερινό “sent from my iPhone” θα κρυβόταν μια από τις πιο απλά, καθημερινά, ανατριχιαστικές ιστορίες stalking και ψυχικής υγείας που έχουν μεταγλωττιστεί ποτέ στην τηλεοπτική γλώσσα. Η προσωπική ιστορία του Σκωτσέζου κωμικού, ηθοποιού και συγγραφέα Richard Gadd έγινε από στόμα σε στόμα το μεγαλύτερο Netflix hit των τελευταίων ετών και η πιο ιδιοσυγκρασιακή και απροσδόκητη τηλεοπτική επιτυχία της χρονιάς. Με τον ίδιο στον πρωταγωνιστικό ρόλο και την υπογραφή του σεναρίου και τη συγκλονιστική Jessica Gunning στον ρόλο της stalker Martha το “Baby Reindeer”, χάρη στην καθηλωτική και ασυνήθιστη ειλικρίνειά του, μιλάει στον καθένα με διαφορετικό τρόπο και σε όλους μαζί με την ίδια κοινή, ανθρώπινη γλώσσα που γράφεται από την κοινή ρίζα των πιο προσωπικών μας ψυχολογικών βιωμάτων. Παρά το σίριαλ που ακολούθησε την κυκλοφορία του γύρω από την πραγματική «πραγματική» ιστορία η σειρά έχει περάσει ήδη στην ιστορία ως ένα από τα πιο ιδιαίτερα τηλεοπτικά success stories της streaming εποχής και αξίζει ένα revisit σε οποιαδήποτε τηλεοπτική ανασκόπηση του 2024. Κι αν δεν έχετε χρόνο να την ξαναδείτε, πατήστε play στην εξαιρετική playlist από τη μουσική του επιμέλεια – αυτά τα τραγούδια δεν θα τα ακούσετε συχνά στην τηλεόραση.

Shogun, FX: Τηλεοπτικό έπος στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου

Σε πολλές λίστες φιγουράρει ήδη ως η σειρά της χρονιάς – και όχι άδικα. Το σύγχρονο “Shogun” των Rachel Kondo και Justin Marks κέρδισε κάθε στοίχημα που έβαλε με τον εαυτό του, τον χρόνο και τους θεατές και πέτυχε κάτι εξαιρετικά δύσκολο: να δώσει νέα πνοή σε ένα κλασσικό ιστορικό δράμα βασισμένο στο βιβλίο του James Clavell που ήδη είχε μεταφραστεί σε μια αξιόλογη τηλεοπτική επιτυχία του 1980, κρατώντας αξιοθαύμαστα περίπλοκες ισορροπίες. Με τον εξαιρετικό Hiroyuki Sanada στον πρωταγωνιστικό ρόλο του άρχοντα Toranaga να οδηγεί με την ηθική και στρατηγική του πυξίδα τους πολεμιστές και τους οικείους του μέσα από έναν πόλεμο φατριών και ξένων συμφερόντων στην Ιαπωνία του 17ου αιώνα το ήδη πολυβραβευμένο Shogun εγγράφει ένα μικρό έπος στα τηλεοπτικά μητρώα του 2024.

Ripley, Netflix: O ταλαντούχος κύριος Scott

Χωράει το σινεμά στην τηλεόραση, η μεγάλη οθόνη στη μεγάλη; Ο Steven Zaillian των μεγάλων ταινιών («Λίστα του Σίντλαιρ», «Οι Συμμορίες της Νέας Υόρκης» κ.λ.π.) και των κορυφαίων βραβείων απαντάει ένα εμφατικό ναι κερδίζοντας ένα από τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά στοιχήματα της χρονιάς με τη δικιά του τηλεοπτική εκδοχή στο εμβληματικό βιβλίο της Patricia Highsmith, το οποίο έχει δις μεταφερθεί στον κινηματογράφο, στο “Purple Noon” του 1960 με τον Alain Delon στον πρωταγωνιστικό ρόλο και φυσικά στο “The Talented Mr. Ripley” του 1999 με τον Matt Damon να σπάει ταμεία και να σημαδεύει με το baby face του τον διάσημο χαρακτήρα της Highsmith. Το τηλεοπτικό Ripley ευφυώς αγνόησε αμφότερες τις κινηματογραφικές εκδοχές και βούτηξε πιο βαθιά απ’ όλους στα ενδότερα των μυθιστορηματικών χαρακτήρων αλιεύοντας μύχια ευρήματα και μεταφράζοντας τα στα πανέμορφα αλλά και ζοφερά, ασπρόμαυρά κάδρα του Robert Elswit που κάνουν τις τουριστικές και κοσμοπολίτικες ιταλικές ακτές να μοιάζουν με τόπο από τον οποίο θες να τρέξεις μακριά, ένα πραγματικό θέρετρο επικείμενης τραγωδίας. Ο ταλαντούχος κύριος Andrew Scott στον ρόλο του Tom Ripley είναι η ιδανική επιλογή για να πάρει στον ώμο του αυτή την εντελώς διαφορετική αισθητική πρόταση που καταθέτει ο Steven Zaillian, επικουρούμενος από την Dakota Fanning και τον Johnny Flynn. Ένας μικρός σινεφίλ θρίαμβος στην καρδιά του mainstream streaming.

My Brilliant Friend, BBC: Η υπέροχη Elena Ferrante

Ίσως πρόκειται για την κορυφαία τηλεοπτική σειρά της δεκαετίας, τουλάχιστον από άποψη παραγωγής, συνέπειας και απόδοσης απαιτητικών χαρακτήρων, σίγουρα πάντως πρόκειται για μια από τις καλύτερες σειρές των τελευταίων ετών. Το “My Brilliant Friend” του Saverio Constanzo, βασισμένο στο coming-of-age, πολύπτυχο, οικογενειακό έπος της «Τριλογίας της Νάπολης» της Elena Ferrante ολοκλήρωσε φέτος τον κύκλο του στο BBC, δικαιώνοντας όσους το αγάπησαν από το πρώτο επεισόδιο το 2018. Η τελευταία σεζόν καταφέρνει να προσπεράσει τον σκόπελο της αλλαγής του cast και κλείνει όμορφα έναν κύκλο που γράφει, έστω και κάτω από το ελληνικό ραντάρ, ένα από τα πιο μεγάλα επιτεύγματα στην περιοχή της τηλεοπτικής μεταφοράς μυθοπλασίας. Η μυστηριώδης συγγραφέας, η οποία, ευτυχώς για τη σειρά, πείστηκε να βοηθήσει τη συγγραφική ομάδα, αναδύεται ξανά μέσα από αυτήν την υπέροχη τηλεοπτική παραγωγή ως η υπέροχη πένα που είναι, θυμίζοντας σε όσους δεν το έχουν κάνει ότι πρέπει να διαβάσουν τα βιβλία της και δίνοντας σε όλους τους υπόλοιπους την ιδανική αφορμή να επιστρέψουν σε αυτά.

One Day, Netflix: Ξανακλαίγοντας με ένα κλασσικό ρομάντζο των 2010s

Ποιος θα περίμενε ότι ένα κλασσικό ρομάντζο των 2010s, βγαλμένο κατευθείαν από τις σχετικά χαμηλές απαιτήσεις τις εποχής για μια ταινία το Σάββατο βράδυ θα μπορούσε να επιστρέψει δεκαπέντε χρόνια μετά κάνοντας την έκπληξη σε μια τηλεοπτική χρονιά γεμάτη από μεγάλα ονόματα και επιτυχίες; Και όμως η βρετανική τηλεοπτική εκδοχή του “One Day”, του βιβλίου του David Nichols τα καταφέρνει, βρίσκοντας πολλές φορές λύσεις εκεί που η ομώνυμη ταινία του 2011 με την Anne Hathaway και τον Jim Sturgess απέτυχε. Με μια πολύ απλή αλλά και φρέσκια πρόταση και μεγάλα όπλα το βρετανικό χιούμορ και τη χημεία των πρωταγωνιστών, της ανερχόμενης remember-her-name Ambika Mod και του συμπαθέστατου Leo Woodall, το “One Day” του Neftlix μας έδωσε ξανά έναν λόγο να χαμογελάσουμε και να κλάψουμε σαν να είμαστε ξανά δεκαπεντάχρονα, στον καναπέ του πατρικού, τα βράδια που μια στοίβα DVD ήταν η μόνη διέξοδο στην ανία της εφηβείας.

The Sympathizer, HBO: Robert Downey Jr για φίλημα

Τι είναι καλύτερο από έναν Robert Downey Jr; Δύο, τρεις, τέσσερις και γιατί όχι πέντε Robert Downey Jr, όλοι για φίλημα, σε μια σειρά κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του/τους. Το “The Sympathizer” των Park Chan Wook και Don McKellar είναι αδιαμφισβήτητα μια από τις πιο ενδιαφέρουσες, φρέσκες και πρωτότυπες τηλεοπτικές προτάσεις της χρονιάς, ένα απολαυστικό υβρίδιο μαύρης κωμωδίας, κατασκοπευτικού δράματος και ιστορικής σειράς για το τέλος του πολέμου του Βιετνάμ, με τον Robert Downey Jr να ανταγωνίζεται τον εαυτό του αλλάζοντας κοστούμια, καπέλα και ρόλους πότε ως πράκτορας της CIA, πότε ως καθηγητής και  πότε ως σκηνοθέτης θιασώτης του Κόπολα. Σειρά φιλόδοξη με πολλές δομικές προκλήσεις που καταφέρνει να πιάσει τους περισσότερους από τους στόχους της και να κερδίσει τη συμπάθεια του μέσου θεατή που έχει κουραστεί να βλέπει συνέχεια τα ίδια και τα ίδια.

Rivals, Disney+: Τσάι, σαμπάνια και τηλεόραση στην Αγγλία της Θάτσερ

Η μεγάλη τηλεοπτική έκπληξη της χρονιάς ανήκει στην πανέξυπνη, ιδιοσυγκρασιακή τηλεοπτική μεταφορά του bestseller “Rivals” της Jilly Cooper με ένα εξαιρετικό cast να προσγειώνεται στις οθόνες μας για να μας πάρει βόλτα στην εύπορη βρετανική ύπαιθρο της θατσερικής Αγγλίας και να μας ξεναγήσει στα άδυτα ενός τηλεοπτικού πολέμου εξουσίας. Σεξ, χρήμα και επιτυχία, τσάι, σαμπάνια και συμπάθεια, μίση, πάθη, έριδες, βάτες, λακ και παντοφλέ παπούτσια, κλασσικό βρετανικό χιούμορ και στοιχεία σειράς εποχής  σε μια συνταγή που δεν μοιάζει με οτιδήποτε άλλο είδαμε φέτος, αν όχι τα τελευταία χρόνια. Το ραντεβού για τα επόμενα επεισόδια των διαξιφισμών του Alex Hassell και του Aidan Turner με τον David Tennant είναι ήδη κλεισμένα. Αυτό το κανάλι ποιος θα το κερδίσει;

A Man on the Inside, Netflix: H κωμωδία της χρονιάς έρχεται από έναν οίκο ευγηρίας

Υπό κανονικές συνθήκες η περιγραφή «Ένας συνταξιούχος καθηγητής αποκτά νέο ενδιαφέρον για τη ζωή όταν μια ιδιωτική ντετέκτιβ τού αναθέτει μια μυστική αποστολή σε έναν οίκο ευγηρίας στο Σαν Φρανσίσκο» θα πέρναγε με συνοπτικές διαδικασίες στις τελευταίες σειρές διαλογής της Netflix watchlist, μυρίζοντας από χιλιόμετρα τις εύκολες, «χαζοσειρές» για τις οποίες έχει συχνά κατηγορηθεί η πλατφόρμα. Ένα play όμως, υποκινημένο από την εντυπωσιακή για το είδος βαθμολογία του 7.8 που έχει το “Man on the Inside” στο IMDB, αποδεικνύει το λάθος της υπόθεσης και της προκατάληψης και αποκαλύπτει μια σειρά που τα καταφέρνει στο τηλεοπτικό είδος εκείνο που όσο περνάει ο καιρός όλο και πιο δύσκολο γίνεται να αναδείξει νέα σημεία αναφοράς: στην κωμωδία. Μεγάλο μέρος της σειράς πιστώνεται στον Ted Danson που κάνει πολλά πράγματα να φαίνονται εύκολα και ανάλαφρα ενώ δεν είναι. Ένα ζεστό sitmom με άποψη για τις μέρες του χειμώνα απευθείας από έναν ζωηρό οίκο ευγηρίας.

Η κουζίνα του «The Bear» δέχεται χτυπήματα αλλά αντέχει, The FX/Hulu

Όχι το “The Bear” δεν είναι κωμωδία αλλά ελλείψει, όπως φαίνεται, άλλης ταιριαστής κατηγορίας έσπασε πάλι όλα τα ρεκόρ των φετινών Emmy Awards στην comedy κατηγορία, εξαργυρώνοντας σε μεγάλο βαθμό τον αντίκτυπο των δύο πρώτων του εντυπωσιακών σεζόν. Μια από τις πιο σημαντικές σειρές της σύγχρονης τηλεοπτικής ιστορίας, που έφερε μια fine dining κουζίνα στη μικρή οθόνη την κατάλληλη στιγμή και έκανε τον Jeremy Allen – White ένα από τα πιο hot icons του θεάματος αυτή τη στιγμή, έτρεξε το 2024 την τρίτη σεζόν της, υστερώντας σε ενέργεια και ξεμένοντας σιγά σιγά από ευρήματα και ιδέες αλλά επιδεικνύοντας αξιοσημείωτη αντοχή στα χτυπήματα του χρόνου και του κορεσμού. Με μεγαλύτερη συναισθηματική φλυαρία και μειωμένους μαγειρικούς ρυθμούς η τρίτη σεζόν του “The Bear” κινδύνευσε να πέσει από το βάθρο της αλλά τα κατάφερε χάρη στο στέρεο αφήγημα που έχει χτίσει γύρω από το brand της και το ταλέντο των συντελεστών και του cast. Ebon Moss-Bacharach και φυσικά το υπερόπλο που ακούει στο όνομα Ayo Edebiri βγαίνουν όλο και περισσότερο μπροστά παίρνοντας στην πλάτη τη συνέχεια της σειράς και αυτό μόνο στα θετικά μπορεί να καταχωριστεί. Θ’ αντέξει το αγαπημένο εστιατόριο του Σικάγο μέχρι την τέταρτη σεζόν. Ραντεβού το καλοκαίρι για τις απαντήσεις.

H μεγάλη επιστροφή του True Detective στο HBO

Λίγες επιστροφές franchise έχουν τύχει της αναμονής με την οποία όλοι όσοι έβλεπαν σειρές την εποχή που έπρεπε να περιμένουν ως και μήνα για να κατέβει μία σεζόν περίμεναν το “True Detective”. Η σειρά – ορόσημο για το σύγχρονο τηλεοπτικό crime fiction επέστρεψε πανηγυρικά, για πρώτη φορά χωρίς τον «πατέρα» της Nic Pizzolatto, φιλοδοξώντας να κερδίσει το χαμένο έδαφος και χρόνο μετά τη χλιαρή έως κακή απόδοση της δεύτερης και τρίτης σεζόν. Και τα κατάφερε με την Issa Lopez στο τιμόνι της σκηνοθεσίας και του σεναρίου να δίνει τη νέα πνοή που χρειαζόταν ένα project όπως το “True Detective” και το ονειρικό δίδυμο της Jodie Foster και της Kali Reis να αρνούνται να δώσουν κάτι λιγότερο από το 100% μέχρι να γίνει η δουλειά. Η δουλειά έγινε, άλλο ένα έγκλημα εξιχνιάστηκε στο παγωμένο τοπίο της Αλάσκα και το True Detective είναι και πάλι εδώ, σχεδόν τόσο καλό όσο εκείνη την αξέχαστη πρώτη φορά.

The Penguin, HBO: Επαναπροσδιορίζοντας τα στενά του Gotham City

Τι μπορεί να συμβεί αν κατεβάσεις ένα από τα πιο σκοτεινά σκηνικά στην ιστορία των graphic novels από τον κόσμο του φανταστικού στα υπόγεια και τους υπονόμους τις πραγματικής ζωής; Μια από τις καλύτερες σειρές της χρονιάς, αρκεί να έχεις τους σωστούς ανθρώπους στη σωστή θέση. Ο Lauren LeFranc αποδείχτηκε ένας τέτοιος, ό, τι χρειαζόταν το spin off του “Batman” του Matt Reeves (ο οποίος επίσης συμβάλλει ως παραγωγός στη σειρά) γύρω από τον χαρακτήρα ενός από τους πιο διάσημους και περίπλοκους κακούς στην ιστορία των κόμικς, τον εφιαλτικό Πιγκουίνο της Gotham City. Ο Colin Farrell συνεχίζει να κεντάει στον ρόλο της ζωής του, σαρώνοντας τα βραβεία, τα στενά της Gotham επαναπροσδιορίζονται σε μια ρεαλιστική και γειωμένη απόδοση και ο χαρακτήρας του Penguin γίνεται αντικείμενο της διατριβής που του αξίζει. Από τα πιο ενδιαφέροντα και καλοφτιαγμένα τηλεοπτικά εγχειρήματα των τελευταίων χρόνων που δίνει βάθος και ουσία στο ταλαιπωρημένο τερέν των spin – offs.

Arcane, Netflix: O θρίαμβος του steampunk animation

Μπορεί να είναι ένα θρυλικό multiplayer video game μάχης το League of Legends αλλά ούτε στα πιο τρελά όνειρα ακόμα και των πιο φανατικών θαυμαστών του δεν θα μπορούσε να μετασχηματιστεί στον steampunk θρίαμβο του “Arcane”. Η σειρά του Netflix που αναπτύχθηκε από το γαλλικό studio Fortiche υπό την επίβλεψη της μαμάς εταιρείας Riot Games είναι ένα μικρό αριστούργημα της αισθητικής που πρεσβεύει, με στοιβάδες υψηλής animation τέχνης να δημιουργούν ένα σύμπαν με βάθος και ουσία που δύσκολα θα έβγαινε από οποιοδήποτε combat game. Η δεύτερη σεζόν του που έτρεξε το 2024 δικαίωσε στο έπακρο τις προσδοκίες της πρώτης επενδύοντας κι άλλο στην τέχνη και στην αισθητική -σε σημείο που διακινδύνευσε το ενδιαφέρον της πλοκής- και καταφέρνοντας στο τέλος να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να ικανοποιήσει και τους πιο απαιτητικούς. Ένας εντυπωσιακός τηλεοπτικός επίλογος στην επική saga του League of Legends, ένα αδιαμφισβήτητο must για όσους αγαπούν την τέχνη του animation.

Say Nothing, Disney+: Μην Πεις Λέξη

Για πολλούς θεατές η σειρά της χρονιάς ήρθε λίγο πριν την εκπνοή της και δεν είναι άλλη από την τηλεοπτική μεταφορά του συγκλονιστικού non fiction του Patrick Radden Keefe για τη δράση του IRA και την εποχή της βίας και των ταραχών στη Βόρεια Ιρλανδία, για σχεδόν τρεις δεκαετίας, από τα τέλη των 1960s μέχρι τα τέλη των 1990s. H σειρά του Josh Zetumer μένει πιστή στο πνεύμα του βιβλίου καταφέρνοντας παράλληλα να μεταγλωττίσει ένα ερευνητικό πόνημα σε τηλεοπτική μυθοπλασία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα. H πολύ δύσκολη και πολύ κρίσιμη ισορροπία που επιτυγχάνεται μεταξύ της με την καλή έννοια ελαφρότητας που διακρίνει την τηλεοπτική γλώσσα και των σοκαριστικών ευρημάτων και ιστοριών γύρω από τις οποίες περιστρέφεται η έρευνα του Keefe είναι το μεγάλο πλεονέκτημα της σειράς και αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει ακόμα και για τις τάξεις των σκεπτικιστών γύρω από την ακρίβεια των δεδομένων του βιβλίου. Ένα επεισόδιο θα σας πείσει.

Bonus Track: We Are Lady Parts, Peacock

H βρετανική τηλεόραση έχει έναν μαγικό τρόπο να βγάζει περιεχόμενο που δεν μοιάζει με οτιδήποτε άλλο παίζει εκεί έξω και τα τελευταία χρόνια το κάνει ξανά με πυκνότητα και ποσότητα που θυμίζει παλαιότερες καλές ημέρες της. Το μοναδικό από πολλές απόψεις μουσικό sitcom “We Are Lady Parts” της Nida Manzoor με θέμα την καθημερινότητα μιας βρετανικής γυναικείας punk μπάντες που απαρτίζεται αποκλειστικά από Μουσουλμάνες έχει μια περίοπτη θέση σε αυτά τα πεπραγμένα και το 2024 διεύρυνε τον κύκλο των fans του με τη δεύτερη σεζόν του. Μια πολύ καλή ιδέα, ένα εξαιρετικό cast και μερικά πολύ καλά τραγούδια είναι τα βασικά υλικά για την επιτυχία του “We Are Lady Parts” – μια απολαυστική, ανατρεπτική, σχεδόν αναρχική σε στιγμές πρόταση, με βάσεις κωμωδίας και στοιχεία μιούζικαλ που γράφει στα τηλεοπτικά μητρώα μια κατηγορία από μόνη της. Παίχτε γυναικείο μουσουλμανικό πανκ και απολαύστε την.